Μοχαμάντ Ραμπανί
| Μοχαμάντ Ραμπανί | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | محمد رباني (Πάστο) |
| Γέννηση | Σεπτέμβριος 1955 Αφγανιστάν |
| Θάνατος | 16 Απριλίου 2001 Ραβαλπίντι |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος του ήπατος |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αφγανιστάν |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Ταλιμπάν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρωθυπουργός του Αφγανιστάν (1996–2001) Ηγέτης των Πιστών (1996–2001) |
Ο Μουλάς Μοχαμάντ Ραμπανί Αχούντ (1955–15 Απριλίου 2001) ήταν ένας από τους σημαντικότερους ηγέτες του κινήματος των Ταλιμπάν. Ήταν δεύτερος στην ιεραρχία των Ταλιμπάν πίσω μόνο από τον ανώτατο ηγέτη Μουλά Μοχάμεντ Ομάρ.
Ο Ραμπανί πολέμησε τη Σοβιετική Ένωση μετά την εισβολή της στο Αφγανιστάν το 1979. Όταν η Σοβιετική Ένωση αποχώρησε από το Αφγανιστάν το 1989, αρχικά σταμάτησε να μάχεται. Προσχώρησε στους Ταλιμπάν το 1994.[1] Μετά από χρόνια εμφύλιας σύρραξης, ηγήθηκε των ανταρτών των Ταλιμπάν στην τελική επίθεση κατά της πρωτεύουσας Καμπούλ.
Διετέλεσε Πρωθυπουργός του Ισλαμικού Εμιράτου του Αφγανιστάν και επικεφαλής του γνωμοδοτικού συμβουλίου. Υπήρξαν επίσης σενάρια ότι ο Μουλάς Ραμπανί και ο επικεφαλής του κινήματος των Ταλιμπάν είχαν σοβαρές πολιτικές διαφορές.[1] Ενώ ο Ραμπανί και το κυβερνών συμβούλιο αποτελούσαν τη βιτρίνα του Αφγανιστάν, οι σημαντικές αποφάσεις λαμβανόταν από τον Μουλά Ομάρ, ο οποίος διέμενε στην πόλη Κανταχάρ στα νότια της χώρας.
Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ραμπανί γεννήθηκε το 1955[2] και καταγόταν από τη φυλή Κακάρ. Απέκτησε ισλαμική εκπαίδευση κατ' οίκον στο Πασμόλ της επαρχίας Κανταχάρ, πριν παρακολουθήσει μαθήματα σε μεντρεσέ.[3] Η εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν το 1979 ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του, μιας και κατατάχθηκε εθελοντικά υπέρ της τζιχάντ.
Ο ρόλος του στον εμφύλιο πόλεμο έφτασε σε τέλος όταν ο Σοβιετικός Στρατός αποσύρθηκε το 1989, αν και άλλα μέλη και φατρίες των μουτζαχεντίν πολέμησαν, πρώτα εναντίον της κομμουνιστικής κυβέρνησης του Αφγανιστάν και στη συνέχεια μεταξύ τους. Ήταν εποχή ανομίας και χάους. Η κομμουνιστική κυβέρνηση έπεσε το 1992 και το Αφγανιστάν βρέθηκε στο επίκεντρο εμφύλιων συρράξεων από τις φατρίες των μουτχαχεντίν. Η Κανταχάρ αποτέλεσε πιο συγκεκριμένα πεδίο μάχης για τους διοικητές οι οποίοι έγιναν πολέμαρχοι.
Ο Ραμπανί και περίπου τριάντα άλλοι φιλόθρησκοι σπουδαστές (Ταλιμπάν) αποφάσισαν να αναλάβουν θέσεις πολεμάρχων, πρώτα στην παραμεθόρια πόλη Σπιν Μπολντάκ και στη συνέχεια στην ίδια την Κανταχάρ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Ραμπανί υποστήριζε πως «Η μέριμνα μας είναι η εγκαθίδρυση ενός ισλαμικού συστήματος και η εξάλειψη των αναταραχών και της βιαιότητας από τη χώρα μας».[3]
Πτώση της Καμπούλ και δημιουργία του Ισλαμικού Εμιράτου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν ο Ειδικός Απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών, Μεχμούντ Μεστιρί, επανέλαβε τις ειρηνευτικές συνομιλίες στο Αφγανιστάν τον Μάρτιο του 1996, είχε ήδη διαβεβαιωθεί από την πολιτική ηγεσία των Ταλιμπάν, η οποία εκπροσωπούνταν από τον Μουλά Ραμπανί, ο οποίος διοικούσε επίσης τις δυνάμεις που βρισκόταν γύρω από την Καμπούλ, ότι οι Ταλιμπάν ήταν έτοιμοι για συνομιλίες με την κυβέρνηση του Μπουρχανουντίν Ραμπανί.[4]
Αρχικά ιδέα των Ταλιμπάν η οποία εγκρίθηκε από τον πρωθυπουργό του Πακιστάν Ναγουάζ Σαρίφ και έγινε αποδεκτή εκ μέρους του προέδρου Μπουρχανουντίν Ραμπανί στις αρχές Ιανουαρίου 1998 εκ μέρους του Ηνωμένου Μετώπου (πρώην Βόρεια Συμμαχία), η πρόταση αυτή διαμορφώθηκε όταν η επιτροπή προτάσεων ουλεμάδων ή θρησκευτικών μελετητών διευθετήσει τη σύγκρουση στο Αφγανιστάν σύμφωνα με τη σαρία. Ωστόσο, δεν σημειώθηκε πρόοδος μέχρις ότου ο Πρωθυπουργός Σαρίφ παρενέβη δύο μήνες αργότερα, τον Μάρτιο, καλώντας τον Μουλά Ραμπανί, επικεφαλής των Ταλιμπάν στην Καμπούλ, στην Ισλαμαμπάντ και έλαβε από αυτόν μια κατ' αρχήν συμφωνία για τη σύγκληση μιας διευθύνουσας επιτροπής για την προετοιμασία της επιτροπής των ουλεμάδων.[5]
