Μουσείο Τοπικής Ιστορίας της Μελιτόπολης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 46°50′43.001″N 35°22′53.000″E / 46.84527806°N 35.38138889°E / 46.84527806; 35.38138889

Μουσείο Τοπικής Ιστορίας της Μελιτόπολης
Χάρτης
Είδοςμουσείο
Διεύθυνσηвулиця Михайла Грушевського, 18, Мелітополь, Запорізька область, Україна
Γεωγραφικές συντεταγμένες46°50′43″N 35°22′53″E
Διοικητική υπαγωγήΜελιτόπολη
ΧώραΟυκρανία
Έναρξη κατασκευής1921
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Μουσείο Τοπικής Ιστορίας της Μελιτόπολης (ουκρανικά: Мелітопольський краєзнавчий музей) είναι μουσείο στη Μελιτόπολη της Ουκρανίας.[1] Εκθέτει αντικείμενα που σχετίζονται με την ιστορία και τη φύση της περιοχής. Το μουσείο βρίσκεται στη πρώην έπαυλη του Τσερνικόφ, που χτίστηκε το 1913. Από το 2022 διευθύντρια του ήταν η Λέιλα Ιμπρατσίμοβα.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συλλογή του μουσείου ξεκίνησε το 1900, όταν το Ζέμστβο (θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης στη Ρωσική Αυτοκρατορία) της Μελιτόπολης αγόρασε μια συλλογή από 180 ταριχευμένα πτηνά για 750 ρούβλια. Το 1910, η συλλογή του Ζέμστβο συνδυάστηκε με τη συλλογή του λυκείου της Μελιτόπολης. Την 1η Μαΐου 1921, το Περιφερειακό Μουσείο της Μελιτόπολης άνοιξε σε ένα κτίριο στην οδό Ντζερζίνσκι και ο πρώτος διευθυντής του μουσείου ήταν ο δάσκαλος Ντ. Σερντιουκόβ.[2]

Από το 1928, το μουσείο καταλάμβανε τρεις μικρές αίθουσες και έναν διάδρομο. Οι τρεις αίθουσες περιλάμβαναν ιστορικά και φυσικά, καθώς και εθνογραφικά και αρχαιολογικά τμήματα. Αν και το μουσείο είχε πολλά εκθέματα, η έλλειψη χώρου και η μη συστηματική οργάνωση του μουσειακού υλικού, σύμφωνα με τον διευθυντή του μουσείου Κουρίλο Κρίμτσακ, έκαναν δύσκολη την πρόσβαση στη συλλογή.[3]

Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο Κουρίλο Κρίμτσακ ξεκίνησε εκτεταμένες εργασίες διατήρησης, προστατεύοντας τα φυσικά καταφύγια της Βόρειας Πριαζοβιά από την κατάληψη για γεωργικούς σκοπούς. Ωστόσο, τον Ιανουάριο του 1935, απολύθηκε από το μουσείο και συνελήφθη. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο διορίστηκε δήμαρχος της Μελιτόπολης από τους Γερμανούς και συνέχισε τις εργασίες στο μουσείο, για άλλη μια φορά ως διευθυντής του.[4]

Το 1967, το μουσείο μεταφέρθηκε στην πρώην έπαυλη του Τσερνικόφ στην Οδό Καρλ Μαρξ (τώρα οδός Μιχάιλο Χρουσέφσκι). Από το 1971, διευθυντής του μουσείου ήταν ο Μ. Ν. Μιχαΐλοφ. Το 1972 δημιουργήθηκε στο μουσείο το διοράμα «Επίθεση από σοβιετικά στρατεύματα της γραμμής Βόταν τον Οκτώβριο του 1943».[4]

Στις 10 Μαρτίου 2022, μετά τη ρωσική επίθεση στην πόλη, η διευθύντρια του μουσείου, Λέιλα Ιμπρατσίμοβα, συνελήφθη στο σπίτι της από ρωσικές δυνάμεις και κρατήθηκε σε άγνωστη τοποθεσία.[5] Αναφέρθηκε επίσης ότι τα ρωσικά στρατεύματα έκλεψαν μια συλλογή σκυθικού χρυσού, η οποία ανακαλύφθηκε από αρχαιολόγους τη δεκαετία του 1950. Συνολικά, τα ρωσικά στρατεύματα λεηλάτησαν τουλάχιστον 198 χρυσά αντικείμενα, σπάνια παλιά όπλα, αργυρά νομίσματα αιώνων και ειδικά μετάλλια, είπε ο Ιμπρατσίμοβα.[6][7][8]

Κτίριο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το τριώροφο αρχοντικό του εμπόρου Ιβάν Τσερνικόφ της Δεύτερης Συντεχνίας χτίστηκε το 1913. Οι εσωτερικοί χώροι του κτιρίου είναι πλούσια διακοσμημένοι με καλλιτεχνικό γύψο.[9] Ο Ιβάν Εγκόροβιτς Τσερνικόφ εξελέγη δύο φορές πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου της Μελιτόπολης - από το 1891 έως το 1895 και από το 1901 έως το 1905. Οι αδελφοί Τσερνικόφ είχαν έναν εμπορικό οίκο που ειδικευόταν στον εφοδιασμό των κατασκευαστών της Μελιτόπολης. Στον πρώτο όροφο της έπαυλης του Τσερνικόφ υπήρχε ένα κατάστημα που πουλούσε ραπτομηχανές της αμερικανικής εταιρείας «Singer» και οι δύο επάνω όροφοι του σπιτιού ήταν εγκαταστάσεις κατοικίας.[10]

