Μύρθιος Αγίου Βασιλείου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 35°12′0″N 24°24′10″E / 35.20000°N 24.40278°E / 35.20000; 24.40278

Μύρθιος
Τοποθεσία στον χάρτη
Τοποθεσία στον χάρτη
Μύρθιος
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΚρήτης
Περιφερειακή ΕνότηταΡεθύμνης
ΔήμοςΑγίου Βασιλείου
Δημοτική ΕνότηταΦοίνικα
ΚοινότηταΜύρθιου
Γεωγραφία και στατιστική
Γεωγραφικό διαμέρισμαΚρήτη
ΝομόςΡεθύμνης
Υψόμετρο218
Πληθυσμός203 (2011)
Άλλα
Ταχ. κωδ.74060
Τηλ. κωδ.+30 28320

Η Μύρθιος είναι ημιορεινό χωριό και έδρα ομώνυμης Κοινότητας του Δήμου Αγίου Βασιλείου, στην Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης της Κρήτης.[1]

Γεωγραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Μύρθιος απέχει 36 χιλιόμετρα Ν.-ΝΔ. από το Ρέθυμνο και είναι κτισμένη σε υψόμετρο 218 μ.[2] στους νότιους πρόποδες του όρους Κουρούπα.[3]

Σημεία ενδιαφέροντος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο νερόμυλος της Μύρθιου

Στη Μύρθιο βρίσκεται ο τοιχογραφημένος μονόχωρος ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Οι τοιχογραφίες του σώζονται σε καλή κατάσταση[3] και ξεχωρίζουν οι τοιχογραφίες των κολασμένων ή αδίκων[4] και της Πλατυτέρας με τον Ιησού στην κόγχη του ιερού. Κοντά στο χωριό σώζεται μεγάλος νερόμυλος του 19ου αιώνα, με τον υδατόπυργο και την οικία του μυλωνά.[5]

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το χωριό αναφέρεται από τον Φραντσέσκο Μπαρότσι το 1577 ως Mirtio di Megapotamo στην επαρχία Αγίου Βασιλείου. Στην ενετική απογραφή του 1583 από Καστροφύλακα αναφέρεται ως Mirtio di Mega Potamo με 144 κατοίκους και 205 οφειλόμενες αγγαρείες, ενώ μνεία στο χωριό κάνει και ο Βασιλικάτα το 1630, με την ονομασία Mirtio di Mega Potamo. Στην απογραφή του 1834, η οποία οργανώθηκε από τους Αιγυπτίους, το χωριό είχε αμιγώς χριστιανικό πληθυσμό και κατοικούσαν σε αυτό 30 οικογένειες. Οι Αιγύπτιοι κατά την περίοδο που ηγεμόνευσαν την Κρήτη εντόπισαν κοντά στη Μύρθιο ανθρακοφόρα πετρώματα, τα οποία όμως δεν εκμεταλλεύτηκαν.[3]

Στην απογραφή του 1881 η Μύρθιος υπάγονταν στον δήμο Φοίνικος και είχε αμιγώς χριστιανικό πληθυσμό, 161 κατοίκους. Στην απογραφή του 1900 είχε 391 κατοίκους και υπαγόταν στον ίδιο δήμο. Στην απογραφή του 1920 αναφέρεται ως έδρα ομώνυμου αγροτικού δήμου.[3] Το 1925, η Μύρθιος ορίστηκε έδρα ομώνυμης κοινότητας, μέχρι την Καποδιστριακή διοικητική διαίρεση, όταν το χωριό προσαρτήθηκε στον Δήμο Φοίνικα.[6]

Απογραφές πληθυσμού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναλυτικά η δημογραφική πορεία του χωριού σύμφωνα με τις απογραφές:

Απογραφή 1900 1920 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθυσμός[3] 391 486 336 394 354 309 237 233 235 203

Επιφανείς Μυρθιανοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Μάνος Χατζιδάκις: μουσικοσυνθέτης (καταγωγή από πατρός). Ο Μάνος Χατζηδάκις γεννήθηκε στην Ξάνθη και ήταν γιος του δικηγόρου Γεωργίου Χατζηδάκη από τον Μύρθιο Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου και της Αλίκης Αρβανιτίδου από την Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης.[7]
  • Χατζηδάκης Γεώργιος: γλωσσολόγος

Διοικητικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1925 με το ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 να ορίζεται έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας.[8]

Κοινότητα Μύρθιου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από την έδρα της, η Κοινότητα Μύρθιου περιλαμβάνει και τους οικισμούς Καλυψώ, Κάμπος, Κόκκινα Χωράφια, Μυρθιανός Πλακιάς και Φοίνιξ. Η απογραφή του 2011 αναφέρει:[9]

Συνολικά η κοινότητα έχει 488 κατοίκους.

Η Κοινότητα εκπροσωπείται από πενταμελές Συμβούλιο με επικεφαλής την Πρόεδρο Μαρία Καλατζιδάκη.

Κοινοτάρχες Μύρθιου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι κάτωθι εκλέχθηκαν και υπηρέτησαν (ή υπηρετούν) ως Πρόεδροι της Κοινότητος Μύρθιου

Πρόεδροι Κοινότητος Μύρθιου
περίοδος όνομα
1978–1982 Χναρογιαννάκης Εμμανουήλ
1982–1986 Γαλανάκης Δημήτριος
1986–1990 Μπροκολάκης Ιωάννης
1990–1998 Τζανιδάκης Νικόλαος
2010–2019
2019– Καλατζιδάκη Μαρία

Σημείωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Κοινότητα Σελλίου του Δήμο Ρεθύμνης υπάρχει ο συνώνυμος οικισμός Μύρθιος.


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. 23. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 271. 
  2. «Μύρθιος ΡΕΘΥΜΝΟΥ, Δήμος ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ | buk.gr». buk.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2022. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Σπανάκης, Στέργιος (1993). Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, τόμος Β΄. Ηράκλειο: Γραφικές Τέχνες Γ. Δετοράκης. σελ. 573. 
  4. «ΧΡΙΣΤΟΣ». digitalcrete.ims.forth.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2019. [νεκρός σύνδεσμος]
  5. «Παραδοσιακοί Οικισμοί». Διακοπές. in.gr. 5 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2019. 
  6. «Μύρθιος (Ρεθύμνης)». Διοικητικές Μεταβολές Δήμων και Κοινοτήτων - Αναλυτικά. ΕΕΤΑΑ-Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2019. 
  7. «Βιογραφία». Μάνος Χατζιδάκις. 5 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2022. 
  8. «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2022. 
  9. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού», σελ. 10890 (σελ. 432 του pdf)