Στις 9 Απριλίου, ο Ειδικός Απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών μετέβη στην Καμπούλ και συζήτησε με τον Μουλά Ραμπανί και άλλους ηγέτες των Ταλιμπάν για το πώς θα προχωρήσει η ιδέα της διευθύνουσας επιτροπής για την προετοιμασία μιας συνάντησης των ουλεμάδων. Με αυτή την ξεκάθαρη μετατόπιση της στρατηγικής των Ταλιμπάν, ο Μεστιρί μετέβη στην Καμπούλ για να επιλύσει και άλλες λεπτομέρειες. Αυτό δικαιολογούσε σε μεγάλο βαθμό την απομάκρυνση του βαρέως οπλισμού των Ταλιμπάν από περιοχές γύρω από την Καμπούλ πριν από μικρό χρονικό διάστημα. Όμως, μόλις ο Μούλας Ραμπανί έδωσε αυτή τη διαβεβαίωση στον απεσταλμένο του ΟΗΕ, η θρησκευτική ηγεσία με έδρα την Κανταχάρ απέρριψε τις συνομιλίες με την Καμπούλ, καταργώντας τις προσπάθειες του Μεστιρί και συνεχίζοντας τον εμφύλιο πόλεμο.[6]
Στις 26 Σεπτεμβρίου 1996, οι δυνάμεις των Ταλιμπάν σύστησαν μεταβατική κυβέρνηση υπό τον Μοχαμάντ Ραμπανί και το Αφγανιστάν χαρακτηρίστηκε ως πλήρες ισλαμικό εμιράτο σύμφωνα με το νόμο της Σαρίας. Ο Ραμπανί έδωσε τη δραματική συνέντευξη Τύπου από το προεδρικό μέγαρο αναφερόμενος στη νίκη των Ταλιμπάν. Ο Ραμπανί διετέλεσε επικεφαλής του Ανώτατου Συμβουλίου από τις 26 Σεπτεμβρίου 1996 έως τις 16 Απριλίου 2001.[7]
Ο Ραμπανί ήταν ο δεύτερος ισχυρότερος άνδρας των Ταλιμπάν και ο ηγέτης των μετριοπαθών στην οργάνωση.[8] Ωστόσο, υπήρχαν διαφορές μεταξύ του και του Μουλά Ομάρ, όσον αφορά την επιρροή των Αράβων και την ανάγκη δημιουργίας ενός κατάλληλου γνωμοδοτικού κυβερνητικού μηχανισμού. Η βάση εξουσίας του Ραμπανί ήταν η Τζαλαλαμπάντ και δεν εξαρτιόταν από την ομάδα της Κανταχάρ για πολιτική υποστήριξη στους Ταλιμπάν.[8]
Πτώση και θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ραμπανί πέθανε σε στρατιωτικό νοσοκομείο στο Ραβαλπίντι του Πακιστάν νοσώντας από καρκίνο του ήπατος στις 15 Απριλίου 2001.[9] Το σώμα του Ραμπανί επαναπατρίστηκε στην πόλη Κανταχάρ του νότιου Αφγανιστάν με αεροσκάφος των Ηνωμένων Εθνών, του οποίου του επετράπη να επιχειρήσει για ανθρωπιστικούς λόγους παρά το εμπάργκο κατά του κινήματος των Ταλιμπάν.[9] Τάφηκε στο νεκροταφείο των Ταλιμπάν στην Κανταχάρ.[3]
Θεωρώντας τον σχετικά μετριοπαθή, τα μέλη της αντιπολίτευσης εξέφρασαν φόβους ότι οι σκληροπυρηνικοί στο εσωτερικό των Ταλιμπάν θα ενίσχυαν την εξουσία τους μετά τον θάνατο του Ραμπανί.[9]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Linschoten, Alex Strick van· Kuehn, Felix (2012). An Enemy We Created: The Myth of the Taliban-Al Qaeda Merger in Afghanistan. Oxford: Oxford University Press. σελ. 479. ISBN 9780199927319.
- ↑ «Mohammad Rabbani». NNDB. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Clark, Kate (18 Απριλίου 2001). «Mohammad Rabbani». Afghanistan News Center. The Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-07-14. https://web.archive.org/web/20150714110516/http://www.afghanistannewscenter.com/news/2001/april/apr18k2001.html. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2019.
- ↑ Adamec, Ludwig W. (2012). Historical Dictionary of Afghanistan. Lanham: Scarecrow Press. σελ. 73. ISBN 9780810878150.
- ↑ Yearbook of the United Nations 1998. New York: United Nations. 2001. σελ. 293. ISBN 9789211008401.
- ↑ Paliwal, Avinash (2017). My Enemy's Enemy. Oxford: Oxford University Press. σελ. 129. ISBN 9780190685829.
- ↑ «Afghanistan». www.worldstatesmen.org. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2019.
- ↑ 8,0 8,1 Rashid, Ahmed (27 Οκτωβρίου – 9 Νοεμβρίου 2001). «Inside Taliban». Frontline 18 (22). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2006-10-21. https://web.archive.org/web/20061021154151/http://www.frontlineonnet.com/fl1822/18220210.htm. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2019.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Dugger, Celia W. (20 Απριλίου 2001). «Muhammad Rabbani, Advocate of Some Moderation in Taliban». The New York Times. https://www.nytimes.com/2001/04/20/world/muhammad-rabbani-advocate-of-some-moderation-in-taliban.html. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2019.