Ντέιβιντ Όσουμπελ
| Ντέιβιντ Όσουμπελ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 25 Οκτωβρίου 1918[1] Νέα Υόρκη |
| Θάνατος | 9 Ιουλίου 2008[2][1] Νέα Υόρκη[3] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια Teachers College[4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ψυχολόγος |
| Επηρεάστηκε από | Ζαν Πιαζέ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | E. L. Thorndike Award |
Ο Ντέιβιντ Όσουμπελ (David Paul Ausubel, 25 Οκτωβρίου 1918 – 9 Ιουλίου 2008) ήταν Αμερικανός ψυχολόγος και ερευνητής. Ήταν υποστηρικτής των ιδεών του Ζαν Πιαζέ. Το 1976 του απονεμήθηκε το βραβείο Θορντάικ, από την Αμερικανική Ψυχολογική Ένωση.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. (Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 12/11/2022) |
Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και μεγάλωσε στο Μπρούκλιν. Ακολούθησε σπουδές ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια. Επίσης αποφοίτησε από την ιατρική σχολή του Μίντλσεξ.Απέκτησε διδακτορικό τίτλο στην εξελικτική ψυχολογία από το πανεπιστήμιο της Κολούμπια. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας εργάστηκε στη Στουτγάρδη της Γερμανίας με πρόσωπα που εγκατέλειψαν τις εστίες τους λόγω του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Η συμβολή του στους τομείς της παιδαγωγικής ψυχολογίας και των γνωστικών επιστημών ήταν σημαντική. Εισήγαγε τον όρο προκαταβολικός οργανωτής[5] (από το 1960) και ερεύνησε την μηχανιστική ανακαλυπτική μάθηση, που έχει να κάνει με την τυχαία μάθηση μέσω της ανακάλυψης, χωρίς όμως να μπορεί να δοθεί εξήγηση από το άτομο που μαθαίνει . Παραιτήθηκε από τη διδασκαλία στα πανεπιστήμια το 1973 και αφοσιώθηκε στην πρακτική του εργασία ως ψυχιάτρου. Στις έρευνές του συμπεριλήφθηκαν η ψυχοπαθολογία και η τοξικομανία.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ausubel, D.P. (1960). The use of advance organizers in the learning and retention of meaningful verbal material. Journal of Educational Psychology, 51, 267-272.
- Ausubel, D. (1963). The Psychology of Meaningful Verbal Learning. New York: Grune & Stratton.
- Ausubel, D. (1978). In defense of advance organizers: A reply to the critics. Review of Educational Research, 48, 251-257.
- Ausubel, D., Novak, J., & Hanesian, H. (1978). Educational Psychology: A Cognitive View (2nd Ed.). New York: Holt, Rinehart & Winston.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w6kd4d5z. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2019.
- ↑ «v4.ethnos.gr - 300 τεστ για τους υποψηφίους όλων των ειδικοτήτων (1-50) - θεματα , φακελοι , διαγωνισμός ΑΣΕΠ για εκπαιδευτικούς». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2009.
|