Ναρκοθέτις

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Ναυκλαστροθέτις)
(Νορβηγική Ναρκοθέτις (1961) στη πρύμνη της οποίας διακρίνονται οι καταλήξεις τεσσάρων σιδηροτροχιών πόντισης ναρκών

Ναρκοθέτις, και παλαιότερα ναυκλαστροθέτις, είναι ονομασία ειδικού τύπου πολεμικού πλοίου που χρησιμοποιείται για την πόντιση ναρκών. Υπάρχουν πολλοί τύποι τέτοιων πλοίων που διακρίνονται όμως σε δύο μεγάλες κατηγορίες:

  1. Εκείνα στα οποία η πόντιση ναρκών είναι ο κύριος προορισμός τους και
  2. Εκείνα στα οποία η πόντιση ναρκών αποτελεί δευτερεύοντα σκοπό.

Στη πρώτη κατηγορία περιλαμβάνονται μικρά βοηθητικά πλοία του στόλου καθώς και μετατρεπόμενα εμπορικά σκάφη μέχρι και των επί τούτου ναυπηγημένα καταδρομικά – ναρκοθέτιδες, εύδρομα – καταδρομικά ναρκοθέτιδες καθώς και υποβρύχια – ναρκοθέτιδες. Από αυτά, τα μεν μικρά βοηθητικά προορίζονται κατά κανόνα στην εγκατάσταση αμυντικών ναρκοπεδίων εγγύς των βάσεών τους, ενώ "εν καιρώ ειρήνης" χρησιμοποιούνται ως συγκοινωνιακά μέσα (τέτοια ήταν τα ελληνικά Πάραλος και Τένεδος που βυθίστηκαν στον Β΄ Π.Π.). Τα πλοία αυτά φέρουν εγκατάσταση μεταλλικών σιδηροτροχιών επί των οποίων φέρονται οι νάρκες και σχετικά βαρούλκα πόντισης αυτών.

Τα ειδικά ναυπηγημένα πλοία για πόντιση ναρκών είναι καταδρομικά, κατά κανόνα ελαφρά εύδρομα (=ταχυκίνητα), προκειμένου να διαφεύγουν μετά την πόντιση πιθανή αεροπορική επιδρομή, και με μεγάλη χωρητικότητα μεταφοράς ναρκών εις βάρος του οπλισμού τους. Εξαιρετικός επιτυχής τύπος τέτοιου σκάφους ήταν ο βρετανικός τύπος Αβδιήλ εκτοπίσματος 3.500 τόνων, ταχύτητας 40 κόμβων με ελαφρύ οπλισμό 8 Α/Α πυροβόλων 102 χιλ. σε δίδυμους κιλλίβαντες. Στη κατηγορία αυτή, αν και στερούσε στη ταχύτητα, ανήκε και το ελληνικό Εύδρομο Έλλη που τορπίλισε ιταλικό υποβρύχιο στις 15 Αυγούστου 1940 στη Τήνο. Τα δε υποβρύχια – ναρκοθέτιδες έχουν εσωτερική διάταξη τέτοια που επιτρέπει τη μεταφορά 20-40 ναρκών, ανάλογα με το εκτόπισμά τους, που ποντίζουν «εν καταδύσει» από κατάλληλους πρυμναίους σωλήνες μεγάλης διαμέτρου, σε βάρος βέβαια του αριθμού των τορπιλών.

Στη δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνονται πλοία παντός τύπου από μικρά βοηθητικά μέχρι αντιτορπιλικά που φέρουν τις χαρακτηριστικές σιδηροτροχιές. Τέτοια εγκατάσταση έφεραν και τα ελληνικά αντιτορπιλικά τύπου «Λέων» και τύπου «Ύδρα», άπαντα εκλιπόντα. Αλλά και το παραχωρηθέν ιταλικό καταδρομικό «Ευγένιος της Σαβοΐας» που μετονομάσθηκε σε Έλλη έφερε παρόμοια εγκατάσταση.

Παλαιότερη ονομασία του τύπου ήταν «ναρκοβόλο». Η ονομασία αυτή διατηρήθηκε μέχρι τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Διαπιστώνοντας όμως ότι οι νάρκες δεν βάλλονται αλλά ποντίζονται θεωρήθηκε ο όρος αυτός αδόκιμος και αντικαταστάθηκε με τον σημερινό όρο.

Οι ναρκοθέτιδες του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού (πλέον δεν υπάρχουν καθώς έχουν αντικατασταθεί από τα Ν/ΘΗ)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Α
Ε
Κ
Μ
Ν
Σ
Τ

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Minelayers στο Wikimedia Commons