Νικόλαος Κωνσταντόπουλος
Ο Νικόλαος Κ. Κωνσταντόπουλος (1884 - 1975) ήταν Έλληνας πολιτικός και λογοτέχνης.
| Νικόλαος Κωνσταντόπουλος | |
|---|---|
| Αρμοστής Ανατολικής Μακεδονίας | |
| Περίοδος 1944 – 1946 | |
| Βουλευτής Σαράντα Εκκλησιών του Ελληνικού Κοινοβουλίου | |
| Περίοδος 1 Νοεμβρίου 1920 – Αύγουστος 1922 | |
| Βουλευτής Σερρών του Ελληνικού Κοινοβουλίου | |
| Περίοδος 16 Δεκεμβρίου 1923 – 26 Ιανουαρίου 1936 | |
| Βουλευτής Αθηνών του Ελληνικού Κοινοβουλίου | |
| Περίοδος 16 Νοεμβρίου 1952 – 19 Φεβρουαρίου 1956 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1884, Σκοπός Ανατολικής Θράκης |
| Θάνατος | 20 Ιουλίου 1975 |
| Εθνότητα | Έλληνας |
| Πολιτικό κόμμα | Κόμμα Φιλελευθέρων (1920-1922, 1923-1936) Ελληνικός Συναγερμός (1952-1956) |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Επάγγελμα | Δάσκαλος |
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κωνσταντόπουλος γεννήθηκε το 1884 στον Σκοπό της Ανατολικής Θράκης. Ολοκλήρωσε το γυμνάσιο στην Αδριανούπολη και στη συνέχεια μετέβη στην Αθήνα όπου σπούδασε φιλολογία και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 1910[1]. Στη συνέχεια εργάστηκε από το 1910 μέχρι το 1918 ως καθηγητής σε ελληνικά σχολεία της Θράκης, της Ρουμανίας και της Οδησσού. Μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου διετέλεσε εκπρόσωπος των Ελλήνων Θρακών της Νότιας Ρωσίας και το 1919 συμμετείχε ως βοηθητικό μέλος στην ελληνική αποστολή που συμμετείχε στη σύσκεψη ειρήνης του Παρισιού και στη συνθήκη των Σεβρών[1]. Αργότερα συμμετείχε στην ελληνική αρμοστεία της Κωνσταντινούπολης και το 1920 διορίστηκε βοηθός υποδιοικητής της Ξάνθης την περίοδο που η περιοχή βρισκόταν υπό διασυμμαχικό έλεγχο[1]. Το ίδιο έτος, μετά την παραχώρηση της Ανατολικής Θράκης στην Ελλάδα διορίστηκε ιδιαίτερος γραμματέας της ελληνικής αρμοστείας Αδριανούπολης και τον Νοέμβριο του 1920 συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές του 1920 καταφέρνοντας να εκλεγεί βουλευτής Σαράντα Εκκλησιών με το Κόμμα Φιλελευθέρων[1][2].
Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την απώλεια της Ανατολικής Θράκης κατέφυγε στην Ελλάδα όπου διετέλεσε νομάρχης Λακωνίας επί κυβέρνησης Γονατά[1]. Έπειτα εκλεγόταν επί σειρά ετών στην εκλογική περιφέρεια Σερρών με το κόμμα των Φιλελευθέρων (1923, 1928, 1932, 1933, 1936)[1], ενώ μεταπολεμικά διετέλεσε από το 1952 μέχρι το 1956 βουλευτής Αθηνών με τον Ελληνικό Συναγερμό[3]. Ενδιάμεσα διετέλεσε από το 1944 ως το 1946, γενικός διοικητής Ανατολικής Μακεδονίας[4][5].
Παράλληλα υπήρξε συγγραφέας πολιτικών μελετών και λογοτεχνικών έργων. Από τις μελέτες του σημαντικότερες είναι η Συμβολή - μελέτη περί των διεκδικήσεών μας επί υπολοίπου Δυτικής Θράκης και της γραμμής του Έβρου (Αθήνα, 1944) και το Υπόμνημα περί των ελληνικών διεκδικήσεων επί της Βορείου Θράκης (1945). Από τα λογοτεχνικά του έργα ξεχωρίζουν τα, πατριωτικού χαρακτήρα, ποιήματα Γρηγορείτε (1909) και Νικητήρια (1947). Απεβίωσε στις 20 Ιουλίου του 1975[1]. Προτομή του υπάρχει στον προσφυγικό οικισμό του Νέου Σκοπού Σερρών.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Μόσχου Κούκου - Ευαγγελίας Τσιακίρη, Η προσφορά των Θρακών εκπαιδευτικών στα γράμματα και στο Έθνος, Εταιρεία Παιδαγωγικών Επιστημών Κομοτηνής, Κομοτηνή 1997, σ. 117 - 118.
- ↑ Μητρώο πληρεξουσίων, γερουσιαστών και βουλευτών 1822-1935, Βουλή των Ελλήνων, Διεύθυνση Διοικητικού - Τμήμα Μητρώου Βουλευτών, Αθήνα 1986, σ. 236 - 237.
- ↑ Βουλή των Ελλήνων, Διεύθυνση Διοικητικού - Τμήμα Μητρώου Βουλευτών, Μητρώον Γερουσιαστών και Βουλευτών, Εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1977, σ. 146 - 147.
- ↑ Εμπρός, 9 Μαρτίου 1945, σ. 4.
- ↑ «Αρχείο Κωνσταντοπούλου». eliamietthessaloniki. ΕΛΙΑ – ΜΙΕΤ Θεσσαλονίκης. 30 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2016.
|