Μπέρλυ Χάουζ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπέρλυ Χάουζ
Η βόρεια όψη της Κατοικίας Μπέρλυ.
Χάρτης
Είδοςμουσείο ιστορικού οικήματος, prodigy house και εξοχική κατοικία[1]
ΑρχιτεκτονικήElizabethan architecture
ΔιεύθυνσηBurghley House, Stamford PE9 3JY[2]
Γεωγραφικές συντεταγμένες52°38′33″N 0°27′11″W
Διοικητική υπαγωγήΜπάρνακ και Σεντ Μάρτινς Ουιθάουτ
ΧώραΗνωμένο Βασίλειο[3]
Υλικάoolite[4]
ΧρηματοδότηςΟυίλιαμ Σέσιλ, 1ος Βαρόνος του Μπέρλυ
Προστασίαδιατηρητέο κτίριο Βαθμού 1 (από 1956) και Grade II* listed park and garden (από 1985)[5]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα


Η Κατοικία Μπέρλυ (αγγλ.: Burghley House) είναι μία μεγαλόπρεπη αγγλική εξοχική κατοικία του 16ου αι., κοντά στο Στάμφορντ του Λίνκολνσαϊρ. Είναι ένα κορυφαίο παράδειγμα μίας μεγαλόπρεπης κατοικίας Ελισαβετιανής εποχής, που έκτισε -και ζει ακόμη- η οικογένεια Σέσιλ. Το εξωτερικό διατηρεί σε μεγάλο βαθμό την Ελισαβετιανή του εμφάνιση, αλλά οι περισσότεροι εσωτερικοί χώροι χρονολογούνται από ανακατασκευές πριν από το 1800. Η Κατοικία είναι ανοιχτό για το κοινό για κάποια εποχή του έτους [6] και εμφανίζει μία σειρά από μεγάλα και πλούσια επιπλωμένα δημόσια διαμερίσματα. Το γύρω τοπίο της σχεδιάστηκε από τον Λάνσελοτ Μπράουν. [7]

Η Κατοικία βρίσκεται στα όρια των πολιτικών ενοριών του Μπάρνακ και του Σαιν Μάρτιν'ς Γουιδάουτ στην ενιαία αρχή του Πήτερμπορο του Κέιμπριτζσερ. Ήταν προηγουμένως μέρος του Σόουκ του Πήτερμπορο, μίας ιστορικής περιοχής που παραδοσιακά συνδέονταν με το Νορθάμπτονσαϊρ. Βρίσκεται 0,9 μίλια (1,4 χλμ.) νότια του Στάμφορντ και 10 μίλια (16 χλμ.) βορειοδυτικά από το κέντρο της πόλης Πήτερμπορο.

Το σπίτι διευθύνεται τώρα από το Κληροδότημα Διατήρησης Κατοικίας Μπέρλυ (Burghley House Preservation Trust), το οποίο ελέγχεται από την οικογένεια Σέσιλ.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο λόρδος Σέσιλ, βαρόνος του Μπέρλυ, ήταν ο κύριος σύμβουλος της Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας για το μεγαλύτερο μέρος της βασιλείας της.

Το Μπέρλυ κτίστηκε για τον σερ Γουίλιαμ Σέσιλ, αργότερα 1ο βαρόνο Μπέρλυ, ο οποίος ήταν ο λόρδος Υψηλός Θησαυροφύλακας της Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας, μεταξύ 1555 και 1587, και έγινε στο πρότυπο των ιδιωτικών καταλυμάτων του ανακτόρου Ρίτσμοντ. [8] [9] Στη συνέχεια ήταν η κατοικία των απογόνων του, των κομήτων -και από το 1801 των μαρκησίων- του Έξετερ. Από το 1961 ανήκει σε ένα φιλανθρωπικό κληροδότημα, που ιδρύθηκε από την οικογένεια. [10]

Η λαίδη Βικτόρια Λήθαμ, ειδική σε αντίκες και τηλεοπτική προσωπικότητα, διαδέχθηκε τον πατέρα της -αθλητή ολυμπιονίκη με χρυσό μετάλλιο, πρόεδρο της IAAF και βουλευτή του Κοινοβουλίου, Ντέιβιντ Σέσιλ, 6ο μαρκήσιο- στη διοίκηση της Κατοικίας από το 1982 έως το 2007. Ο Ολυμπιακός διάδρομος είναι στην ανάμνηση του πατέρα της. [11] Η κόρη της Μιράντα Ροκ, είναι τώρα η πιο ενεργός διαχειριστής [10] [12] Ωστόσο, o τίτλος του μαρκησίου πέρασε το 1988 στον θείο της Βικτόριας, τον Μάρτιν Σέσιλ 7ο μαρκήσιο του Έξετερ και στη συνέχεια στον γιο του, Γουίλιαμ-Μάικλ-Άντονυ Σέσιλ, και οι δύο καναδοί με αγρόκτημα στη γη που είχε αγοράσει αρχικά ο 5ος μαρκήσιος, ο οποίος δεν είχε ζήσει στο Μπέρλυ. [13]

