Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μουρούντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 3°55′N 115°20′E / 3.917°N 115.333°E / 3.917; 115.333

Μουρούντ
Χάρτης
Ύψος2.423 μέτρα
ΟροσειράKelabit Highlands
ΧώρεςΜαλαισία

Το όρος Μουρούντ ή Μουρού (μαλαϊκά: Gunung Murud‎‎) είναι βουνό στο ομόσπονδο κρατίδιο (πολιτεία) Σαράουακ της Μαλαισίας, του οποίου αποτελεί και το υψηλότερο βουνό, με υψόμετρο κορυφής 2.424 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Το Μουρούντ, που αποτελείται από ψαμμιτικά πετρώματα, βρίσκεται στα υψίπεδα Κελάμπιτ. Το βουνό δημιουργήθηκε κατά το Μειόκαινο και έχει μήκος 4 χιλιόμετρα, σε διεύθυνση ανατολικά-βορειοανατολικά με δυτικά-νοτιοδυτικά. Το Μουρούντ έχει δύο κορυφές, με τη μία να είναι μόλις 15 μέτρα υψηλότερη από την άλλη.[1]

Θρύλος και ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο, ζούσε κάποτε στην περιοχή κοντά στο βουνό ένας πενγκχούλου (φύλαρχος) ονόματι Μπάγια Κάλονγκ, ο οποίος είχε μια όμορφη θυγατέρα, την Κελάουινγκ. Η Κελάουινγκ παντρεύτηκε έναν άλλο πενγκχούλου, τον Τινγκάνγκ. Αλλά ο μικρός αδελφός του Τινγκάνγκ, ο Λάουι, φθόνησε τόσο πολύ τον αδελφό του, ώστε αποκεφάλισε την Κελάουινγκ. Ο Τινγκάνγκ οργίστηκε και επεχείρησε να σκοτώσει τον αδελφό του. Τότε ακούσθηκε η φωνή του πατέρα τους από τα ουράνια, καταδικάζοντάς τους επειδή είχαν παραβεί τον όρκο τους να μην πολεμήσουν ο ένας τον άλλο. Μετά από αυτό, μια σφοδρή καταιγίδα έθαψε το σπίτι της ευρύτερης γενιάς του Τινγκάνγκ με όλους τους ενοίκους του κάτω από πέτρες που έπεσαν από τον ουρανό. Ο σωρός από τις πέτρες αυτές σχημάτισε κατά τον θρύλο το όρος Μουρούντ.[2]

Η πρώτη απόπειρα για την ανάβαση στο Μουρούντ έγινε το έτος 1914 από τον αξιωματικό του βρετανικού στρατού και ερασιτέχνη ζωολόγο Τζων Κόνυ Μούλτον (John Coney Moulton, 1886-1926) έφορο του Κρατικού Μουσείου του Σαράουακ, αλλά απέτυχε εξαιτίας της ελλείψεως τροφίμων και των δολοφονιών των ντόπιων οδηγών του εξαιτίας μιας εισβολής των Νταγιάκ Λουν Μπαουάνγκ. Ο ίδιος επεχείρησε και πάλι την ανάβαση το 1920, αλλά απέτυχε και πάλι. Η πρώτη επιτυχημένη ανάβαση στην κορυφή του Μουρούντ που είναι γνωστή έγινε από τον Σουηδό ζωολόγο και επίσης έφορο του Κρατικού Μουσείου του Σαράουακ, Έρικ Μιέμπεργκ τον Οκτώβριο του 1922. Ο Μιέμπεργκ παρέμεινε 6 ημέρες στην κορυφή, όπου συνέλεξε δείγματα από διάφορα είδη ζώων και φυτών. Η συλλογή του καταγράφηκε από διάφορους συγγραφείς στον τρίτο τόμο του Δελτίου του Μουσείου του Σαράουακ το 1928. Τα βήματα του Μιέμπεργκ ακολούθησαν μεταπολεμικώς και άλλοι βοτανικοί συλλέκτες. Κατά την Αντιπαράθεση Ινδονησίας-Μαλαισίας του 1963-1966 κτίσθηκε στην κορυφή του βουνού ένα στρατιωτικό φυλάκιο.[1] Τη δεκαετία του 1980 ένας κάτοικος από τα χωριά Μπακελαλάν, ο Αγκούνγκ Μπανγκάου, μετά από ένα όραμα, ξεκίνησε μια προσπάθεια να κτισθεί ένα εξωκκλήσι πάνω στο βουνό, όπως και έγινε, με την πρώτη συγκέντρωση πιστών (600 κάτοικοι της περιοχής) να λαβαίνει χώρα τον Ιούλιο του 1985. Σήμερα, στο μικρό οροπέδιο όπου βρίσκεται ο ναός, έχει κτισθεί ένα χωριό με κανονικές υποδομές, που δέχεται επισκέπτες από όλο τον κόσμο.[3] Γενικότερα το βουνό αντιμετωπιζόταν ανέκαθεν ως ιερός τόπος, όπου απαγορεύεται το κάπνισμα και η κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών.[4] Το 1995 το Πανεπιστήμιο της Μαλαισίας στο Σαράουακ (UNIMAS) οργάνωσε μια αποστολή στο όρος Μουρούντ, κατά την οποία ανακαλύφθηκε ένα είδος της ορχιδέας που δίνει τη βανίλια, το Vanilla kinabaluensis, καθώς και ένα από τα πολλά είδη του γένους ορχιδέας παφιοπέδιλο. Συνολικώς τα μέλη της αποστολής του UNIMAS συνέλεξαν 70 βιολογικά δείγματα.[1]

