Νικηφόρος Ελεόπουλος
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Νικηφόρος Ελεόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Νικηφόρος Ελεόπουλος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1892 |
| Θάνατος | 1970 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Μεγάλη του Γένους Σχολή |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
Ο Νικηφόρος Ξενοφώντος Ελεόπουλος (1892-1970) ήταν Έλληνας παιδαγωγός και ιδρυτικό μέλος της Α.Ε.Κ..
Ο Ελεόπουλος γεννήθηκε στον Άγιο Στέφανο Κωνσταντινουπόλεως (στην τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία) και μετανάστευσε στην Αθήνα κατά τη δεκαετία του 1910. Υπήρξε αριστούχος απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής και κατόπιν καθηγητής των ελληνικών στην Εμπορική Σχολή της Χάλκης, οπότε ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Στη συνέχεια δίδαξε αρχικώς σε ιδιωτικά Γυμνάσια των Αθηνών και μετά ως καθηγητής της φιλολογίας και της ελληνικής ιστορίας στο Κολλέγιο Αθηνών, από το 1926 ως το 1961. Διέθετε οργανωτικό πνεύμα και εισήγαγε πρότυπο τρόπο διδασκαλίας. Είχε αναπτύξει εκπαιδευτική και πατριωτική δράση ήδη από την Κωνσταντινούπολη, και στην Αθήνα μετέσχε στην ίδρυση ή στην οργάνωση αρκετών επιστημονικών, εθνικών και κοινωνικών σωματείων. Μερικά από αυτά ήταν η Εταιρεία Βυζαντινών Σπουδών, η Αρχαιολογική Εταιρεία, η Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία και ο Σύλλογος Γονέων Αθηνών. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Αθλητικής Ενώσεως Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ) στην Αθήνα το 1924 και διετέλεσε αντιπρόεδρος του πρώτου διοικητικού συμβουλίου της. Μάλιστα, ως διευθυντής τότε του Εκπαιδευτικού Τμήματος της ΧΑΝ Αθηνών, παρεχώρησε στην ΑΕΚ το 1924 τα γραφεία της ΧΑΝ στην οδό Μητροπόλεως, που απετέλεσαν την πρώτη στέγη για τη διοίκηση του συλλόγου.
Η σύζυγός του Καλλιρρόη, από την Κάλυμνο, ήταν επίσης φιλόλογος συγγραφέας και απεβίωσε πρόωρα, το 1956. Ο Ελεόπουλος πέθανε στην Αθήνα το 1970, σε ηλικία 78 ετών.
Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ως συγγραφέας, ο Νικηφόρος Ελεόπουλος, εκτός από τα πολλά διδακτικά του βιβλία για μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαιδεύσεως, από τα οποία ξεχωρίζει η τρίτομη ελληνική ιστορία (Αρχαία-Μεσαιωνική-Νεωτέρ.Χρόνων) και αρκετά βραβεύθηκαν από το υπουργείο, έγραψε αρκετές μελέτες, όπως:
- Η αγωγή και η διεθνής συνεργασία (1933)
- Προβλήματα της ανατρεφομένης νεότητος (1934)
- Το έργον του πατέρα εις την ανατροφήν του αγοριού (1935)
- Να καταπολεμήσωμε την επιπολαιότητα (1938)
- Η ελληνική εκπαίδευσις εις την Κωνσταντινούπολιν (1952)
- Η εθνική σημασία της εορτής των Τριών Ιεραρχών
- Διδάγματα από την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως
- Οι Τρεις Ιεράρχαι ως λογοτέχναι
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Θεοδωρίδης, Χρυσόστομος: Διακριθέντες του ξεριζωμένου Ελληνισμού: Μικράς Ασίας - Πόντου - Αν. Θράκης - Κωνσταντινουπόλεως, Αθήνα 1976
- Το αντίστοιχο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 12, σελ. 31