Νέες Πολιτικές Δυνάμεις
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Νέες Πολιτικές Δυνάμεις | |
|---|---|
| Ηγέτης | διοικούσα επιτροπή |
| Ίδρυση | 1974 |
| Διάλυση | 1976 |
| Συγχωνεύθηκε σε | Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου |
| Ιδεολογία | Φιλελευθερισμός Βενιζελισμός Ρεπουμπλικανισμός |
| Πολιτικό φάσμα | Κέντρο |
| Εθνική προσχώρηση | Ένωσις Κέντρου - Νέες Δυνάμεις |
| Πολιτικό σύστημα Ελλάδας Πολιτικά κόμματα Εκλογές | |
Οι Νέες Πολιτικές Δυνάμεις υπήρξε βραχύβιο πολιτικό κόμμα της μεταδικτατορικής Ελλάδας.
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ίδρυση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 26 Σεπτεμβρίου 1974 άτομα που είχαν αγωνιστεί κατά της Χούντας, πολλοί εκ των οποίων εξορίστηκαν και φυλακίστηκαν, ίδρυσαν τις "Νέες Πολιτικές Δυνάμεις". Ο βασικός πυρήνας αποτελείτο από μέλη οργανώσεων, που είχαν δημιουργηθεί στα χρόνια της Χούντας. Ο μόνος σκοπός ήταν η με κάθε τρόπο, εκτός της χρήσης βίας, επαναφορά της Δημοκρατίας στον τόπο. Μεταξύ αυτών συγκαταλεγόταν η «Εταιρεία Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων», η «Ελληνοευρωπαϊκή Κίνηση Νέων», η «Ομάδα Πρωτοβουλίας» και άλλες συγγενείς ομάδες ή προσωπικότητες, ιδίως από μέλη της Δημοκρατικής Άμυνας, που είχαν διαφωνήσει με την απόφαση της πλειοψηφίας να προσχωρήσουν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Παπανδρέου.
Μεταξύ των μελών που έλαβαν μέρος στην Κεντρική Επιτροπή υπήρχαν γνωστά ονόματα της αντίστασης π.χ. Κ. Αλαβάνος, Γ. Ιορδανίδης, Φοίβος Ιωαννίδης, Γ. Κουμάντος, Γ. Μασουρίδης, Γ. Α. Μαγκάκης, Α. Μήνης, Γιάγκος Πεσμαζόγλου, Αναστάσιος Πεπονής, Γ. Στεφανάκης, Δ. Τσάτσος, Β. Τσουδερού κ.ά.
Η ηγεσία ήταν συλλογική. Ορίστηκε εξαμελές Κεντρικό Γραφείο, που αποτελείτο από τους Γ. Ιορδανίδη, Γ.Α. Μαγκάκη, Γ. Παπαδόπουλο, Α. Πεπονή, Γ. Πεσμαζόγλου, Β. Τσουδερού.
Στην Ιδρυτική Διακήρυξη τονιζόταν: "Η προσήλωση στον κοινοβουλευτισμό (με κόμματα αρχών, με βουλευτές που δεν αλλάζουν αυθαιρέτως πολιτική), η ταυτόχρονη αντίθεση προς την εθνική υποτέλεια και τη διεθνή απομόνωση (με ιδιαίτερη απόκλιση προς την Ευρώπη και τον δημοκρατικό σοσιαλισμό), η αξίωση να καταργηθούν οι αντιδημοκρατικοί νόμοι, που αποτελούν κακή κληρονομιά του παρελθόντος, η συνηγορία για περισσότερη αυτοδιοίκηση και πιο ελεύθερο συνδικαλισμό, η αντίληψη ότι οι ένοπλες δυνάμεις πρέπει να υπηρετούν το λαό, η αντίθεση προς τις ασύδοτες κερδοσκοπικές εκμεταλλεύσεις που αλλοιώνουν τον εθνικό μας χώρο, η καταδίκη του ανεξέλεγκτου ξένου ή ελληνικού κεφαλαίου και της αυθαιρέτου επιχειρηματικής δραστηριότητας, η έξαρση της ανθρωπιστικής μορφώσεως και της τεχνικής επαγγελματικής κατάρτισης ως συμπληρωματικών σκοπών της παιδείας, η πίστη στην ανάγκη συμμετοχής των σπουδαστών στην πανεπιστημιακή ζωή, η αγάπη προς την δημοτική γλώσσα - όλα αυτά τα αιτήματα και τα «πιστεύω» τιμούν εκείνους που τα εκθέτουν με τόση παρρησία στο κείμενο της ιδρυτικής τους διακηρύξεως".
Ήδη στελέχη της κίνησης συνεργάζονταν στην πρώτη μεταδικατατορική Κυβέρνηση Καραμανλή.
Συμφωνία με την Ένωση Κέντρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μόλις ένα μήνα μετά την ίδρυση ακολούθησε συνάντηση τριών μελών του Κεντρικού Γραφείου (Μαγκάκης, Πεσμαζόγλου, Πεπονής) και του Δημητρίου Τσάτσου με τον Γεώργιο Μαύρο, ο οποίος αντιπροσώπευε όσους είχαν μείνει στην Ένωση Κέντρου μετά τη διάσπαση του Ιουλίου 1965. Την επομένη πληροφόρησαν την Κεντρική Επιτροπή για την επίτευξη συμφωνίας συνεργασίας των Νέων Πολιτικών Δυνάμεων με την Ένωση Κέντρου και την δημιουργία ενιαίου πολιτικού φορέα, που έφερε την επωνυμία Ένωσις Κέντρου - Νέες Δυνάμεις και κατήλθε στις εκλογές του 1974.
Τον Φεβρουάριο του 1976 η Ένωσις Κέντρου - Νέες Δυνάμεις συγχωνεύθηκε με την Δημοκρατική Ένωση Κέντρου, ιδρύοντας την Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.), τον Φεβρουάριο του 1976.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Οι πρώτες εκλογές μετά τη χούντα», Το Βήμα, 22/2/2004
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την Πολιτική επιστήμη ή την Πολιτική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |