Ναντέζντα Ντούροβα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ναντέζντα Ντούροβα
Η Ντούροβα με στολή αξιωματικού.
Γέννηση17 Σεπτεμβρίου 1783
Κίεβο, Ρωσική Αυτοκρατορία
Θάνατος21 Μαρτίου 1866 (82 ετών)
Γιελαμπούγκα, Ρωσική Αυτοκρατορία
ΧώραΡωσική Αυτοκρατορία
ΚλάδοςΙππικό
Εν ενεργεία1807 έως 1816
ΒαθμόςΊλαρχος
Μάχες/πόλεμοιΝαπολεόντειοι Πόλεμοι
ΤιμέςΣταυρός του Αγίου Γεωργίου
ΙδιότηταΣυγγραφέας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Ναντέζντα Αντρέγιεβνα Ντούροβα (ρωσικά: Наде́жда Андре́евна Ду́рова, 17 Σεπτεμβρίου 1783 - 21 Μαρτίου 1866), γνωστή και ως Αλεξάντερ Ντούροβ, Αλεξάντερ Σοκόλοφ, καθώς και Αλεξάντερ Αντρέεβιτς Αλεξαντρόφ, ήταν Ρωσίδα, η οποία μεταμφιεσμένη ως άνδρας, παρασημοφορήθηκε ως στρατιώτης, στους Ναπολεόντιους Πολέμους. Είναι, επίσης, η πρώτη γυναίκα αξιωματικός του Ρωσικού στρατού. Τα απομνημονεύματά της, στο The Cavalry Maiden, αποτελούν ένα σπουδαίο ντοκουμέντο καταγραφής της εποχής εκείνης, καθώς επίσης και τις εμπειρίες νέων αξιωματικών στον παραπάνω πόλεμο. Σημαντικό, ωστόσο, θεωρείται το έργο αυτό, γιατί ήταν μία από τις πρώτες αυτοβιογραφίες της ρωσικής γλώσσας.

Πρώιμα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ντούροβα, σε ηλικία 13 ετών

Η Ντούροβα ήταν κόρη ταγματάρχη και γεννήθηκε σε στρατόπεδο του Κίεβου. Παραλίγο να σκοτώθει όταν ήταν ακόμα βρέφος όταν η σκληρή μητέρα της την πέταξε έξω από το παράθυρο μιας εν κινήσει άμαξας. Λίγο αργότερα από το περιστατικό αυτό, ο πατέρας της ανέθεσε τη φροντίδα της στους στρατιώτες του. Ως παιδί η Ντούροβα, μεγαλώνοντας σε αυτό το περιβάλλον, έμαθε όλα τα στρατιωτικά παραγγέλματα, ενώ το αγαπημένο της παιχνίδι ήταν ένα άδειο όπλο.[1]

Όταν ο πατέρας της αποσύρθηκε από τον στρατό, αυτή συνέχισε να παίζει με σπασμένα ξίφη, τρομάζοντας την οικογένειά της, ενώ παράλληλα προσπαθούσε κρυφά να γητεύσει έναν επιβήτορα ίππο, ο οποίος ήταν γνωστό ότι δεν υποτασσόταν.[2] Το 1801, παντρεύτηκε κάποιον δικαστή από το Σαράπουλ, και το 1803, γέννησε τον γιο τους. Διάφορες πηγές υποστηρίζουν, ότι το 1805, έφυγε από το σπίτι της με έναν Κοζάκο αξιωματούχο. Το 1807, σε ηλικία 24 ετών, αποφάσισε να μεταμφιεστεί άνδρας, παρατώντας τον άνδρα της και τον γιο της, και να ενταχθεί (μαζί με το άλογό της) στο Πολωνικό Ιππικό Σύνταγμα, υπό τις διαταγές του Αλεξάντερ Σοκόλοφ.

