Ναός του Ασκληπιού (Επίδαυρος)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 37°35′54.96″N 23°4′27.84″E / 37.5986000°N 23.0744000°E / 37.5986000; 23.0744000

Ναός Ασκληπιού Ιερού Ασκληπιού Επιδαύρου
Χάρτης
Είδοςαρχαίος ελληνικός ναός, ναός και αρχαιολογική θέση
Γεωγραφικές συντεταγμένες37°35′55″N 23°4′28″E
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Επιδαύρου
ΤοποθεσίαΑσκληπιείο της Επιδαύρου
ΧώραΕλλάδα
Προστασίααρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα
Commons page Πολυμέσα

Ο ναός του Ασκληπιού ήταν ένα ιερό στην αρχαία Επίδαυρο, αφιερωμένος στον Ασκληπιό. Το μεγάλο Ιερό της Επιδαύρου ήταν εφάμιλλο του Ιερού του Δία στην Ολυμπία και αυτού του Απόλλωνα στους Δελφούς. Ο ναός οικοδομήθηκε στις αρχές του 4ου αι. π.Χ. και αν ήταν σε χρήση ώς τον 4ο αι. μ.Χ., θα έκλεισε κατά τις διώξεις κατά των εθνικών (ειδωλολατρών), όταν στο Ρωμαϊκό Κράτος χριστιανοί Αυτοκράτορες εξέδωσαν διατάγματα, απαγορεύοντας τη μη-Χριστιανή λατρεία.

Η δομή του κτιρίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ναός είναι δωρικός με 6 κίονες στη στενή και 11 (2 Χ 6 - 1) στη μακρά πλευρά του, η οποία είχε μήκος 24,40 μ. περίπου. Διατηρείται μόνο η θεμελίωσή του. Τμήματα της ανωδομής ανακαλύφθηκαν κατά τις εκσκαφές και βρίσκονται στον χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου της Επιδαύρου. Το λατρευτικό άγαλμα του θεού, κατασκευασμένο από χρυσό και ελεφαντοστό, περιγράφει ο Παυσανίας (Ελλάδος Περιήγησις, Κορινθιακά 27.2). Ο ναός είχε ανατολικό και δυτικό αέτωμα και μορφές ως ακρωτήρια στη στέγη. Τα έργα ήταν δημιουργίες μεγάλων γλυπτών της εποχής και κατέχουν εξέχουσα θέση στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.

Μία επιγραφή που βρέθηκε στις ανασκαφές κοντά στον ναό (Inscriptiones Graecae IV, 2nd ed., no. 102), δίνει μία δημόσια καταγραφή της οικοδόμησης του ναού: αναφέρει ως αρχιτέκτονα τον Θεόδοτο και πως χρειάστηκαν πέντε έτη για την ολοκλήρωση του έργου.


Περιγραφή του Παυσανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το άγαλμα της Νίκης ήταν το κεντρικό ακρωτήριο στο δυτικό αέτωμα του ναού του Ασκληπιού.

τὸ δὲ ἱερὸν ἄλσος τοῦ Ἀσκληπιοῦ περιέχουσιν ὅροι πανταχόθεν: οὐδὲ ἀποθνήσκουσιν οὐδὲ τίκτουσιν αἱ γυναῖκές σφισιν ἐντὸς τοῦ περιβόλου, καθὰ καὶ ἐπὶ Δήλῳ τῇ νήσῳ τὸν αὐτὸν νόμον. τὰ δὲ θυόμενα, ἤν τέ τις Ἐπιδαυρίων αὐτῶν ἤν τε ξένος ὁ θύων ᾖ, καταναλίσκουσιν ἐντὸς τῶν ὅρων: τὸ δὲ αὐτὸ γινόμενον οἶδα καὶ ἐν Τιτάνῃ. [2] τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἄγαλμα μεγέθει μὲν τοῦ Ἀθήνῃσιν Ὀλυμπίου Διὸς ἥμισυ ἀποδεῖ, πεποίηται δὲ ἐλέφαντος καὶ χρυσοῦ: μηνύει δὲ ἐπίγραμμα τὸν εἰργασμένον εἶναι Θρασυμήδην Ἀριγνώτου Πάριον. κάθηται δὲ ἐπὶ θρόνου βακτηρίαν κρατῶν, τὴν δὲ ἑτέραν τῶν χειρῶν ὑπὲρ κεφαλῆς ἔχει τοῦ δράκοντος, καί οἱ καὶ κύων παρακατακείμενος πεποίηται. τῷ θρόνῳ δὲ ἡρώων ἐπειργασμένα Ἀργείων ἐστὶν ἔργα, Βελλεροφόντου τὸ ἐς τὴν Χίμαιραν καὶ Περσεὺς ἀφελὼν τὴν Μεδούσης κεφαλήν. τοῦ ναοῦ δέ ἐστι πέραν ἔνθα οἱ ἱκέται τοῦ θεοῦ καθεύδουσιν.[1]

[1] Το ιερό άλσος του Ασκληπιού έχει ολόγυρα όρια. Μέσα στον περίβολο δεν πεθαίνουν άνθρωποι ούτε γεννούν γυναίκες, όπως συνηθίζεται και στο νησί Δήλο. Όσα θυσιάζονται, είτε προσφέρει θυσία κάποιος Επιδαύριος είτε κάποιος ξένος, τρώγονται στον οριοθετημένο χώρο. Γνωρίζω ότι το ίδιο γίνεται και στην Τιτάνη. [2] Το άγαλμα του Ασκληπιού είναι σε μέγεθος το μισό από του Ολύμπιου Δία στην Αθήνα και είναι κατασκευασμένο από ελεφαντόδοντο και χρυσό. Η επιγραφή του μαρτυρεί πως το κατασκεύασε ο Θρασυμήδης από την Πάρο, γιος του Αριγνώτου. Ο θεός κάθεται σε θρόνο κρατώντας ράβδο και το άλλο του χέρι είναι ακουμπισμένο πάνω στο κεφάλι ενός φιδιού. Δίπλα είναι ξαπλωμένος ένας σκύλος. Στον θρόνο υπάρχουν ανάγλυφες παραστάσεις από τους άθλους Αργείων ηρώων, όπως του Βελλεροφόντη με τη Χίμαιρα και του Περσέα να αποκεφαλίζει τη Μέδουσα. Απέναντι από τον ναό είναι ο χώρος όπου κοιμούνται οι ικέτες του θεού.

Έκθεση φωτογραφιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Helmut Berve, Gottfried Gruben and Max Hirmer. Greek Temples, Theatres, and Shrines. New York 1963.
  • Alison Burford, Greek Temple Builders at Epidauros: A Social and Economic Study of Building in the Asklepian Sanctuary During the Fourth and Early Third Centuries B.C. Liverpool 1969.
  • William Bell Dinsmoor. The Architecture of Ancient Greece. 3rd ed. rev. London 1950.
  • Arnold W. Lawrence. Greek Architecture. 4th ed. rev. with additions by R.A. Tomlinson. (Pelican History of Art) New Haven 1996.
  • Bronwen L. Wickkiser. Asklepios, Medicine, and the Politics of Healing in Fifth-Century Greece: Between Craft and Cult. Baltimore 2008.