Το 1917, η οικογένεια Τσερνικόφ μετανάστευσε στη Γαλλία. Από τον Ιούνιο έως τον Οκτώβριο του 1920, το κτίριο στέγαζε το αρχηγείο του στρατηγού Πιότρ Βράνγκελ. Τις δεκαετίες του 1920 και του 1930, το κτίριο στέγαζε συλλόγους εργασίας. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η έπαυλη στέγασε το γραφείο του Γερμανού διοικητή και μετά την απελευθέρωση της Μελιτόπολης στέγασε τις επιτροπές του Κομμουνιστικού Κόμματος και της Κομσομόλ. Στο ισόγειο του κτιρίου λειτουργούσε για πολλά χρόνια ταμιευτήριο. Το 1967 οι αρχές της πόλης μετέφεραν το κτίριο στο Μουσείο Τοπικής Ιστορίας.[11]

Συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συλλογή στο Μουσείο Τοπικής Ιστορίας της Μελιτόπολης αποτελείται από περίπου 60.000 αντικείμενα. Στεγάζει μια μοναδική συλλογή σκυθικού χρυσού του 4ου αιώνα π.Χ., που αποκτήθηκε ως αποτέλεσμα των ανασκαφών σε τύμβους της Μελιτόπολης. Το μουσείο διαθέτει νομισματική συλλογή, η οποία περιλαμβάνει νομίσματα, τάγματα και μετάλλια, μάρκες, σφραγίδες, κονκάρδες και τραπεζογραμμάτια. Μεγάλο μέρος της συλλογής αποκτήθηκε το 1986 ως αποτέλεσμα της τυχαίας ανακάλυψης μιας συλλογής αργυρών νομισμάτων του 1895-1925. Η συλλογή υφασμάτων αντικατοπτρίζει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των διαφόρων συνοικιών της Μελιτόπολης. Η συλλογή διακοσμητικών τεχνών περιλαμβάνει αντικείμενα από έπιπλα αντίκες, πορσελάνη και αγγεία. Η φυσική συλλογή περιλαμβάνει γεωλογικά, παλαιοντολογικά, βοτανικά, ζωολογικά και εντομολογικά δείγματα.[10]

Το μουσείο διαθέτει επίσης μια συλλογή από ιστορικές φωτογραφίες, βιβλία και έγγραφα, τα οποία καταγράφουν πτυχές της οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής ζωής της Μελιτόπολης. Η συλλογή έργων τέχνης περιλαμβάνει έργα του καλλιτέχνη Αλεξάντερ Τίσλερ, ο οποίος καταγόταν από την πόλη.[10] Ένα άλλο σημαντικό αντικείμενο στη συλλογή είναι η πέτρα του μνημείου των Ντουχοβόρων, η οποία λαξεύτηκε τον 19ο αιώνα από Ντουχοβόρους που εξορίστηκαν από το σπίτι τους κοντά στη Μελιτόπολη στο χωριό Μποχντανόβκα.[12]

Πολλά από τα αντικείμενα κλάπηκαν από Ρώσους στρατιώτες κατά τη διάρκεια της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022.

Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Melitopol». www.encyclopediaofukraine.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2022. 
  2. ↑ «"Просвіта"». 29 Οκτωβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2022. 
  3. ↑ Kuril-Krymchak Museum of  Local Lore of Melitopol region (Ukr.) //  Local lore  : scientific journal. - Kharkiv: Ukrainian Committee of Local Lore, 1928. - № 7-10. - σελ. 74.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Образование, медицина, культура, спорт». 30 Σεπτεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2022. 
  5. ↑ «In occupied Melitopol, invaders kidnapped a deputy of regional council». Rubryka. 10 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2022. 
  6. ↑ «Russian invaders steal Scythian gold from Melitopol museum, Prosecutor General's Office of Ukraine says». english.nv.ua (στα Αγγλικά). 11 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2022. 
  7. ↑ Gettleman, Jeffrey; Chubko, Oleksandr (2022-04-30). «Ukraine says Russia looted ancient gold artifacts from a museum.» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2022/04/30/world/europe/ukraine-scythia-gold-museum-russia.html. Ανακτήθηκε στις 2022-05-23. 
  8. ↑ «Ukraine says Russian forces looted Melitopol museum of Scythian gold». UPI (στα Αγγλικά). 30 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2022. 
  9. ↑ Chukhraenko AA Stucco decorations of the building of the Museum of Local Lore // Melitopol Journal of Local Lore, 2018, №13, pp. 75-80 (in Russian).
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 «Мелитопольский городской краеведческий музей - MGK Мелитополь». www.mgk.zp.ua. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2022. 
  11. ↑ «Страница не найдена (404-я ошибка) / Мелитопольский краеведческий музей / Музейний простір. Музеї України та світу». prostir.museum. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2022. 
  12. ↑ «Doukhobor Memorial Stone from the Village of Bogdanovka». Doukhobor Heritage (στα Αγγλικά). 25 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2022. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μουσείο_Τοπικής_Ιστορίας_της_Μελιτόπολης&oldid=10476526"