Μόμο Κάπορ
| Μόμο Κάπορ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Момо Капор (Σερβικά) |
| Γέννηση | 8 Απριλίου 1937[1][2][3] Σαράγιεβο[4] |
| Θάνατος | 3 Μαρτίου 2010[5][1][2] Βελιγράδι[6] |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Νέο Κοιμητήριο Βελιγραδίου |
| Χώρα πολιτογράφησης | Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας Σερβία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Σερβικά[7][8] |
| Σπουδές | Academy of Fine Arts, Belgrade (έως 1961) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δημοσιογράφος πολεμικός ανταποκριτής συγγραφέας[9] σεναριογράφος[9] ζωγράφος[10][9] ποιητής[9] |
| Περίοδος ακμής | 1975 |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ana Kapor |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Member of the Senate of Republika Srpska |
| Βραβεύσεις | Svetozar Ćorović Award (1999) d:Q12757411 (2005) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μόμτσιλο "Μόμο" Κάπορ (σερβικά κυριλλικά: Момчило Момо Капор; 8 Απριλίου 1937 - 3 Μαρτίου 2010) ήταν Σέρβος μυθιστοριογράφος και ζωγράφος. [11]
Έγραψε διάφορα σενάρια, πάνω από σαράντα μυθιστορήματα, διηγήματα, ταξίδια και αυτοβιογραφικά βιβλία και δοκίμια. Εισήχθη στους λογοτεχνικούς κύκλους ως συγγραφέας ραδιοφώνου, τηλεόρασης και θεατρικού δράματος στις αρχές της δεκαετίας του '60. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε είκοσι γλώσσες. Η συλλογή σύντομων ιστοριών Κινηματογράφος στις τρεις και τα μυθιστορήματα Η Πράσινη Τσόχα του Μαυροβουνίου και Η Τελευταία Πτήση για Σαράγεβο δημοσιεύθηκαν στα γαλλικά από τον L'Age d'homme στη Λωζάνη, ενώ το Η Επιδεξιότητα του Σλόμοβιτς δημοσιεύτηκε από τον Xenie στο Βεβέ.
Οι πίνακές του εκτέθηκαν στη Νέα Υόρκη, τη Βοστώνη, τη Γενεύη, τη Φρανκφούρτη, το Λονδίνο και άλλες πόλεις. [12] Ήταν επίσης γνωστός ως εικονογράφος, που εικονογραφούσε τα δικά του και πολλά βιβλία από άλλους συγγραφείς. Ήταν τακτικό μέλος της Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών της Δημοκρατίας Σέρπσκα.
Νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κάπορ γεννήθηκε το 1937 στο Σεράγεβο, Ντρίνα Μπανόβινα, στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας. Ο πατέρας του, Γκόικο Κάπορ, ήταν υπάλληλος τράπεζας και η μητέρα του, η Μπογιάνα ήταν νοικοκυρά. [11] Το 1941, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μια βόμβα έπεσε στο σπίτι στο οποίο ο Κάπορ, η γιαγιά του και η μητέρα του είχαν βρει καταφύγιο. Η μητέρα του Κάπορ χρησιμοποίησε το σώμα της ως ασπίδα και, αν και σκοτώθηκε, ο Κάπορ ήταν σε θέση να επιβιώσει. Ανακαλώντας στη μνήμη του εκείνη την ημέρα, θυμάται ότι ακόμη και η μικρή γάτα, που κρατούσε στην αγκαλιά του, πέθανε. Ο Κάπορ γνώριζε πολύ λίγα για τη μητέρα του, αφού δεν είχαν πει πολλά στην οικογένειά του. Αμέσως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Κάπορ μετακόμισε με την οικογένειά του στο Βελιγράδι της Σερβίας, όπου παρέμεινε για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.
Εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ως νεαρός άνδρας, ο Κάπορ σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Τέχνης στο Βελιγράδι υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Νεντέλκο Γκβοζντένοβιτς. Παρόλο που ο Κάπορ αποφοίτησε με πτυχίο ζωγραφικής, λάτρευε να γράφει ως νεαρό αγόρι. Ως εκ τούτου, ενώ σπούδαζε τέχνη ασχολήθηκε επίσης με τη συγγραφή ειδήσεων. Ο Κάπορ έγραφε άρθρα ειδήσεων και συνεντεύξεις και στη συνέχεια συνόδευε το γράψιμό του με το δικό του αντιπροσωπευτικό πορτρέτο ή εικόνα. Μέσω αυτής της μεθόδου ο Κάπορ μπόρεσε να συνδυάσει τα δύο μεγαλύτερα πάθη που είχε στη ζωή, τη ζωγραφική και το γράψιμο.
Λογοτεχνικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κάπορ είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς Σέρβους συγγραφείς, του οποίου το λογοτεχνικό φαινόμενο έχει εξαπλωθεί σε τρεις δεκαετίες. Ο Κάπορ προσελκύει εύκολα την προσοχή του κοινού γράφοντας τις συνεχείς σκέψεις του για την πραγματικότητα της τρέχουσας εποχής. Οι γενιές ανθρώπων από την πρώην Γιουγκοσλαβία συνδέθηκαν μέσω των γραπτών του Κάπορ, που έχουν γίνει best seller στον εκδότη του Ζάγκρεμπ "Znanje" και στη διάσημη βιβλιοθήκη του "Hit".
Ο Κάπορ έγραψε επίσης πολλές ταινίες ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικές εκπομπές και μυθιστορήματα. Τα μυθιστορήματά του, "Ένας" και "Το Βιβλίο των Παραπόνων" μετατράπηκαν σε ταινίες. Αυτές οι ταινίες έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες όπως: Γαλλικά, Γερμανικά, Πολωνικά, Τσέχικα, Βουλγαρικά, Ουγγρικά, Σλοβενικά και Σουηδικά. Τα πιο διάσημα έργα του περιλαμβάνουν: "Ada", "Ζωή", "Από Επτά στο Τρία" και "Το Χρονικό μιας Χαμένης Πόλης".
Έργα τέχνης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κάπορ έχει εκθέσει πολλά από τα έργα του σε διάφορες χώρες όπως στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Ο λόγος που προτίμησε να επιδείξει το έργο του σε ξένες χώρες παρά στο Βελιγράδι ήταν ότι δεν απολάμβανε το "καλλιτεχνικό κλίμα" στο Βελιγράδι. Ένιωσε ότι ξεχάστηκαν πολλοί σπουδαίοι καλλιτέχνες στο Βελιγράδι, ενώ σε άλλες χώρες, ένας νέος αναδυόμενος καλλιτέχνης δεν «σβήνει» εκείνους που ήρθαν μπροστά του.
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά από δύο χειρουργικές επεμβάσεις, ο Κάπορ πέθανε από καρκίνο του λάρυγγα στις 3 Μαρτίου 2010.
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ''Foliranti'', 1975
- ''Provincijalac'', 1976
- ''Ada'', 1977
- ''Lanjski snegovi'', 1977
- ''Hej, nisam ti to pričala'', 1978
- ''Zoe'', 1978
- ''Beleške jedne Ane (hronika u 26 glava)'', 1978
- ''Skitam i pričam: putopisni dnevnik'', 1979
- ''101 priča'', 1980
- ''Una: ljubavni roman'', 1981
- ''Onda'', 1982
- ''Sentimentalno vaspitanje'', 1983
- ''Knjiga žalbi'', 1984
- ''011-Istok-Zapad'', 1990
- ''Halo, Beograd'', 1990
- ''Dama skitnica i off priče'', 1992
- ''Zelena čoja Montenegra'', 1992
- ''Blokada 011'', 1992
- ''100 nedelja blokade'', 1994
- ''Lero – kralj leptira'', 1995
- ''Poslednji let za Sarajevo'', 1995
- ''Hronika izgubljenog grada'', 1996
- ''Od sedam do tri'', 1996
- ''Smrt ne boli: priče iz poslednjeg rata'', 1997
- ''Najbolje godine i druge priče'', 1997
- ''Ivana'', 2001
- ''Od istog pisca'', 2001
- ''Legenda o Taboru'', 2002
- ''Sanja'', 2003
- ''Čuvar adrese''
- ''Dosije Šlomović''
- ''Konte''
- ''Lep dan za umiranje''
- ''Ljubavne priče''
- ''Samac''
- ''Uspomene jednog crtača''
- ''Eldorado''
- ''Putopis kroz biografiju''
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0438513. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12249782w. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Discogs. 1824058. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ glassrbije
.org /E /index .php?option=com _content&task=view&id=10167&Itemid=26. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2015.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12249782w. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 6855779.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /145693. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ 11,0 11,1 Glas javnosti (10 Ιουνίου 2000). «Ko je ovaj čovek: Momčilo Kapor» (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ Dejan Stojanović (1990-11-09). "Pogledi issue #70, pp. 46-47" (in Serbo-Croatian).
|
