Νιούκασλ (Αυστραλία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νιούκασλ
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Νιούκασλ
32°55′0″S 151°45′0″E
ΧώραΑυστραλία[1][2]
Διοικητική υπαγωγήCity of Newcastle
Ίδρυση1804
Έκταση261,8 km²
Υψόμετρο9 μέτρα
Πληθυσμός152.984 (9  Αυγούστου 2016)[3][4]
Ταχ. κωδ.2300
Τηλ. κωδ.0240[5][6], 0241[5][6] και 0249[5][6]
Ζώνη ώραςUTC+10:00
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Νιούκασλ (Newcastle) είναι μεγάλη πόλη και λιμάνι της Αυστραλίας. Η μητροπολιτική περιοχή του Νιούκασλ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό στην πολιτεία Νέα Νότια Ουαλία (περιλαμβάνει τις πόλεις Νιούκασλ και Λέικ Μακουάρι).[7] Στην απογραφή του 2016 ο πληθυσμός της πόλης ήταν 322.278 κάτοικοι, σημειώνοντας αύξηση.

Είναι κτισμένη στην εκβολή του Ποταμού Χάντερ και αποτελεί την κυριότερη πόλη στην Κοιλάδα του Χάντερ. Είναι περίφημη για την εξόρυξη γαιάνθρακα (εξαιτίας του οποίου πήρε το όνομα του Νιούκασλ της Αγγλίας, επίσης ονομαστού κέντρου γαιάνθρακα) και το λιμάνι του είναι σήμερα το μεγαλύτερο λιμάνι εξαγωγής γαιάνθρακα σε ολόκληρο τον κόσμο[8], με 159,9 εκατομμύρια τόνους το 2017. Γεωλογικώς, η περιοχή βρίσκεται στο κεντρικό-ανατολικό τμήμα της Λεκάνης του Σίδνεϊ.[9]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προ του ευρωπαϊκού εποικισμού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η περιοχή του Νιούκασλ και γενικότερα της κατώτερης κοιλάδας του Χάντερ κατοικούνταν αρχικώς από τις φυλές Αγουάμπαγκαλ και Γουόριμι των ιθαγενών της Αυστραλίας[10], οι οποίοι αποκαλούσαν την περιοχή Μαλουμπίμπα (Malubimba).[11]

Με βάση αναφορές στη γλώσσα των ιθαγενών, οκτώ τοπωνύμια της περιοχής φέρουν επισήμως διπλή ονομασία (αγγλική-ιθαγενή), όπως ορίσθηκε από την επιτροπή γεωγραφικών ονομάτων της Νέας Νότιας Ουαλίας.[12] Μεταξύ τους είναι το ακρωτήριο Νόμπυς = Χουιμπαϋγκάνμπα (Whibayganba), ο Λόφος Φλάγκσταφ = Ταλμπίν (Tahlbihn), το Ακρωτήριο Πάιρατ («του Πειρατή») = Μπουραμπίγκαρν (Burrabihngarn) και ο ίδιος ο ποταμός Χάντερ = Κοκούουν (Coquun).[12]

Ο ευρωπαϊκός εποικισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Σεπτέμβριο του 1797 ο αξιωματικός (με βαθμό αντίστοιχο του σημαιοφόρου Τζων Σόρτλαντ (J. Shortland, 1769-1810) έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος που εξερεύνησε την περιοχή. Είχε αποσταλεί προς αναζήτηση μερικών καταδίκων που είχαν καταλάβει ένα ναυπηγημένο στην Αυστραλία σκάφος, το «Κάμπερλαντ» καθώς αυτό απέπλεε από το Σίντνεϊ Κόουβ.[13] Επιστρέφοντας, ο Σόρτλαντ εισήλθε σε ένα ποτάμι που αργότερα το περιέγραψε ως «πολύ εξαίρετο» και το ονόμασε «Χάντερ» προς τιμή του ομώνυμου κυβερνήτη της Νέας Νότιας Ουαλίας.[14] Φθάνοντας στην έδρα του, έδωσε αναφορές για τον βαθύ φυσικό λιμένα στις εκβολές του Χάντερ και για τον άφθονο γαιάνθρακα (ορυκτό κάρβουνο) της περιοχής. Δύο χρόνια αργότερα, αυτός ο γαιάνθρακας απετέλεσε το πρώτο προϊόν που εξάχθηκε ποτέ από τη Νέα Νότια Ουαλία.[14]

