Νήσος Πένγκουιν (Ανταρκτική)
Η Νήσος Πένγκουιν (νήσος των πιγκουίνων, γνωστή και ως Georges Island) είναι ένα από τα πιο μικρά νησιά των Νότιων Σέτλαντ. Ανακαλύφτηκε τον Ιανουάριο του 1820, από μια βρετανική αποστολή με επικεφαλής τον Έντουαρντ Μπράσφιλντ (Edward Bransfield), που της έδωσε το συγκεκριμένο όνομα λόγω των πιγκουίνων που ζούσαν στις ακτές της.
Έχει οβάλ σχήμα και το πλάτος της φτάνει το 1,4 χιλ. ενώ το μήκος της το 1,6 χιλ.[1] Βρίσκεται στο άκρο της ανατολικής πλευράς του Κόλπου του Βασιλιά Γεωργίου, στη νότια ακτή της Νήσου Βασιλιάς Γεώργιος. Το μέγιστος ύψος της είναι 180μ. Στα 170μ. βρίσκεται η κορυφή Deacon[2], a basaltic scoria cone, που πιστεύεται ότι εξεράγη πριν από 300 χρόνια ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα πιστεύεται ότι εξεράγη ο κρατήρας Πέτρελ που βρίσκεται στην ανατολική ακτή του νησιού.[3]
Η Νήσος Πένγκουιν έχει αναγνωριστεί ως Σπουδαία Περιοχή Πτηνών (Important Bird Area -IBA) από την οργάνωση BirdLife International, επειδή εκεί ζουν διάφορα είδη πουλιών και πιγκουίνων (southern giant petrels, Antarctic terns, kelp gulls, πιγκουίνοι Adélie και chinstrap penguins) ενώ τακτικά βγαίνουν στο νησί φώκιες (weddell seals) και θαλάσσιοι ελέφαντες. [4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2019.
- ↑ LeMasurier, W. E.; Thomson, J. W., eds. (1990). Volcanoes of the Antarctic Plate and Southern Oceans. American Geophysical Union. σελ. 512 επ.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2019.