Μπαλίχ

Μπαλίχ
Πηγές	Ain al-Arous
Εκβολές	Ευφράτης
Χώρες Λεκάνης	Τουρκία
Χώρα	Συρία
Μήκος	100 χλμ
wikidata ()

Ο Μπαλίχ (αραβ. نهر البليخ) είναι ποταμός συνεχούς ροής της Συρίας, που πηγάζει κοντά στο Τελ Αμπιάντ. Ρέει προς τα νότια και εκβάλλει στον Ευφράτη δίπλα στη σημερινή πόλη Ράκκα. Με μήκος περίπου 100 χιλιόμετρα, ο Μπαλίχ είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραπόταμος του Ευφράτη στη Συρία, μετά τον Αβώρ (Χαμπούρ). Αποτελεί σημαντικό υδάτινο πόρο και μεγάλα τμήματά του έχουν προσφάτως αποκτήσει τεχνητή κοίτη.

Γεωγραφία

Η βασική πηγή του Μπαλίχ είναι η καρστική πηγή Αΐν αλ-Αρούς, δίπλα στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας. Επιπροσθέτως, ο ποταμός δέχεται νερά από αρκετά ρυάκια και ποτάμια που έχουν νερό μόνο τον χειμώνα, ή και ξεροπόταμα (ουάντι) που έχουν νερό μόνο όταν βρέχει πολύ. Οι κυριότεροι παραπόταμοι του Μπαλίχ είναι οι Τζουλάμπ, Καραμόγκ και Ουάντι αλ-Χεντέρ.

Λίγα χιλιόμετρα νοτίως της Αΐν αλ-Αρούς ο Μπαλίχ ενώνεται με το κανάλι του Τζουλάμπ, ο οποίος πηγάζει από πηγές βορείως της Σανλιούρφα, αλλά συνήθως το νερό του απορροφάται ή εξατμίζεται κοντά στη Χαρράν, προτού μπορέσει να φθάσει έως τον Μπαλίχ. Ο μεγάλος αριθμός από ξερά σήμερα πηγάδια στην παλαιά πόλη της Χαρράν υποδεικνύει ότι ο υδροφόρος ορίζοντας μάλλον ήταν σε σημαντικά υψηλότερο επίπεδο κατά το παρελθόν.

Το Ουάντι αλ-Χεντέρ συλλέγει τα νερά της πεδιάδας ανατολικώς της κοιλάδας του Μπαλίχ και τροφοδοτείται με τη σειρά του από άλλα ουάντι. Αυτά τα ουάντι, όπως και ο ποταμός Καραμόγκ, μπορούν να μεταφέρουν port considerable amounts of water after ραγδαίες βροχοπτώσεις, και μεγάλα τεμάχια ασβεστόλιθου μπορούν να παρατηρηθούν στα κατώτερα μέρη του ρου τους.

Ιστορία

Ο ποταμός βρίσκεται στο επίκεντρο μιας περιοχής πλούσιας σε παναρχαία ιστορία. Και στις δύο όχθες του υπάρχουν πολυάριθμοι λοφίσκοι-οικισμοί που χρονολογούνται σε ορισμένες περιπτώσεις τουλάχιστον από την Ύστερη Νεολιθική περίοδο, την 6η χιλιετία π.Χ.. Στην Εποχή του Χαλκού (3η χιλιετία π.Χ.) η αρχαία Τουττούλ (κοντά στη σημερινή Ράκκα, δηλαδή στην εκβολή του Μπαλίχ) και το Τελ Χουέρα στον βορρά (στο Ουάντι Χαμάντ, κοντά στον Μπαλίχ) ήταν σημαντικές πόλεις. Κατά τη διάρκεια των χιλιετιών η περιοχή γνώρισε μια συνεχή αλληλεπίδραση μεταξύ νομαδικών φυλών και εγκατεστημένων πληθυσμών. Οι μεν μερικές φορές έπαιρναν το πάνω χέρι έναντι των δε και αντιστρόφως.

Στην κλασική αρχαιότητα η περιοχή ονομαζόταν Οσροηνή και είχε πρωτεύουσα την Έδεσσα/Καλλιρόη (τη σημερινή Σανλιούρφα της Τουρκίας). Αυτή η Έδεσσα (αραβ. Αρ-Ρουχά) και μια άλλη εξέχουσα αρχαία πόλη της κοιλάδας του Μπαλίχ, η Χαρράν, εμφανίζονται στις μουσουλμανικές και εβραϊκές παραδόσεις αντίστοιχα, στις ιστορίες του Αβραάμ και άλλων Εβραίων πατριαρχών (και μητριαρχών). Μετά την ισλαμική κατάκτηση τον 7ο αιώνα μ.Χ. η περιοχή ήταν γνωστή με το όνομα μιας αραβικής φυλής Ντιγιάρ Μουντάρ («λίκνο των Μουντάρ»). Το 762, ο χαλίφης Αλ-Μανσούρ έκτισε μια πόλη φρουράς στη συμβολή του Μπαλίχ με τον Ευφράτη, την Αρ-Ραφίκα, η οποία συγχωνεύθηκε με την ελληνιστική πόλη Καλλίνικο και εξελίχθηκε στη σημερινή Ράκκα.