Το Νιούκασλ απέκτησε τότε τη φήμη ενός «κολασμένου τόπου», καθώς εκεί στέλνονταν οι πιο επικίνδυνοι κατάδικοι από τη Μεγάλη Βρετανία, προκειμένου να σκάψουν για κάρβουνο ως σκληρή τιμωρία για τα εγκλήματά τους.[14] Στις αρχές του 19ου αιώνα η εκβολή του Χάντερ άρχισε να δέχεται επισκέψεις και άλλων εργατών, όπως ξυλοκόπων, αλλά και κατάδικων που είχαν δραπετεύσει. Ο από το 1800 κυβερνήτης της Νέας Νότιας Ουαλίας Φίλιπ Γκίντλυ Κινγκ, υιοθέτησε μια θετικότερη προσέγγιση για την εκμετάλλευση των εμφανών πλέον φυσικών πόρων της Κοιλάδας του Χάντερ.[13] Το 1801 ιδρύθηκε ένα στρατόπεδο καταδίκων με το όνομα Κινγκ'ς Τάουν (από το όνομα του κυβερνήτη) για την εξόρυξη γαιάνθρακα και την υλοτομία. Αυτός ο καταυλισμός όμως έκλεισε μέσα σε λιγότερο από ένα έτος.[14]

Ο Καθεδρικός Ναός του Χριστού κυριαρχεί ακόμα στο τοπίο του Νιούκασλ.

Το 1804 ιδρύθηκε νέος καταυλισμός ως μέρος πρόσθετης τιμωρίας «απειθάρχων» καταδίκων. Αυτός ονομάσθηκε αρχικώς Κόουλ Ρίβερ, μετά (πάλι) Κίνγκσταουν και τελικώς Νιούκασλ, ως όνομα του Νιούκασλ της Αγγλίας, επίσης ονομαστού κέντρου και λιμένα εξαγωγής γαιάνθρακα.[11] Η ονομασία εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στην ανάθεση που έδωσε ο κυβερνήτης Κινγκ με ημερομηνία 15 Μαρτίου 1804 στον σημαιοφόρο Τσαρλς Μένζις των πεζοναυτών του πολεμικού «Καλκούτα», διορίζοντάς τον επιβλέποντα στον νέο καταυλισμό.[15] Οι νέοι κάτοικοι, κατάδικοι συν στρατιωτική φρουρά, έφθασε στην εκβολή του ποταμού Χάντερ στις 27 Μαρτίου πάνω σε τρία πλοία, τα «Λαίδη Νέλσον», «Ρησόρς» και «Ιάκωβος» (James).[13][16] Οι κατάδικοι ήσαν από τους εξεγερθέντες κατά την εξέγερση καταδίκων του Κασλ Χιλ (Μάρτιος 1804). Ο σύνδεσμος με το Νιούκασλ της Αγγλίας είναι ακόμα και σήμερα εμφανείς σε κάποια τοπωνύμια από την εποχή εκείνη, όπως τα Τζέσμοντ, Χέξαμ (Hexham), Γουίκαμ (Wickham), Γουόλσεντ (Wallsend) και Gateshead, ενώ το Μόρπεθ (Morpeth) της Αυστραλίας απέχει παρόμοια απόσταση βορείως του Νιούκασλ με αυτή που απέχει το Μόρπεθ της Αγγλίας βορείως του Νιούκασλ της Αγγλίας.

