Μοναστήρι του Πειρασμού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 31°52′29″N 35°25′56″E / 31.87472°N 35.43222°E / 31.87472; 35.43222

Μοναστήρι του Πειρασμού
Χάρτης
Είδοςμοναστήρι
Γεωγραφικές συντεταγμένες31°52′29″N 35°25′56″E
Διοικητική υπαγωγήΚυβερνείο Ιεριχούς
ΧώραΕθνική Παλαιστινιακή Αρχή
ΙδιοκτήτηςΠατριαρχείο Ιεροσολύμων
Commons page Πολυμέσα

Η Μονή του Πειρασμού (αραβικά: دير القرنطل‎‎ Ντέιρ αλ-Quruntal, εβραϊκά: דיר אל-קרנטל‎‎) είναι ελληνικό ορθόδοξο μοναστήρι που βρίσκεται στην Ιεριχώ της Παλαιστίνης. Χτίστηκε στις πλαγιές του όρους του Πειρασμού, 350 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, κατά μήκος ενός βράχου με θέα στην πόλη της Ιεριχούς και την κοιλάδα του Ιορδάνη.

Σήμερα είναι τουριστικό αξιοθέατο και η γη του βρίσκεται υπό την πλήρη δικαιοδοσία της Παλαιστινιακής Εθνικής Αρχής, αν και το μοναστήρι ανήκει στο και το διαχειρίζεται το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.[1]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ελληνιστική περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα φρούριο που χτίστηκε από τους Σελευκίδες που ονομάζεται "Ντοκ" βρισκόταν στην κορυφή του βουνού. Καταλήφθηκε από τους Ασμοναίους και ήταν το μέρος όπου ο Σίμων ο Μακκαβαίος δολοφονήθηκε από τον γαμπρό του Πτολεμαίο.[2]

Βυζαντινή περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το παλαιότερο μοναστήρι κατασκευάστηκε από τους Βυζαντινούς τον 6ο αιώνα μ.Χ. πάνω από το σπήλαιο που παραδοσιακά λέγεται ότι ο Ιησούς πέρασε σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες νηστείας και διαλογισμού κατά τον Πειρασμό του Σατανά,[3][4] περίπου τρία χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Ιεριχώ. Το μοναστήρι πήρε το όνομά του από το βουνό που οι πρώτοι Χριστιανοί ανέφεραν ως «Όρος του Πειρασμού». Το όρος του Πειρασμού αναγνωρίστηκε από την Αουγκούστα Έλενα της Κωνσταντινούπολης ως ένας από τους «ιερούς τόπους» στο προσκύνημά της το 326 μ.Χ.[5]

Πρώιμη μουσουλμανική περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Παλαιστίνη, συμπεριλαμβανομένης της Ιεριχώ, κατακτήθηκε από τους Άραβες υπό το Ισλαμικό Χαλιφάτο του Ουμάρ μπιν αλ-Χαττάμπ το 630.

Περίοδος Σταυροφόρων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν οι Σταυροφόροι κατέλαβαν την περιοχή το 1099, έχτισαν δύο εκκλησίες στην τοποθεσία: μία σε μια σπηλιά στα μισά του βράχου και μια δεύτερη στην κορυφή.[1] Αναφέρονταν στην περιοχή ως Μονς Καραντάνα (συγκρίνετε με το Quarante στη σύγχρονη γαλλική και Quaranta στη σύγχρονη ιταλική γλώσσα, οι οποίες αμφότερες σημαίνουν σαράντα, ο αριθμός των ημερών στο Ευαγγέλιο σχετικά με τη νηστεία του Ιησού),[5][2] το οποίο στα ελληνικά έχει αποδοθεί ως Σαραντάριο όρος.

Ύστερη οθωμανική περίοδος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η έκταση στην οποία χτίστηκε το σύγχρονο μοναστήρι αγοράστηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία το 1874. Το 1895, το μοναστήρι χτίστηκε γύρω από ένα σπηλαιώδες παρεκκλήσι που σηματοδοτεί την πέτρα όπου ο Ιησούς καθόταν κατά τη διάρκεια της νηστείας.[1][3][2]

Η Ορθόδοξη Εκκλησία, μαζί με τον Παλαιστίνιο Ορθόδοξο αγοραστή της, αρχικά προσπάθησε να χτίσει μια εκκλησία στη κορυφή, αλλά το έργο δεν ολοκληρώθηκε. Τα ημιτελή τείχη αυτής της εκκλησίας βρίσκονται σε μια πλαγιά πάνω από το μοναστήρι.[2]

Παλαιστινιακή Αυτονομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όσον αφορά το 2002, τρεις ορθόδοξοι μοναχοί κατοικούσαν στο μοναστήρι και καθοδηγούσαν τους επισκέπτες στον χώρο.[3]

Το 1998, ένα τελεφερίκ κατασκευάστηκε από το Τελ εσ-Σουλτάν στην Ιεριχώ στο επίπεδο του μοναστηριού από μια αυστριακή-ελβετική εταιρεία ως τουριστικό αξιοθέατο για το έτος 2000.[6] Προς το παρόν υπάρχει ένα εστιατόριο, ένα καφέ και ένα κατάστημα με σουβενίρ στην είσοδο του μοναστηριού για τους τουρίστες.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]