Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων Θεσσαλονίκης

Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων Θεσσαλονίκης
Είδος	νοσοκομείο και κτήριο
Διεύθυνση	Γρηγορίου Λαμπράκη 13, Θεσσαλονίκη, 546 38
Γεωγραφικές συντεταγμένες	40°37′17″N 22°57′49″E
Διοικητική υπαγωγή	Δήμος Θεσσαλονίκης
Τοποθεσία	Θεσσαλονίκη
Χώρα	Ελλάδα
Προστασία	διατηρητέο κτήριο στην Ελλάδα
	δεδομένα (π)

Συντεταγμένες: 40°37′17″N 22°57′49″E / 40.62139°N 22.96361°E / 40.62139; 22.96361

Το Νοσοκομείο Ειδικών Παθήσεων Θεσσαλονίκης (Λοιμωδών) αποτελούσε ένα νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και ήταν ενταγμένο στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Το 2013 σταμάτησε τη λειτουργία του με απόφαση του τότε υπουργού Άδωνι Γεωργιάδη.^[1]^[2] Είχε 100 κλίνες και 200 εργαζόμενους. Το νοσοκομείο βρίσκεται στην διεύθυνση: Γρηγορίου Λαμπράκη 13.

Τα κτίσματα του Νοσοκομείου έχουν έκταση 2.500 περίπου τ.μ. ενώ το οικόπεδο φθάνει τα 14.000 τ.μ. Το κεντρικό κτίριο είναι διώροφο και έχει δύο πλάγιες πτέρυγες όπου στεγάζονταν η Παθολογική και η Παιδιατρική κλινική με πενήντα κλίνες κάθε μια. Πίσω από το κεντρικό κτίριο υπάρχει άλλο διώροφο κτίσμα όπου μεταξύ άλλων στεγάζεται και το μικροβιολογικό εργαστήριο από το 1945. Υπήρχε επίσης πτέρυγα για τη νοσηλεία φυματικών ασθενών και από το 1962 λειτουργούσε και αντιλυσσικός σταθμός.

Το 2011 αποφασίστηκε η διασύνδεση του Νοσοκομείου με το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης "ΑΧΕΠΑ" και η λειτουργία του υπό τη Διοίκηση ενιαίου Συλλογικού Οργάνου Διοίκησης^[3]. Το 2013 σταμάτησε τη λειτουργία του και οι κλινικές του μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία «Ιπποκράτειο» και «Γεώργιος Παπανικολάου».

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το πρώτο Νοσοκομείο Λοιμωδών (Ευλογιοκομείον) λειτούργησε, μέχρι το 1941, σε ένα ως τότε εγκαταλελειμμένο κτήριο που ανακαινίσθηκε με χρήματα του Ελληνικού κράτους στους Λαχανόκηπους (Χατζή – Μπαχτσέ), στην περιοχή του Παλαιού Σιδηροδρομικού Σταθμού. Στο κτήριο αυτό λειτούργησε και λεπροκομείο.

Το 1942, λόγω επιδημίας τυφοειδούς πυρετού, καταργήθηκε το νοσοκομείο αυτό ως ακατάλληλο και δημιουργήθηκε το δεύτερο Νοσοκομείο Λοιμωδών στην πολυώροφη καπναποθήκη του Διαμαντίδη στην οδό Ολύμπου αρ. 13 που αρχικά είχε 100 κλίνες και οι οποίες σύντομα αυξήθηκαν σε 200. Μετά από ένα χρόνο περίπου το Νοσοκομείο αυτό μετατράπηκε σε Παθολογικό, προκειμένου να περιθάλψει ασθενείς και πρόσφυγες από την Ανατολική Μακεδονία. Το 1950, και αφού μετονομάστηκε σε «Λαϊκό», μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Χίρς» (σήμερα Νοσοκομείο Ιπποκράτειο).

Η ίδρυση του Ιταλικού Γενικού Νοσοκομείου και η μετατροπή του σε νοσοκομείο λοιμωδών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το νεοκλασικό κτίριο του παλαιού Νοσοκομείου κτίσθηκε στην τότε οδό Νοσοκομείου (σήμερα Γρηγορίου Λαμπράκη) την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Πιέτρο Αρριγκόνι για λογαριασμό της Εθνικής Ένωσης Βοήθειας προς τους Ιταλούς ιεραπόστολους και λειτούργησε αρχικά ως Ιταλικό Γενικό Νοσοκομείο με τον τίτλο «Βασίλισσα Μαργαρίτα». Στην πορεία των χρόνων έγιναν ορισμένες τροποποιήσεις και αλλαγές στο κτίριο από τον αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι. Πρώτος Διευθυντής ήταν ο Ιταλός ιατρός Φόσκολο, ενώ αδελφές του Ελέους του Ιταλικού Μοναστικού Τάγματος αποτελούσαν το νοσηλευτικό προσωπικό. Στο κτίριο στεγαζόταν και επαγγελματική σχολή θηλέων.

Το 1945 το ιταλικό νοσοκομείο επιτάχθηκε και εκεί άρχισε να λειτουργεί το τρίτο νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων. Από έγγραφα της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών δεν προκύπτει αν το κτίριο περιήλθε στην κυριότητα του ελληνικού δημοσίου στα πλαίσια των ιταλικών αποζημιώσεων για το Β΄ Παγκόσμιο Πολέμο. Μέχρι και σήμερα δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να διευκρινίζει το ιδιοκτησιακό καθεστώς του νοσοκομείου. Ούτε η ελληνική ούτε η ιταλική πλευρά, έχουν καταθέσει στο κτηματολόγιο ή στο υποθηκοφυλακείο έγγραφα που να πιστοποιούν τον ιδιοκτήτη του νοσοκομείου. Έτσι, το νοσοκομείο συνεχίζει σήμερα να λειτουργεί υπό την μορφή αναγκαστικής μίσθωσης βάσει των διατάξεων του Α.Ν. 342/1968.

Το 1984, με υπουργική απόφαση, το κτίριο του νοσοκομείου χαρακτηρίστηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο και προστατεύεται από την Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων. Από το 1957 το νοσοκομείο πληρώνει ενοίκιο στο ιταλικό κράτος, μέσω της ιταλικής πρεσβείας στην Αθήνα. Το αντίτιμο του μηνιαίου μισθώματος ανέρχεται σήμερα στο συμβολικό ποσό των 75 ευρώ.^[4]

Το μικροβιολογικό τμήμα ήταν κέντρο ελέγχου περιπτώσεων ύποπτων για χολέρα στην περιοχή της Μακεδονίας , κέντρο αναφοράς σαλμονέλας και υπεύθυνο κέντρο για τον έλεγχο για την πρόληψη των λεπτοσπειρώσεων στη Βόρεια Ελλάδα. Διέθετε θάλαμο βιοασφάλειας 3 για την εξέταση δειγμάτων και την απομόνωση μεταδοτικών μικροβίων, όπως βρουκέλλα, άνθρακας, μυκοβακτήριο κτλ.

Παύση λειτουργίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2013 σταμάτησε τη λειτουργία του με απόφαση του τότε Υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη. Η παθολογική κλινική του Λοιμωδών με τους γιατρούς της και το προσωπικό μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Γεώργιος Παπανικολάου» ενώ η παιδιατρική κλινική του Λοιμωδών συγχωνεύθηκε με τις δυο παιδιατρικές κλινικές του Ιπποκράτειου νοσοκομείου και εκεί μεταφέρθηκε και το αναλογούν προσωπικό.^[5]