Μονή Πετράκη
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 37°58′43″N 23°44′57″E / 37.97861°N 23.74917°E
| Μονή Ταξιαρχών Πετράκη | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | μοναστήρι |
| Αρχιτεκτονική | βυζαντινή αρχιτεκτονική |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 37°58′43″N 23°44′57″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Αθηναίων |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Έναρξη κατασκευής | 10ος αιώνας |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η Μονή Πετράκη ή Άγιοι Ασώματοι Ταξιάρχες είναι μεσαιωνική εκκλησία που σήμερα βρίσκεται μέσα στην πόλη της Αθήνας, στο Κολωνάκι. Δίπλα στη Μονή βρίσκονται σήμερα τα γραφεία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Καθηγούμενος της Μονής, απο το 2012 είναι ο πανιερώτατος μητροπολίτης Θαυμακού κ. Ιάκωβος Μπιζαούρτης[1].
Ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ονομασία της προέρχεται από τον Παρθένιο Πετράκη, ιερομόναχο από τη Δημητσάνα, ο οποίος ανακαίνισε τη μονή το 1673.
Αρχιτεκτονική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο ναός κατασκευάστηκε τον 13ο ή 14ο αιώνα. Είναι τύπου εγγεγραμμένου σταυροειδών με τρούλο που στηρίζεται σε τέσσερις κίονες. Τα κιονόκρανα είναι κορινθιακού ρυθμού. Ο διπλός νάρθηκας είναι μεταγενέστερη προσθήκη.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η μονή παλιά ήταν πατριαρχικό σταυροπήγιο. Αρχικά η μονή των Ταξιαρχών ήταν μετόχιο της Μονής Καρέα επί του Υμηττού, αργότερα όμως οι μοναχοί μετοίκησαν για λόγους ασφαλείας στην Μονή των Ασωμάτων. Κατά το 1834, όταν η πρωτεύουσα του Κράτους μεταφέρθηκε από το Ναύπλιο στην Αθήνα, η μονή Πετράκη μεταβλήθηκε σε πυριτιδαποθήκη.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Οικονόμου του εξ Οικονόμων, τα σωζόμενα συγγράμματα, Αθήναι 1862
- Καμπούρογλους, Ιστορία των Αθηναίων
- Μνημεία της Ιστορίας των Αθηναίων
- Διον. Βερσής, Χρυσαλλίς Δ', σ. 49
- Ζησίου, Αρμονία τεύχ. Δ
- Γ. Λαμπάκης, Έσπερος 2, σ. 193
- Σπ. Λάμπρος, Νέος Ελληνομνήμων 4, σ. 83
- Ιεζ. Βελανιδιώτης, εν Λάμπρου Ν. Ελλ. 6, σ. 113 και εν Εκκλησιαστ. Φάφω Αλεξανδρείας, τεύχος Δεκ, 1908
- Ευάγγελος Ανδρέου, Γεώργιος Μάρκου ο Αργείος, το μέγιστο της αγιογραφίας σχολειό στον 18ο αιώνα. Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης-EUARCE, Αθήνα 2012, (Μονή Πετράκη, σ.σ. 18,27,32,35,36,37,41,42,60,61,63,65,71)
- Evangelos Andreou, Da Peloponneso a Venezia e da Venezia ad AtticaTTICA: Giorgio Marcou di Argos: la più grande scuola agiografica del diciottesimo (18°) secolo.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αναστάσιος Ορλάνδος (1933). Μεσαιωνικά μνημεία της πεδιάδος των Αθηνών και των κλιτυών Υμηττού – Πεντελικού, Πάρνηθος και Αιγάλεω, Τεύχος Γ'. Αθήναι: Τύποις «ΕΣΤΙΑ». Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2010.
- Αντουράκης Γεώργιος, Νεώτερες παρατηρήσεις γιὰ τὴν ἱστορικὴ Μονὴ Πετράκη, περιοδικό Θεολογία, τόμος ΟΓ', τεύχος 2, Αθήνα 2002, σελ. 715-725.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με έναν χριστιανικό ναό ή χώρο λατρείας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |