Ντέιβιντ Ουίλκι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ντέιβιντ Ουίλκι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση18  Νοεμβρίου 1785[1][2][3]
Φάιφ
Θάνατος1  Ιουνίου 1841[1][4][5]
Crown Colony of Malta[6]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[7]
ΣπουδέςΚολλέγιο Τέχνης του Εδιμβούργου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός[8]
ζωγράφος[9]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααυλικός ζωγράφος
ΒραβεύσειςKnight Bachelor
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Σερ Ντέιβιντ Ουίλκι (18 Νοεμβρίου 1785 - 1 Ιουνίου 1841) ήταν Σκοτσέζος ζωγράφος, ιδιαίτερα γνωστός για τις ρωπογραφίες του, είδος με μεγάλη άνθηση το 18ο και 19ο αιώνα. Ασχολήθηκε επιτυχώς με ευρεία γκάμα θεματολογίας, όπως ιστορικά έργα, πορτρέτα, συμπεριλαμβανομένων επίσημων βασιλικών προσωπογραφιών, και απεικονίσεις σκηνών από τα ταξίδια του στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Ήταν ο επίσημος ζωγράφος του Βασιλιά Γουλιέλμου Δ΄ και της Βασίλισσας Βικτωρίας από το 1830 μέχρι τον θάνατό του, το 1841. Εκτός από τα βασιλικά πορτρέτα, ο πιο γνωστός του πίνακας σήμερα είναι πιθανώς Οι Απόμαχοι του Τσέλσι διαβάζουν την επίσημη περιγραφή της μάχης του Βατερλώ (The Waterloo Dispatch) που έστειλε στην Αγγλία ο δούκας του Ουέλλινγκτον, έργο του 1822.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πανηγύρι του Πιτλέσι

Ο Ντέιβιντ Ουίλκι γεννήθηκε στο χωριό Πιτλέσι της κομητείας του Φάιφ στη Σκωτία, στις 18 Νοεμβρίου 1785, όπου ο πατέρας του ήταν εφημέριος της τοπικής ενορίας. Φανέρωσε την αγάπη του για την τέχνη σε νεαρή ηλικία. Το 1799, αφού είχε λάβει τη βασική μόρφωση σε τοπικά σχολεία, με τη διαμεσολάβηση του κόμη του Λέβεν, ο Ουίλκι έγινε δεκτός στην Ακαδημία Καλών Τεχνών Trustees στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου.[10] Το 1804, ο Ουίλκι εγκατέλειψε την Ακαδημία, επέστρεψε στη γενέτειρά του και ξεκίνησε τον πρώτο σημαντικό πίνακά του, το Πανηγύρι του Πιτλέσι,[11] ο οποίος περιλαμβάνει περίπου 140 μορφές, και στο οποίο παρουσίασε πορτρέτα των γειτόνων του και πολλών μελών της οικογένειάς του. Εκτός από αυτό το μεγάλο έργο, ο Ουίλκι έφτιαξε αρκετά πορτρέτα, τόσο στην περιοχή του όσο και σε μεγαλύτερα κέντρα όπως το Κινγκχόρν, το Σεντ Άντριους και το Αμπερντίν.

Ο τυφλός βιολιστής

Την άνοιξη του 1805 έφυγε από τη Σκωτία για το Λονδίνο, όπου άρχισε σπουδές στη Βασιλική Ακαδημία Καλών τεχνών. Ένας από τους πρώτους προστάτες του στο Λονδίνο ήταν ο Ρόμπερτ Στόνταρτ, κατασκευαστής πιάνων, ο οποίος του ανέθεσε το πορτραίτο του και σύστησε τον νεαρό καλλιτέχνη στην κόμισα του Μάνσφιλντ. Ο γιος της ήταν ο αγοραστής του πίνακα οι Πολιτικοί του χωριού που προσέλκυσε μεγάλη προσοχή όταν εκτέθηκε στη Βασιλική Ακαδημία του 1806, πίνακα που ακολούθησε την επόμενη χρονιά ο Ο τυφλός βιολιστής. Άλλα σημαντικά έργα αυτής της εποχής ήταν Οι χαρτοπαίκτες και η Ημέρα είσπραξης ενοικίου του 1807. Τον Νοέμβριο του 1809 εξελέγη συνεργάτης της Βασιλικής Ακαδημίας και τον Φεβρουάριο του 1811 εξελέγη τακτικό μέλος της.[10]

Το στυλ που ακολούθησε από τις αρχές της καριέρας του και για πάνω από 20 χρόνια ήταν επηρεασμένο από τους Φλαμανδούς ζωγράφους και κυρίως από τον Ντάβιντ Τένιερς τον νεότερο και τον Άντριεν βαν Οστάντε. Αποτύπωσε σκηνές ταπεινής καθημερινής ζωής με οξυδέρκεια και αφοσίωση στη λεπτομέρεια.[12]

Οι Απόμαχοι του Τσέλσι διαβάζουν την επίσημη περιγραφή της μάχης του Βατερλώ που έστειλε στην Αγγλία ο δούκας του Ουέλλινγκτον