Η αποστολή του UNIMAS θεώρησε ως είδη προερχόμενα από το όρος Μουρούντ όσα συνέλεξε σε υψόμετρα άνω των 1.500 μέτρων, καθώς τα είδη από χαμηλότερες τοποθεσίες μπορεί να εξαπλώθηκαν έως εκεί από τις παρακείμενες περιοχές. Ο Μιέμπεργκ είχε ήδη σημειώσει το 1925 ότι εννέα είδη πτηνών που έως τότε είχαν βρεθεί μόνο στο όρος Κιναμπάλου συναντώνται και στο Μουρούντ. Αυτή η θέση υποστηρίζεται και από το ότι το 77% των ειδών πτεριδόφυτων και το 75% των ειδών ορχιδέας είναι κοινά σε αμφότερα τα βουνά. Από την άλλη, παρά την εγγύτητα του Μουρούντ με το όρος Μούλου (65 χιλιόμετρα δυτικά του Μουρούντ), τα δύο βουνά έχουν διαφορετική χλωρίδα στην περιοχή των κορυφών τους. Μέχρι το 1995 είχαν καταγραφεί 35 είδη πτεριδόφυτων, 7 γυμνόσπερμων, 96 μονοκοτυλήδονων και 207 δικοτυλήδονων φυτών ως χλωρίδα της περιοχής της κορυφής του Μουρούντ.[1] Το είδος του τροπικού σαρκοφάγου φυτού Nepenthes murudensis του γένους νηπενθές έλαβε την ονομασία του από το βουνό Μουρούντ, στο οποίο πιστεύεται ότι είναι ενδημικό (και μάλιστα βρίσκεται μόνο στην περιοχή της κορυφής).[5][6] Από απόψεως πανίδας, ο μαύρος φρύνος Ansonia vidua ζει από όσο γνωρίζουμε μόνο στο βουνό αυτό.[7][8]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Beaman, J.H.· Anderson, C. (1997). The Summit Flora of Mount Murud, Sarawak, Malaysia. Contributions from the University of Michigan Herbarium. σελίδες 85–141. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2017. 
  2. Amran, Abdullah· Yusman, Ayob (1993). Salasilah nama tempat Sabah Sarawak (Genealogy of place names in Sabah and Sarawak) (στα μαλαϊκά). Petaling Jaya, Selangor: Penerbit Prisma Sdn Bhd. σελίδες 85–89. ISBN 9839665782. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2020. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  3. Hong, Carolyn (26 January 2015). «Seeking God in peak pilgrimage». The Straits Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 October 2017. https://web.archive.org/web/20171013053859/http://www.straitstimes.com/asia/se-asia/seeking-god-in-peak-pilgrimage. Ανακτήθηκε στις 13 October 2017. 
  4. «Mount Murud». Sarawak Tourism Board. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2017. 
  5. Jebb, M.H.P. & M.R. Cheek: «A skeletal revision of Nepenthes (Nepenthaceae)», Blumea, τόμ. 42(1), έτος 1997, σσ. 1-106
  6. De Witte, J.: «Nepenthes of Gunung Murud» (PDF).  (567 KiB) Carnivorous Plant Newsletter, τόμ. 25(2), έτος 1996, σσ. 41-45
  7. Frost, Darrel R. (2016). «Ansonia vidua Hertwig, Min, Haas, and Das, 2014». Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.0. American Museum of Natural History. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2016. 
  8. Haas, A.· Das, I.· Hertwig, S.T. (2016). «Ansonia vidua (Widow Slender Toad)». Frogs of Borneo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2016.