Μοϊσέι Γιάκοβλεβιτς Γκίνζμπουργκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μοϊσέι Γιάκοβλεβιτς Γκίνζμπουργκ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση23 Μαΐουιουλ. / 4  Ιουνίου 1892γρηγ.[1] ή 4  Ιουνίου 1892[2]
Μινσκ[3][2]
Θάνατος7  Ιανουαρίου 1946[4][5][6]
Μόσχα[3]
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Νοβοντέβιτσι
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά[7][8]
ΣπουδέςΠολυτεχνικό Ινστιτούτο της Ρίγας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιτέκτονας[1][2]
μη μυθοπλαστικός συγγραφέας
πολεοδόμος
διδάσκων πανεπιστημίου[9]
ΕργοδότηςΚρατικό τεχνικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας - Μπάουμαν
Αξιοσημείωτο έργοΚτήριο κατοικιών Narkomfin
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Μοϊσέι (Μωυσής) Γιάκοβλεβιτς Γκίνζμπουργκ (Моисей Яковлевич Гинзбург, προφορά ΔΦΑ:[mɐjsʲej ˈjakəvlʲɪvʲɪt͡ɕ ˈgʲinzbʊrk ]) (1892-1946) ήταν Ρώσος αρχιτέκτονας. Γεννήθηκε το 1892 στο Μινσκ και υπήρξε μεγάλος θεωρητικός του αρχιτεκτονικού κονστρουκτιβισμού.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γιος του Ρώσου αρχιτέκτονα Γκίνσμπουργκ, ο Μοϊσέι έλαβε τις βασικές κλασσικές αρχιτεκτονικές σπουδές του στην Ιταλία, όπου και αποφοίτησε από το αρχιτεκτονικό τμήμα της Ακαδημίας των τεχνών του Μιλάνο το 1914. Με την επιστροφή του στη Ρωσία, παρακολούθησε μαθήματα στο πολυτεχνείο της Ρίγας (1914-1917) με έμφαση στη μηχανική. Ύστερα από ένα διάστημα (1917-1921) που πέρασε εργαζόμενος στη χερσόνησο της Κριμαίας ορίστηκε καθηγητής το 1922 στο Ινστιτούτο Πολιτικών Μηχανικών της Μόσχας.

Ο Γκίνζμπουργκ και ο κονστρουκτιβισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο κονστρουκτιβισμός αποτέλεσε ένα ιδεολογικό ρεύμα που εμφανίστηκε και αναπτύχθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα στη νεαρή Σοβιετική Ένωση. Ο κονστρουκτιβισμός, ενώ αρχικά αφορούσε τέχνες όπως η γλυπτική και η ζωγραφική, στη συνέχεια επεκτάθηκε και στην αρχιτεκτονική. Οι βασικές ιδέα του κονστρουκτιβισμού αποτελούταν από τέσσερις βασικές αρχές.

  • Την αναδιάρθρωση της παραδοσιακής οικογένειας μεσώ της ισότητας των δύο φύλων και του φεμινισμού.
  • Την πίστη πως σε μια σοσιαλιστική κοινωνία οι πολίτες θα συμμετάσχουν σε κοινωνικές εκδηλώσεις και συλλογικές δράσεις.
  • Την προσπάθεια για μείωση του προσωπικού χώρου διαβίωσης δίνοντας έμφαση στο δημόσιο και τη συλλογικότητα στην αρχιτεκτονική.
  • Ενώ τέλος, οραματιζόταν μια μαζική αποκέντρωση και επέκταση της πόλης στα προάστια και την εξοχή.

Ο Γκίνσμπουργκ προσέφερε πολλά στη μετάβαση του κονστρουκτιβισμού από τη θεωρία και την ιδεολογία που αφορούσαν τις άλλες τέχνες στην πρακτική του εφαρμογή μέσω της αρχιτεκτονικής.

Tο 1923 ο Γκίνσμπουργκ στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για το Palace of labor αναγνώρισε την πρόταση των αδερφών Βέσνιν ως την πρώτη αρχιτεκτονική υλοποίηση του κονστρουκτιβισμού. Στη συνέχεια, με το σύγγραμμά του "Style and the Epoch" το 1924, όρισε τα θεμέλια της αρχιτεκτονικής θεωρίας του κονστρουκτιβισμού, θέτοντας ως κριτήρια ενός κονστρουκτουβιστικού έργου πέρα από το καθαρά ιδεολογικό κομμάτι και την ανταπόκριση:

  • Στις κοινωνικές ανάγκες
  • Στις ιστορικές συνθήκες
  • Στις υπάρχουσες τεχνολογικές συνθήκες του νέου σοβιετικού κράτους.