Το 1816 ο δούκας του Ουέλλινγκτον, ένα χρόνο μετά τη μάχη του Βατερλώ, του ανέθεσε έναν πίνακα που θα τον έκανε διάσημο, τους Απόμαχους του Τσέλσι ενώ διαβάζουν την επίσημη περιγραφή της μάχης του Βατερλώ που έστειλε στην Αγγλία ο δούκας του Ουέλλινγκτον. Ο πίνακας καθυστέρησε λόγω κάποιων διορθώσεων και τελικά εκτέθηκε στη Θερινή Έκθεση της Βασιλικής Ακαδημίας το 1822. Ο πίνακας είχε τόση απήχηση στο κοινό ώστε για πρώτη φορά σε παρόμοια έκθεση τοποθετήθηκαν πάσσαλοι για να κρατούν σε απόσταση τα πλήθη που συνέρρεαν να τον θαυμάσουν.[13] To 1822 ο Ουίλκι επισκέφθηκε το Εδιμβούργο για να μελετήσει κάποιες λεπτομέρειες για έναν πίνακα σχετικά με την επίσκεψη του βασιλέα Γεωργίου Δ΄ στη Σκωτία, πρώτη επίσκεψη Βρετανού μονάρχη στη Σκωτία ύστερα από 200 περίπου χρόνια. Την επόμενη χρονιά ο Ουίλκι ορίστηκε ζωγράφος της βασιλικής Αυλής της Σκωτίας.

Μια σημαντική αλλαγή στην τεχνοτροπία του συνέβη, όταν για λόγους υγείας επισκέφθηκε την Ιταλία, τη Γερμανία, την Ελβετία και την Ισπανία από το 1825 έως το 1828. Εντυπωσιάστηκε Ιδιαίτερα από τους Ισπανούς ζωγράφους Ντιέγο Βελάθκεθ και Μπαρτολομέ Εστέμπαν Μουρίγιο.[12] Οι κατοπινοί πίνακές του διακρίνονται για τον πλούτο των τόνων και τη δύναμη στον χειρισμό των σύνθετων και βίαιων χρωματικών αρμονιών. Την αλλαγή του στυλ ακολουθεί και μια αλλαγή στη θεματογραφία του, εγκαταλείπει τις ρωπογραφίες και αφοσιώνεται στις ιστορικές σκηνές. Αυτές οι αλλαγές στη ζωγραφική του επικρίθηκαν σοβαρά εκείνη την εποχή και σε κάποιο βαθμό έχασε το κοινό του.

Ο Ναπολέων και ο Πάπας Πίος Ζ΄ στο Φονταινεμπλώ

Στις αρχές του 1830 ο Ουίλκι διαδέχτηκε τον Τόμας Λώρενς στο αξίωμα του επίσημου ζωγράφου του βασιλιά Γουλιέλμου Δ΄, και το 1836 χρίστηκε ιππότης. Διατήρησε την ιδιότητα του επίσημου ζωγράφου και μετά τη στέψη της βασίλισσας Βικτωρίας. Μερικοί πίνακες αυτής της εποχής είναι: Ο Κολόμβος στη Μονή της Λα Ράμπιδα (1835), Ο Ναπολέων και ο Πάπας Πίος Ζ΄ στο Φονταινεμπλώ (1836), Η Αυτοκράτειρα Ιωσηφίνα και η χαρτορίχτρα (1837) και Η βασίλισσα Βικτωρία προεδρεύει στο πρώτο της συμβούλιο (1838).

Το 1841 επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους για να μελετήσει τα τοπία που θα τον βοηθούσαν να αποδώσει με αυθεντικότητα πίνακες με θρησκευτικά θέματα. Κατά το ταξίδι της επιστροφής του, ασθένησε ενώ ακόμη βρισκόταν στο πλοίο και πέθανε στα ανοιχτά του Γιβραλτάρ. Η ταφή του έγινε στη θάλασσα. Το συμβάν απεικονίζεται στον πίνακα Ειρήνη - Ταφή στη Θάλασσα του Ουίλλιαμ Τέρνερ [14]

Δυο χρόνια μετά τον θάνατό του εκδόθηκε η βιογραφία που έγραψε ο συγγραφέας και φίλος του Άλαν Κάνινγκχαμ και συμπεριλάμβανε τα ημερολόγια του ζωγράφου και κάποιες επιστολές του.[15]

Ο Ουίλκι είχε βαφτίσει τον γιο του συναδέλφου του ζωγράφου και ακαδημαϊκού Ουίλιαμ Κόλινς. Το αγόρι πήρε τα ονόματα του πατέρα του και του νονού του και έγινε ο βικτωριανός συγγραφέας Γουίλκι Κόλινς.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb14942701v. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/David-Wilkie. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) Encyclopædia Universalis. Encyclopædia Britannica Inc.. david-wilkie. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ «David (Sir) Wilkie». (Ολλανδικά) RKDartists. 84547.
  5. ↑ «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00197241. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  6. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 21  Νοεμβρίου 2017. 500121036. Ανακτήθηκε στις 25  Οκτωβρίου 2018.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb14942701v. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. ↑ «Oxford Dictionary of National Biography» (Αγγλικά) Oxford University Press. Οξφόρδη. 2004. 29413.
  9. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/161363. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  10. ↑ 10,0 10,1 «Sir David Wilkie RA (1785 - 1841)». Royal Academy. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2021. 
  11. ↑ Scottish National Galleries (12 Αυγούστου 2020). «Pitlessie Fair by David Wilkie». youtube. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2021. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «Sir David Wilkie». Encyclopaedia Britannica. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2021. 
  13. ↑ Jonathan Jones (26 Σεπτεμβρίου 2002). «The home front». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2021. 
  14. ↑ «Peace — Burial at Sea by Joseph Mallord William Turner». The Victorian web. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2021. 
  15. ↑ Allan Cunningham (1843). «3 τόμοι». The Life of Sir David Wilkie With his Journals, Tours, and Critical Remarks on Works of Art. Λονδίνο: John Murray. ISBN 9781108078948. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ντέιβιντ_Ουίλκι&oldid=9626823"