Η Ντούροβα υπήρξε μεγάλη πατριώτισσα και θεωρούσε ότι η ζωή στον στρατό είναι ελευθερία. Ωστόσο, της άρεσε η εξοχή και τα ζώα. Ένιωθε πως είχε λίγο ταλέντο στις παραδοσιακές δουλειές των γυναικών. Στην αυτοβιογραφία της περιγράφει τη δυσάρεστη σχέση με τη μητέρα της, αλλά την τρυφερότητα και τη ζεστασιά του πατέρας της, όμως δεν αναφέρει τίποτα σχετικά με τον έγγαμο βίο της.

Υπηρεσία στον στρατό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έλαβε μέρος στις περισσότερες πολεμικές συμπλοκές της Ρωσίας, κατά την Προυσική εκστρατεία του 1806-1807. Κατά τη διάρκεια δύο από αυτές τις μάχες, έσωσε τις ζωές δύο Ρώσων στρατιωτών. Ο πρώτος είχε πέσει από το άλογό του στη μάχη, με αποτέλεσμα να υποστεί διάσειση. Η Ντούροβα του έδωσε τις πρώτες βοήθειες, υπό μεγάλη πολεμική δραστηριότητα γύρω της, και τον οδήγησε σε ασφαλές μέρος. Ο δεύτερος ήταν ένας αξιωματικός, ο οποίος κι αυτός έπεσε από το άλογό του και τραυματίστηκε σοβαρά. Τότε, τρεις Γάλλοι δραγόνοι τον προσέγγιζαν. Εκείνη κραδαίνοντας τη λόγχη της τους απώθησε. Τότε, παραβαίνοντας τους κανονισμούς, δάνεισε στον αξιωματικό το άλογό της, ώστε να οδηγηθεί εσπευσμένα στην υποχώρηση, μένοντας φυσικά πιο ευάλωτη σε πιθανές επιθέσεις.

Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, έγραψε ένα γράμμα στην οικογένειά της, εξηγώντας την εξαφάνισή της. Αυτοί τότε, χρησιμοποιώντας τους συνδέσμους τους, προσπάθησαν σε μία απεγνωσμένη απόπειρά τους να την εντοπίσουν. Οι φήμες για την ύπαρξη μιας αμαζόνας στον στρατό, έφτασαν στα αυτιά του τσάρου Αλέξανδρου Α', ο οποίος φάνηκε να ενδιαφέρεται προσωπικά για το θέμα. Η διοίκηση της Ντούροβα, ανέφερε ότι το κουράγιο της ήταν ανεκτίμητο. Έτσι, κλήθηκε από τον Τσάρο, στο παλάτι του στην Αγία Πετρούπολη, κάνοντάς τόσο μεγάλη εντύπωση, που την έδωσε τον Σταυρό του Αγίου Γεωργίου, ενώ παράλληλα την προβίβασε στη θέση του Υπολοχαγού, σε μονάδα ιππικού. Η ιστορία για μία ηρωίδα στον στρατό, υπό το όνομα Αλεξάντερ Σοκόλοφ, είχε γίνει γνωστή έως τότε. Έτσι, ο Τσάρος, της έδωσε νέο ψευδώνυμο, βασισμένο στο όνομά του: Αλεξαντρόφ.[3]

Παρόλα αυτά, η νεανική της εμφάνιση, στεκόταν εμπόδιο ώστε να ανεβεί στην ιεραρχία περαιτέρω. Στην εποχή, όπου ένας Ρώσος αξιωματικός αναμενόταν να έχει μουστάκι, εκείνη έμοιαζε με αγόρι 16 ετών. Αργότερα, αναγκάστηκε να αλλάξει μονάδα, ώστε να αποφύγει την κόρη του Συνταγματάρχη, η οποία την είχε ερωτευθεί. Το 1812, η Ντούροβα έζησε ξανά δράση, με την εισβολή του Ναπολέοντα στη Ρωσία. Πολέμησε τότε στη Μάχη του Σμόλενσκ. Κατά τη διάρκεια της Μάχης του Μποροντίνο, τραυματίστηκε από σφαίρα κανονιού στο πόδι. Αγνοώντας τον τραυματισμό της συνέχισε να πολεμά για αρκετές μέρες, έως ότου διατάχθηκε να αποσυρθεί ώστε να αναρρώσει. Το 1816, αποσύρθηκε από τον στρατό, με τον βαθμό του Rittmeister, που αντιστοιχεί με εκείνον του ιλάρχου.[4]