Το σπίτι είναι ένα από τα κύρια παραδείγματα πελεκημένης πέτρας και αναλογιών στην αγγλική Ελισαβετιανή αρχιτεκτονική του 16ου αι., που αντικατοπτρίζει την εξέχουσα θέση τού ιδρυτή του και το προσοδοφόρο εμπόριο μαλλιού των κτημάτων Σέσιλ. Διαθέτει μία σουίτα δωματίων, που ανακαινίστηκαν σε ρυθμό μπαρόκ, με γλυπτά του Γκρίνλινγκ Γκίμπονς. Το κύριο μέρος του σπιτιού διαθέτει 35 μεγάλα δωμάτια στο ισόγειο και στον πρώτο όροφο. Υπάρχουν περισσότερα από 80 μικρότερα δωμάτια και πολλές αίθουσες, διάδρομοι, μπάνια και περιοχές εξυπηρέτησης. [9] [14] [15] [16]

Τον 17ο αι., οι ανοιχτές στοές (loggias) γύρω από το ισόγειο περικλείστηκαν. Παρόλο που το σπίτι κτίστηκε σε κάτοψη του γράμματος Ε, προς τιμήν της βασίλισσας Ελισάβετ, λείπει τώρα η βορειοδυτική πτέρυγα. Κατά την περίοδο της ιδιοκτησίας του 9ου κόμη και υπό την καθοδήγηση του διάσημου αρχιτέκτονα τοπίου Λάνσελοτ Μπράουν, η νότια πρόσοψη υψώθηκε, για να αλλάξει τη γραμμή οροφής και η βορειοδυτική πτέρυγα κατεδαφίστηκε, για να επιτρέψει την καλύτερη θέα του νέου πάρκου. [9] [14] [16] Κατά τη διάρκεια της θητείας του προστέθηκε επίσης μία καπνοδόχος στο σχέδιο του Βενετού τυπογράφου σχεδίων Τζιοβάννι-Μπατίστα Πιρανέζι. [17]

Η λεγόμενη "Σκάλα της Κόλασης" και tο γειτονικό "Δωμάτιο του Παραδείσου" έχουν σημαντικές οροφογραφίες από τον Αντόνιο Βέρριο, μεταξύ 1697 και 1699. Οι τοίχοι στη «Σκάλα της Κόλασης» είναι από τον Τόμας Στόθαρντ, ο οποίος ολοκλήρωσε το έργο περίπου έναν αιώνα αργότερα. Το Κυρτό Δωμάτιο είναι διακοσμημένο με τοιχογραφίες και οροφογραφίες από τον Λουί Λαγκέρ.

Η συλλογή τέχνης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σωσσάνη και οι πρεσβύτεροι (1622) από την Αρτεμίζια Τζεντιλέσκι.

Αν και έχουν πωληθεί ορισμένα σημαντικά κομμάτια για τους φόρους κληρονομίας στη δεκαετία του 1960, οι -κατά τα άλλα άθικτες- συλλογές τέχνης του Μπέρλυ είναι πολύ εκτεταμένες. Το σπίτι εμφανίζει ακόμη αρκετές εκατοντάδες πίνακες, μεγάλο μέρος των οποίων είναι του 17ου αιώνα, που αγοράστηκαν στην Ιταλία από τον Τζον Σέσιλ 5ο κόμη του Έξετερ (π.1648–1700) και από τον Μπράουνλοου Σέσιλ 9ο κόμη (1725–1793). Επισκέφθηκαν την Ιταλία οκτώ φορές, φέρνοντας πίσω μεγάλες ποσότητες τέχνης. Ο Τζον Σέσιλ αγόρασε 300 έργα τέχνης κατά τη διάρκεια των 22 ετών διαμονής του στο Μπέρλυ και στην τελευταία του επίσκεψη στην Ευρώπη ξόδεψε 5.000 £ (περίπου 535.000 £ σε νόμισμα του 2017 [18]).

Το παρεκκλήσι έχει ένα μεγάλο πίνακα βωμού από τον Πάολο Βερονέζε και το εργαστήριό του, και δύο μεγάλους πίνακες του Γιόχαν Καρλ Λοτ, ενός Γερμανού ζωγράφου που δραστηριοποιήθηκε στη Βενετία, με λίγα έργα σε βρετανικές συλλογές. Υπάρχουν συνολικά επτά έργα του Λούκα Τζορντάνο, συμπεριλαμβανομένης μίας αυτοπροσωπογραφίας. [19]

Στο Δωμάτιο Παγόδα, υπάρχουν πορτρέτα της οικογένειας Σέσιλ, της Ελισάβετ Α΄, του Ερρίκου Η΄ και του Όλιβερ Κρόμγουελ. Πολλοί εκλεπτυσμένα ζωγραφισμένοι τοίχοι και οροφές του σπιτιού έγιναν από τον Αντόνιο Βέρριο. [20] Η αίθουσα μπιλιάρδου εμφανίζει έξι οβάλ πορτραίτα μελών του "Τάγματος του Μικρού Φρενοκομείου", του ομίλου οινοποσίας του 5ου κόμη [21]

Υπάρχουν πολλά εκπληκτικά έπιπλα, συμπεριλαμβανομένων των έργων από διάσημους κατασκευαστές γραφείων του 18ου αιώνα, Ινς και Μέιχιου, εκτός από ασημικά, τάπητες και συλλογές πορσελάνης, που μεγάλο μέρος αυτών εκτίθεται σε κοινή θέα στα δημόσια δωμάτια.

Ένας νέος χώρος, το "Θησαυροφυλάκιο", στο κτήριο του Ζυθοποιείου παρουσιάζει ετησίως μεταβαλλόμενες εκθέσεις, που επισημαίνουν θέματα των συλλογών.

Το πάρκο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Κατοικία Μπέρλυ από το έργο του Τζόουνς Απόψεις από τις οικίες των ευγενών και των εντίμων (1829).
Μέρος του γύρω εδάφους, με τη λίμνη και το λεμβοστάσιο.

Σήμερα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γυρίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αυλή της κατοικίας Μπέρλυ, με τον πύργο στα ανατολικά, όπως σχεδιάστηκε από τον Γιόζεφ Νας τον 19ο αι., αλλά με φιγούρες με Ελισαβετιανά ενδύματα.
Το Μπέρλυ Nef (διακοσμητικό τραπεζιού για καρυκεύματα). Κατασκευάστηκε το 1527–28 στη Γαλλία. Μουσείο Βικτωρίας & Αλβέρτου, αρ. M.60-1959

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Μπέρλυ Νεφ, επάργυρη αλατιέρα, τώρα στη συλλογή του Μουσείου Victoria and Albert.
  • Κατοικία Σέσιλ του 16ου-17ου αι., για να κτιστεί κατεδαφίστηκαν κατοικίες του Λονδίνου.
  • Κατοικία Θέομπαλντ, δεύτερο σπίτι στα μισά του Λονδίνου, που κτίστηκε από τον ιδρυτή στο Χέρτφορντσαϊρ.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. vocaleyes.co.uk/research/heritage-access-2022/benchmark/. Ανακτήθηκε στις 8  Φεβρουαρίου 2023.
  2. Mapping Museums. museweb.dcs.bbk.ac.uk/Museum/mm.domus.SE224.
  3. vocaleyes.co.uk/research/heritage-access-2022/benchmark/. Ανακτήθηκε στις 9  Φεβρουαρίου 2023.
  4. www.burghley.co.uk/about-burghley/burghley-house/. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12  Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3  Ιουνίου 2016.
  5. National Heritage List for England. 1000359. Ανακτήθηκε στις 15  Μαΐου 2022.
  6. Covid-19 outbreak
  7. Turner, Roger (1999). Capability Brown and the Eighteenth Century English Landscape (2nd έκδοση). Chichester: Phillimore. σελίδες 110–112. 
  8. Alford, Stephen (2008). Burghley: William Cecil at the Court of Elizabeth I. 
  9. 9,0 9,1 9,2 Leatham, Lady Victoria (1992). Burghley:The life of a great house. Herbert Press Ltd. ISBN 978-1-871569-47-6. 
  10. 10,0 10,1 «Charity commission summary for charity 258489 Burghley House Preservation Trust Limited». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2021. 
  11. «Great Houses». Daily Telegraph. https://www.telegraph.co.uk/travel/artsandculture/9818183/Great-Houses-with-Julian-Fellowes-small-stories-for-stately-homes.html. 
  12. «Burghley House Preservation Trust Limited». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Αυγούστου 2010.  at Burghley's web site
  13. «Martin Cecil mural fills missing piece of 100 Mile House history». BC Local News. 21 Σεπτεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2014. 
  14. 14,0 14,1 Pevsner, Nicholas. The Buildings of England. Northamptonshire. 
  15. Leaflet published by the Trust
  16. 16,0 16,1 Leatham, Lady Victoria (2000). Great Houses of Britain. Burghley House (3 έκδοση). Heritage House Group Ltd. ISBN 978-0-85101-351-0. 
  17. Lowe, Adam. "Messing About With Masterpieces: New Work by Giambattista Piranesi (1720-1778)," Αρχειοθετήθηκε 2019-01-30 στο Wayback Machine. Art in Print Vol. 1 No. 1 (May-June 2011), p.17
  18. Archives, The National. «The National Archives - Currency converter: 1270–2017». Currency converter (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2019. 
  19. Burghley collections, search on Luca Giordano[νεκρός σύνδεσμος]
  20. Historic England. «Details from listed building database (1127501)». National Heritage List for England. 
  21. [1]

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Raffaele De Giorgi, "Couleur, couleur!" . Antonio Verrio: un pittore στο Europa tra Seicento e Settecento (Edifir, Firenze 2009).(ISBN 9788879704496)ISBN 9788879704496

Βίντεο κλιπ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]