Τα επόμενα χρόνια ασχολήθηκε εκτεταμένα με τη συλλογική κατοίκιση και την κατοικία καθώς και με φουτουριστικές ιδέες πάνω στην πολεοδομία και την αποκέντρωση.

Το 1925 ίδρυσε το κίνημα των κονστρουκτιβιστών αρχιτεκτόνων (OSA). Την περίοδο 1926-30 ο OSA εξέδιδε το ημερολόγιο-περιοδικό (Souremnnaya Architectura-SA) του κινήματος όπου και διατυπώνονταν πολλές θεωρητικές θέσεις φουτουριστικές ιδέες αλλά και δυνατότητες για πρακτική εφαρμογή του κονστρουκτιβισμού. Ο Γκίνζμπουργκ παρουσίασε εκεί τη λειτουργική του φόρμουλα όσον αφορά την κατοικία, με το SA να δημοσιεύει μεταξύ άλλων και τα πειραματικά διαμερίσματα που σχεδίασε, κάποια από τα οποία χρησιμοποιήθηκαν και στο κτήριο Ναρκόμφιν.

Το 1930 δημοσίευσε την ιδέα του "Πράσινο σχέδιο πόλης". Η ιδέα του ήταν για μιας γραμμικής μορφής πόλη με τους κατοίκους να μένουν σε ελαφρά προκατασκευασμένα σπίτια, τα οποία θα μπορούν να επεκτείνονται ή ακόμα και να μετακινούνται ανάλογα με τις ατομικές αλλά και συλλογικές ανάγκες. Το σχέδιο αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της προσπάθειας για εφαρμογή του κονστρουκτιβισμού στην πολεοδομία και την ανέγερση νέων πόλεων.

Παρά τη σπουδαιότητα και τη συμβολή του στη σοβιετική αρχιτεκτονική στις αρχές του αιώνα ωστόσο, ο Γκίνσμπουργκ όπως και πολλοί άλλοι αρχιτέκτονες της γενιάς του, έπεσε σε αφάνεια ύστερα από την άνοδο του Στάλιν στην εξουσία τη δεκαετία του 1930 και την απόρριψη της κονστρουκτιβιστικής ιδεολογίας μέσω του Σταλινισμού που επικράτησε τα επόμενα χρόνια.

Κτήρια και έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κτήριο Ναρκόμφιν (1928-30)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόκειται για ένα κτιριακό συγκρότημα προοριζόμενο για τους εργαζομένους στο κομισαριάτο των οικονομικών στη Μόσχα. Το κτήριο Ναρκόμφιν είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα του Ρωσικού κονστρουκτιβισμού σχεδιασμένο από τους αρχιτέκτονες Μοϊσέι Γκίνζμπουργκ και Ίγκνατι Μιλίνιτς. Το κτήριο αυτό εμπεριέχει χώρους για συλλογικές δραστηριότητες όπως και περιοχές πρασίνου στον περιβάλλοντα χώρο, ενώ χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά διώροφα αλληλοεμπλεκόμενα διαμερίσματα. Το κτήριο Ναρκόμφιν άσκησε σημαντική επιρροή και στην Ευρώπη, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το Unité d'Habitation του Λε Κορμπυζιέ. Σήμερα το κτήριο βρίσκεται σε κάκιστη κατάσταση και συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο της UNESCO με μνημεία σε κίνδυνο.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/18411. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 arch-pavouk.cz/index.php/architekti/1638-ginzburg-moisej. Ανακτήθηκε στις 7  Μαΐου 2023.
  3. 3,0 3,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  4. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2015.
  5. (Ολλανδικά) RKDartists. 440342. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. (Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά) Structurae. Ράτιγκεν. 1005948. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12243097j. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2012678228. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  9. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2012678228. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Christina Lodder (1983), “Russian Constructivism”. Yale Univercity press, New haven and london
  • Leonardo Benévolo (1996), “Historia de la Arquitectura Moderna”. Editorial Gustavo Gili, S.A
  • Keneth Frampton “Μοντέρνα Αρχιτεκτονική: ιστορία και κριτική”. Θεμέλιο (2009)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Moisei Ginzburg στο Wikimedia Commons