Μπικτόρια Κεντ
| Μπικτόρια Κεντ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Victoria Kent (Ισπανικά) |
| Γέννηση | 6 Μαρτίου 1892 Μάλαγα |
| Θάνατος | 25 Σεπτεμβρίου 1987 Νέα Υόρκη |
| Τόπος ταφής | Redding |
| Εθνικότητα | Ισπανίδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά[1][2] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο Κομπλουτένσε της Μαδρίτης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός, νομικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Republican Left |
| Οικογένεια | |
| Σύντροφος | Louise Crane |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | d:Q38093999 (1931–1932) Member of the Cortes republicanas (1931–1933, Madrid (province))[3] Member of the Cortes republicanas (1936–1939, Jaén)[4] |
| Βραβεύσεις | Grand Cross of the Order of St. Raymond of Peñafort (1986)[5] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μπικτόρια Κεντ (Victoria Kent, [bik.'to.ɾja 'kent], Μάλαγα, 6 Μαρτίου 1892 - Νέα Υόρκη, 25 Σεπτεμβρίου 1987) ήταν Ισπανίδα δικηγόρος και πολιτικός κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας. Αποτέλεσε μία εκ των πρωτοπόρων γυναικών της εποχής της σε θέματα εκπαίδευσης και πολιτικών δικαιωμάτων στην Ισπανία και μία από τις τρεις πρώτες που εκλέχθηκαν βουλευτίνες μαζί με την Κλάρα Κανποαμόρ και τη Μαργαρίτα Νέλκεν.[6]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη γειτονία Μπικτόρια της Μάλαγα σε μια μικροαστική οικογένεια με αλλοδαπές ρίζες: ο πατέρας της ήταν πιθανότατα ιρλανδικής καταγωγής και η μητέρα της, που ονομαζόταν Τσάνο, ιταλικής. Το φιλελεύθερο κλίμα του οίκου της σε συνδυασμό με την υποστήριξη που έλαβε από τη μητέρα της την ώθησαν να επιδιώξει ανώτατες σπουδές, κάτι αρκετά δύσκολο για τις γυναίκες της εποχής της δεδομένων των εμποδίων που έθεταν τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα στην παρακολούθηση μαθημάτων. Μετακόμισε στη Μαδρίτη και εντάχθηκε στον φιλελεύθερο κύκλο της Εστίας για Δεσποινίδες που προωθούσε, υπό την καθοδήγηση του Ελεύθερου Μορφωτικού Ιδρύματος, προοδευτικές τεχνικές μόρφωσης.[7] Εκεί είχε ως καθηγητές τον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, τον Ραφαέλ Αλβέρτι και τον Ραμόν Γκόμεθ ντε λα Σέρνα. Έλαβε το διδακτορικό στη Νομική σχολή όσο παράλληλα είχε ενταχθεί στους προοδευτικούς κύκλους της Μαδρίτης. Πρωτοπώρησε, αναλαμβάνοντας την θέση της δικηγόρου των καταδικασμένων δημοκρατικών πολιτικών που πρωταγωνίστησαν μια αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος και έξωσης του μονάρχη Αλφόνσου ΙΓ΄.[8] Ως αποτέλεσμα, με την κήρυξη της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας, ο πρόεδρος Νιθέτο Αλκαλά Θαμόρα την όρισε υπεύθυνη των σωφρονιστικών ιδρυμάτων της χώρας υπό τον υπουργό Δικαιοσύνης Φερνάντο ντε λος Ρίος.[9] Διατηρήθηκε έναν χρόνο στη θέση, βελτιώνοντας ιδιαίτερα την κατάσταση των φυλακών της χώρας. Ωστόσο το φιλόδοξο πρόγραμμά της προκάλεσε αντιδράσεις και ως αποτέλεσμα απομακρύνθηκε από το υπουργείο. Συνέχισε την πολιτική δράση στα πλαίσια του αστικού Ριζοσπαστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, υποστηρίζοντας ότι η γυναικεία ψήφος θα ήταν επικίνδυνη για τη δημοκρατία εάν δεν προηγείο η βελτίωση της εκπαίδευσης των γυναικών, σε αντίθεση με την Κλάρα Κανποαμόρ που κατάφερε να πείσει το Κοινοβούλιο να ψηφίσει υπέρ της το 1931.[10]
Mε την ήττα των δημοκρατικών στον Ισπανικό Εμφύλιο εξορίστηκε στη Γαλλία όπου παρέμεινε καθόλη τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ζώντας υπό την κάλυψη ψευδώνυμου με τη βοήθεια του Ερυθρού Σταυρού. Μετανάστευσε στο Μεξικό το 1948 όπου εργάστηκε ως καθηγήτρια δικαίου και ως εκπαιδευτής υπαλλήλων σοφρωνιστικών καταστημάτων της χώρας. Συνέχισε να ασχολείται με τις φυλακές και από τη θέση της στον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη από το 1950 κι έπειτα. Στις ΗΠΑ γνώρισε την ισπανίστρια Λουίζ Κρέιν, με την οποία διατήρησε ερωτικές σχέσεις. Επέστρεψε στην Ισπανία δύο φορές μετά το τέλος της δικτατορίας χωρίς ωστόσο να εγκαθίσταται μόνιμα. Απεβίωσε στη Νέα Υόρκη.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb126680568. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0268271. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ www
.congreso .es /portal /page /portal /Congreso /Congreso /Iniciativas? _piref73 _2148295 _73 _1335437 _1335437 .next _page=%2Fwc%2FservidorCGI&CMD=VERLST&BASE=DIPH&FMT=DIPHXD1S .fmt&DOCS=1-1&DOCORDER=FIFO&OPDEF=Y&NUM1=&DES1=&QUERY=%2858230%29 .NDIP .. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2020. - ↑ www
.congreso .es /portal /page /portal /Congreso /Congreso /Iniciativas? _piref73 _2148295 _73 _1335437 _1335437 .next _page=%2Fwc%2FservidorCGI&CMD=VERLST&BASE=DIPH&FMT=DIPHXD1S .fmt&DOCS=2-2&DOCORDER=FIFO&OPDEF=Y&NUM1=&DES1=&QUERY=%2858230%29 .NDIP .. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2020. - ↑ BOE-A-1986-32111.
- ↑ Villena 2007: 20.
- ↑ Villena 2008: 49.
- ↑ Villena 2008: 69.
- ↑ Villena 2008: 85.
- ↑ Villena 2008: 111.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Villena, Miguel Ángel (2007), Victoria Kent, Una pasión republicana. Random House Mondadori, Βαρκελώνη.
|