Νομική κύρωση

Προτείνεται το λήμμα με τίτλο «Νομική κύρωση» να μετακινηθεί υπό τον τίτλο «Νομική κύρωση (Pragmatica sanctio)».
Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του λήμματος. → (μετονομασία)

Η Νομική Κύρωση (επίσημα (λατινικά): Pragmatica sanctio) ήταν όρος του Ρωμαϊκού Δικαίου, για τα αυτοκρατορικά ή (μετέπειτα) βασιλικά διάταγμα διοικητικού χαρακτήρα.
Θεωρείται ότι η πρώτη «Νομική Κύρωση» εκδόθηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο. ^[1]

Κατάλογος ορισμένων Pragmatica sanctio[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

του Λουδοβίκου Θ΄ της Γαλλίας, του Μαρτίου 1269, που αφορούσε ποικίλες αλλαγές στον Κλήρο
Νομική Κύρωση της Μπουρζ του βασιλιά Καρόλου Ζ΄ της Γαλλίας στις 7 Ιουλίου 1438, που περιόριζε την εξουσία του Πάπα στα θέματα της Εκκλησίας στη Γαλλία
των Γερμανών πριγκίπων ηγεμόνων, στις 26 Μαρτίου 1439, με την οποία γίνοντο δεκτά κάποια ψηφίσματα του Συμβουλίου της Βασιλείας, με τροποποιήσεις. Ωστόσο υπάρχει αμφισβήτηση ότι η συγκεκριμένη πράξη ανήκει στην κατηγορία της Πραγματι[στι]κής Κύρωσης, καθότι εκδόθηκε από πρίγκιπες υποτελείς του αυτοκράτορα, χωρίς την επιδοκιμασία του τελευταίου
Νομική Κύρωση του 1549 του Καρόλου Ε΄ της Γερμανίας το 1549, με την οποία οι Δεκαεπτά Επαρχίες στις Κάτω Χώρες καθιερώνονταν ως ξεχωριστή κρατική οντότητα, ανεξάρτητη από την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και το Βασίλειο της Γαλλίας
Κροατική Νομική Κύρωση: ο νόμος της Δίαιτας του Βασιλείου της Κροατίας, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως Κροατική Νομική Κύρωση, που όριζε τη δυνατότητα διαδοχής θήλεος τέκνου στον θρόνο της Κροατίας, σε περίπτωση που ο Κάρολος ΣΤ΄ δεν αποκτούσε άρρενα διάδοχο
Νομική Κύρωση του 1713 του αυτοκράτορα Καρόλου ΣΤ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στις 19 Απριλίου 1713, που διασφάλιζε ότι ο Αυστριακός θρόνος και τα Αψβουργικά εδάφη θα κληρονομούντο από την κόρη του Μαρία-Θηρεσία.
Ουγγρική Νομική Κύρωση του Ουγγρικού κοινοβουλίου το 1723, με την οποία επιτρεπόταν η διαδοχή σε θήλυ τέκνο του βασιλείου της Ουγγαρίας. Ο Κάρολος ΣΤ΄ επέτρεψε στην Ουγγαρία να μεταστραφεί σε εκλογική μοναρχία όταν απεβίωνε χωρίς άρρενα διάδοχο. Αυτό επέτρεψε στην αυτοκράτειρα Μαρία-Θηρεσία να γίνει βασίλισσα της Ουγγαρίας^[2]
της Νάπολης, στις 6 Οκτωβρίου 1759, από τον βασιλιά Κάρολο Γ΄ της Ισπανίας, που καθόριζε τη διαδοχή στους θρόνους του Βασιλείου της Νάπολης, της Ισπανίας, των Δύο Σικελιών και απαγόρευε την ένωση της Ισπανίας με το Βασίλειο των Δύο Σικελιών
Νομική Κύρωση του 1830 του βασιλιά Φερδινάνδου Ζ΄ της Ισπανίας, που επικύρωνε παλαιότερο διάταγμα του 1789 του Καρόλου Δ΄, που είχε αντικαταστήσει το ημι-σαλικό σύστημα διαδοχής του Φιλίππου Ε΄ με το μεικτό σύστημα, που ιστορικά χαρακτήριζε την καστιλιανική μοναρχία (από την οποία έλκει τις παραδόσεις της και η ισπανική μοναρχία)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές σε πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Franz Dölger - Johannes Karayannopulos, Byzantine Document Doctrine. Πρώτη ενότητα. The Imperial Documents , Μόναχο 1968, σ. 78
↑ R. W. SETON -WATSON: The southern Slav question and the Habsburg Monarchy page 22

[1] Franz Dölger - Johannes Karayannopulos, Byzantine Document Doctrine. Πρώτη ενότητα. The Imperial Documents , Μόναχο 1968, σ. 78

[2] R. W. SETON -WATSON: The southern Slav question and the Habsburg Monarchy page 22

[1]

[2]

Νομική κύρωση

Κατάλογος ορισμένων Pragmatica sanctio[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές σε πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μενού πλοήγησης

Αναζήτηση