Μωρίς Σεβ
| Μωρίς Σεβ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Maurice Scève (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1501 (περίπου)[1] Λυών[1] |
| Θάνατος | 1564 (περίπου)[1] Λυών[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Μέσα Γαλλικά[2] λατινική γλώσσα[3] Ισπανικά Γαλλικά[3][4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής[1] συγγραφέας μεταφραστής[5] |
| Αξιοσημείωτο έργο | d:Q110738186 |
| Περίοδος ακμής | 1535 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μωρίς Σεβ (γαλλικά: Maurice Scève) (περ. 1501 –περ. 1564), ήταν Γάλλος ποιητής που έζησε στη Λυών κατά την περίοδο της Γαλλικής Αναγέννησης. Ήταν ο ηγέτης της αποκαλούμενης «Σχολής της Λυών» που ανέπτυξε τη θεωρία του Πλατωνικού έρωτα, της πνευματικής αγάπης, προερχόμενης εν μέρει από τον Πλάτωνα και εν μέρει από τον Πετράρχη.[6]
Το έργο του κατέχει σημαντική θέση στη Γαλλική λογοτεχνία του 16ου αιώνα.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μωρίς Σεβ πιστεύεται ότι γεννήθηκε το 1501 στη Λυών, εποχή κατά την οποία η πόλη, στην εμπορική οδό μεταξύ της βόρειας και της νότιας Ευρώπης, ήταν ένα κέντρο Ουμανισμού. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και δημοτικός αξιωματούχος στη Λυών, ο οποίος υπηρέτησε ως πρέσβης στη βασιλική αυλή μετά την ανάρρηση του Φραγκίσκου Α΄ στο θρόνο, αξίωμα που έδωσε στην οικογένεια μια ισχυρή κοινωνική θέση στην πόλη. Ελάχιστα είναι γνωστά για τη ζωή του. Το 1533, έγινε γνωστός όταν ανακάλυψε τον τάφο της Λάουρας, της μούσας του Πετράρχη, σε μια εκκλησία της Αβινιόν. [7]
Ήταν ο ηγέτης μιας ομάδας λογοτεχνών από τη Λυών, αποκαλούμενη «Σχολή της Λυών», αν και δεν υπάρχει κάποια συλλογική θεωρητική δημοσίευση που να εξηγεί τους στόχους και την ομοιογένεια μιας ομάδας, στην οποία συγκαταλέγονται επίσης οι ποιήτριες Λουίζ Λαμπέ και Περνέτ ντυ Γκυιγιέ, η τελευταία συχνά ταυτίζεται με τη Ντελί του ποιητικού του έργου.
Τον Σεπτέμβριο του 1548, ορίστηκε ως ο κύριος διοργανωτής της επίσημης εισόδου του Ερρίκου Β΄ στη Λυών, γεγονός που υποδηλώνει ότι έχαιρε κύρους, και το οποίο περιέγραψε σε έργο του. Φαίνεται ότι δεν επιζητούσε ιδιαίτερα τη φήμη, σχεδόν ποτέ δεν υπέγραφε τα έργα του και εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνη. Τα τελευταία στοιχεία για την ύπαρξη του Μωρίς Σεβ χρονολογούνται από τις 22 Ιουνίου 1563, με την παρουσία του να πιστοποιείται σε ένα γάμο. Ο Σεβ πέθανε περίπου μετά το 1563, η ακριβής ημερομηνία του θανάτου του είναι άγνωστη.[8]
Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πρώτη αναγνώριση του Μωρίς Σεβ ως ποιητή ήρθε το 1535, όταν έστειλε δύο ποιήματα στον Κλεμάν Μαρό. Τα ποιήματα Le Sourcil (Το φρύδι) και La Larme (Το δάκρυ) υποβλήθηκαν ως μέρος ενός διαγωνισμού που διοργάνωσε ο Μαρό ενώ ήταν στην εξορία στη Φερράρα. Ο Σεβ κρίθηκε νικητής, κερδίζοντας φήμη τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ιταλία. Αυτά τα δύο ποιήματα, μαζί με άλλα, δημοσιεύτηκαν μαζί με άλλα του διαγωνισμού του 1536.[9]
Το σημαντικότερο έργο του, ένας ποιητικός κύκλος με τίτλο Η Ντελί, αντικείμενο της υψηλότερης αρετής, (Délie, objet de plus haute vertu,1544) αποτελείται από 449 δεκασύλλαβα δεκάστιχα ποιήματα με πλατωνικά και πετραρχικά θέματα, πλούσια σε ποιητικές εικόνες.[10]Το έργο δημοσιεύθηκε ανώνυμα (μόνο με τα αρχικά του συγγραφέα) και είναι μια ακολουθία ερωτικών ποιημάτων αφιερωμένων σε μια γυναίκα της οποίας ο ποιητής-εραστής αποκτά αυτογνωσία μέσα από τις αντιξοότητες του αποτυχημένου πάθους, του απραγματοποίητου και αδύνατου έρωτα.[6]
Το 1547, δημοσίευσε, ξανά ανώνυμα, το Saulsaye, Églogue de la vie solitaire, ένα μακρύ ποίημα εμπνευσμένο από τον Πετράρχη και τον Τζάκοπο Σαννατσάρο και το οποίο, μέσω του διαλόγου δύο χαρακτήρων, υμνεί τη μοναξιά και την απομόνωση.
Ο Σεβ μετέφρασε από τα ισπανικά ένα αισθηματικό μυθιστόρημα του Χουάν δε Φλόρες, που δημοσιεύτηκε το 1535 ως La Déplorable fin de Flamète (Το αξιοθρήνητο τέλος της Φλαμέτ), έργο εμπνευσμένο από τον Βοκάκιο.
Ο Μικρόκοσμος (Microcosme) (1562) είναι το τελευταίο δημοσιευμένο έργο του Σεβ. Πρόκειται για ένα επικό ποίημα σε τρία βιβλία που περιγράφουν την πρόοδο της ανθρωπότητας από τη βιβλική δημιουργία του κόσμου έως τον 16ο αιώνα.
Ο Σεβ ήταν επίσης πολύ έμπειρος μουσικός. Ενδιαφέρθηκε πάρα πολύ για τη μουσική αξία των λέξεων που χρησιμοποιούσε στην ποίησή του και επαινέθηκε από τους ποιητές της Πλειάδας για τη συμβολή του στην εξύψωση της γαλλικής ποίησης σε νέα, υψηλότερα αισθητικά πρότυπα και το έργο του υπήρξε πηγή έμπνευσης γι'αυτούς. [11]
Το ενδιαφέρον για το έργο του Μωρίς Σεβ έχει ανανεωθεί από τα τέλη του 19ου αιώνα.[12]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119238993. Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119238993. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jx20070809008. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ CONOR.SI. 153369443.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119238993. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ 6,0 6,1 . «oxfordbibliographies.com/Maurice Scève».
- ↑ . «britannica.com/biography/Maurice-Sceve».
- ↑ . «lib.virginia.edu/rmds/collections/gordon/literary/sceve». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2021.
- ↑ . «lib.virginia.edu/rmds/collections/gordon/emblem/blasons». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2021.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα, τομ. 53, σελ. 253
- ↑ . «web.stanford.edu/Maurice Scève (c. 1502-c.1564)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2021.
- ↑ . «small.library.virginia.edu/The Douglas H. Gordon Collection of French Books».
|