Είκοσι χρόνια αργότερα, είχε την τύχη να συναντήσει τον Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν. Εκείνος τότε έμαθε ότι η Ντούροβα κρατούσε ημερολόγιο ενώ υπηρετούσε, και αυτός ήταν που την ενθάρρυνε να το κυκλοφορήσει ως αυτοβιογραφία. Εκείνη πρόσθεσε τότε και κάποια στοιχεία της παιδικής της ηλικίας, αλλά άλλαξε την ηλικία της περί εφτά χρόνια, ώστε να μπορέσει να αποφύγει οποιαδήποτε αναφορά στον έγγαμο βίο της. Το 1836, τελικά η αυτοβιογραφία της κυκλοφόρησε. Στη συνέχεια έγραψε άλλα πέντε μυθιστορήματα.[5] Η Ντούροβα συνέχισε να φορά ανδρικές ενδυμασίες έως και το τέλος της ζωής της. Απεβίωσε το 1866, στο Γιελαμπούγκα, και θάφτηκε και πλήρεις στρατιωτικές τιμές.[6]

Κληρονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι απόγονοί της φάνηκε να κληρονομούν το ταλέντο της στην εκπαίδευση ζώων. Ένας δισέγγονός της, ο Βλαντίμιρ καθώς και ο Ανατόλι Ντούροβ υπήρξαν διάσημοι εκπαιδευτές ζώων σε τσίρκο και ιδρυτές του Θεάτρου Ζώων Ντούροβ, στη Μόσχα. Το θέατρο έως και σήμερα διοικείται από απογόνους της, και συγκεκριμένα τη Νατάλια Ντούροβα.

Εκτός του ότι ήταν ένα σπάνιο δείγμα θηλυκού στρατιώτη, ήταν μία από τις σημαντικότερες πηγές (μέσω της αυτοβιογραφία της) για την περιγραφή γεγονότων των Ναπολεόντειων Πολέμων, ειδικότερα από την πλευρά των νέων αξιωματικών, ενώ από μόνη της η αυτοβιογραφία είναι μείζονος σημασίας για τη ρωσική λογοτεχνία, καθώς είναι μία από τις πρώτες που γράφτηκαν στη ρωσική γλώσσα.

Η Ντούρβα έγινε αντικείμενο πολιτισμικού ενδιαφέροντος στην Ανατολική Ευρώπη, ενώ παρέμεινε άγνωστη στον υπόλοιπο κόσμο, έως ότου η Μέρι Φλέμινγκ Ζίριν, μετέφρασε την αυτοβιογραφία της στην αγγλική γλώσσα, το 1988. Πλέον, η Ντούροβα είναι αντικείμενο μελετών σε πανεπιστήμια τόσο χάριν της ρωσικής λογοτεχνίας όσο και στη ρωσική ιστορία.

Έργα για τη Ντούροβα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Nadezhda Durova, όπερα του Ανατόλι Μπογκάτιρεβ
  • A Long Time Ago, θεατρικό έργο του Αλεξάντερ Γκλάντκοφ
  • Hussar Ballad, οπερέτα του Τίχον Χρενίκοβ
  • Hussar Ballad, ταινία σε σκηνοθεσία του Έλνταρ Ριαζάνοφ

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Mersereau, John Jr.· Lapeza, David (1988). Nadezhda Durova: The Cavalry MaidΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. Ardis. ISBN 0-87501-032-6. 
  2. Mersereau & Lapeza, p. 21
  3. (Ρωσικά) Rulex.ru
  4. (Ρωσικά) Rulex.ru
  5. "Nadezhda Durova" article in Brockhaus and Efron Encyclopedic Dictionary
  6. (Ρωσικά) Rulex.ru

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]