Υπό τη διοίκηση του λοχαγού Τζέιμς Γουόλις, από το 1815 έως το 1818, οι συνθήκες διαβιώσεως και εργασίας των καταδίκων βελτιώθηκαν, και άρχισε μια οικοδομική «έκρηξη». Ο Τζ. Γουόλις καθόρισε τις οδούς του οικισμού, ανέγειρε την πρώτη εκκλησιά, στη θέση του σημερινού αγγλικανικού Καθεδρικού Ναού του Χριστού, την «παλιά φυλακή» στην ακτή και άρχισε εργασίες στον κυματοθραύστη ο οποίος σήμερα ενώνει το ακρωτήριο Νόμπυς με την ηπειρωτική ακτή. Ωστόσο η ποιότητα των πρώτων αυτών κτισμάτων ήταν κακή και μόνο ο κυματοθραύστης επιβιώνει (κατά πολύ ενισχυμένος). Την ίδια περίοδο, το 1816, ανεγέρθηκε το παλαιότερο δημόσιο σχολείο σε ολόκληρη την Αυστραλία, στο ανατολικό Νιούκασλ.[14]

Το Νιούκασλ παρέμεινε «ποινικός καταυλισμός» μέχρι το 1822, οπότε και «άνοιξε» για τη γεωργία.[17] Μέχρι τότε, η στρατιωτική διοίκηση παρέμενε σκληρή, ιδίως στον όρμο Λάιμμπέρνερς, στην εσωτερική ακτή της χερσονήσου Στόκτον, όπου στέλνονταν κατάδικοι να καίνε κοχύλια για την παρασκευή ασβεστόλιθου.[13] Η στρατιωτική διοίκηση στο Νιούκασλ έληξε το 1823. Τότε ο αριθμός των φυλακισμένων μειώθηκε στους 100 (οι περισσότεροι από αυτούς εργάζονταν στην κατασκευή του κυματοθραύστη) και οι υπόλοιποι 900 στάλθηκαν στο Πορτ Μακουάρι.[14]


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ quickstats.censusdata.abs.gov.au/census_services/getproduct/census/2016/quickstat/SSC12949.
  2. ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 40. Ανακτήθηκε στις 6  Αυγούστου 2018.
  3. ↑ www.censusdata.abs.gov.au/census_services/getproduct/census/2016/quickstat/CED131?opendocument.
  4. ↑ atlas.id.com.au/newcastle.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Telecommunications Numbering Plan 2015». Telecommunications Numbering Plan 2015.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Telstra: «Charging Zones». (Αγγλικά) Our Customer Terms: Basic Telephone Service Section: Part J—Charging Zones. 1  Ιουνίου 2018.
  7. ↑ «Newcastle (NSW) Urban Centre/Locality map». Australian Bureau of Statistics. 25 Οκτωβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2008. 
  8. ↑ Kirkwood, Ian (5 Ιανουαρίου 2018). «Port of Newcastle coal exports slip by more than one percent in 2017». The Newcastle Herald. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2018. 
  9. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2021. 
  10. ↑ «Hunter History Highlights». Hunter Valley Research Foundation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2008. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Place Names». The Australian Women's Weekly (National Library of Australia): 61. 13 May 1964. http://nla.gov.au/nla.news-article55185386. Ανακτήθηκε στις 22 February 2011. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «Dual naming – Geographical Names Board of NSW». www.gnb.nsw.gov.au. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2018. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 «Discovery and founding of Newcastle». Newcastle City Council. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2008. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 «Newcastle». The Sydney Morning Herald. 8 Φεβρουαρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2008. 
  15. ↑ «Sydney Gazette» (PDF). 25 Μαρτίου 1804. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 25 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2008. 
  16. ↑ Ida Lee. The Logbooks of the Lady Nelson by Ida Lee. Project Gutenberg. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2008. 
  17. ↑ «Old Great North Road more information». Australian Government. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2008. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Docherty, James Cairns: Newcastle – The Making of an Australian City, Sydney 1983, ISBN 0-86806-034-8
  • Marsden, Susan: Newcastle: a Brief History, Newcastle 2004, ISBN 0-949579-17-3
  • Morrison James, Ron: Newcastle – Times Past, Newcastle 2005 (χαρτόδετο), ISBN0-9757693-0-8
  • Greater Newcastle City Council: Newcastle 150 Years, 1947
  • Turner, Dr. John W.: Manufacturing in Newcastle, Newcastle 1980, ISBN 0-9599385-7-5

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νιούκασλ_(Αυστραλία)&oldid=10449557"