Eurojust

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 52°04′05″N 4°21′12″E / 52.068019°N 4.353312°E / 52.068019; 4.353312

Eurojust

Η έδρα της Eurojust στη Χάγη Ολλανδίας
Γενικές πληροφορίες
Σύσταση28  Φεβρουαρίου 2002
ΈδραΧάγη
Υπάλληλοι253 (2017)
Ετήσιος προϋπολογισμός€ 47,8 εκατομμύρια (2017)
Πρόεδρος της EurojustΛάντισλαβ Χάρμαν
Διοικητικός διευθυντήςΝίκος Παναγιωτόπουλος
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
δεδομένα (π • σ • ε )

H Eurojust είναι ένας οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) για τη δικαστική συνεργασία στον τομέα της ποινικής δικαιοσύνης μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ. Ιδρύθηκε το 2002 με την Απόφαση 2002/187/JHA του Συμβουλίου[1] και έχει την έδρα της στη Χάγη Ολλανδίας. Η αποστολή του οργανισμού είναι να προωθεί και να βελτιώνει τον συντονισμό και τη συνεργασία μεταξύ των αρμοδίων δικαστικών αρχών των κρατών μελών, ιδίως για την αντιμετώπιση των διασυνοριακών και σοβαρών μορφών οργανωμένου εγκλήματος.[2][3]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Eurojust ιδρύθηκε ως αποτέλεσμα της απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Τάμπερε (15-16 Oκτωβρίου 1999) να συσταθεί μια μόνιμη μονάδα δικαστικής συνεργασίας προκειμένου να βελτιωθεί η καταπολέμηση των σοβαρών μορφών εγκλήματος.[4] Η Συνθήκη της Νίκαιας τροποποίησε τη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να περιλαμβάνει μια αναφορά στην Eurojust.[5] Την 14 Δεκεμβρίου 2000, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημιούργησε μία πρόδρομη οργάνωση με την ονομασία Προ-Eurojust της οποίας η αποστολή ήταν να επιτρέψει στους εισαγγελείς να δοκιμάσουν τις συστηματικές διαδικασίες της Eurojust. Άρχισε να λειτουργεί στις Βρυξέλλες την 1η Μαρτίου 2001.[6] Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στις ΗΠΑ το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους κατέδειξαν έντονα την ανάγκη για διεθνή συνεργασία, επισπεύδοντας την ανάπτυξη της Eurojust, που ιδρύθηκε το Φεβρουάριο του 2002 με την Απόφαση 2002/187/ΔΕΥ του Συμβουλίου.[7][8] Ο νέος οργανισμός εγκαταστάθηκε στη Χάγη την 29η Απριλίου 2003.[9]

Από την ίδρυσή της, η Eurojust έχει επικεντρωθεί σε μεγάλο βαθμό στη σύναψη διεθνών συμφωνιών συνεργασίας και στην ανάπτυξη διεθνών σημείων επαφής, με συμπεριλαμβανόμενους τους πολλούς εισαγγελείς-συνδέσμους (Νορβηγία, Ελβετία, Μαυροβούνιο και Ηνωμένες Πολιτείες).[6] Εκτός από αυτά τα τέσσερα κράτη, έχει συνάψει συμφωνίες συνεργασίας με την Ευρωπόλ, την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία καταπολέμησης της απάτης (OLAF), την Ευρωπαϊκή Αστυνομική Ακαδημία (CEPOL), το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Κατάρτισης Δικαστικών, το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τον 'Ελεγχο των Ναρκωτικών και την Πρόληψη του Εγκλήματος (UNODC), την Iber-RED,[10] την Κροατία (προ της προσχώρησής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση την 1η Ιουλίου 2013), την Ισλανδία και τη Βόρεια Μακεδονία.[6]

Τον Ιούλιο 2008 υπογράφηκε η νέα Απόφαση του Συμβουλίου για την ενίσχυση της Eurojust, για την ενίσχυση της συνεργασίας του οργανισμού με τους εταίρους και τις τρίτες χώρες και γενικά των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του.[6]

Αρμοδιότητα - Δικαιοδοσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μορφές εγκλημάτων και αδικημάτων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με την Απόφαση για τη Eurojust, ο οργανισμός μπορεί να ενεργεί όταν 2 ή περισσότερα κράτη μέλη θίγονται από εγκλήματα που εμπίπτουν στο πεδίο αρμοδιότητας της Ευρωπόλ, συμπεριλαμβάνοντας το οργανωμένο έγκλημα, την τρομοκρατία και τις άλλες μορφές σοβαρών εγκλημάτων (παράνομη διακίνηση ναρκωτικών, δραστηριότητες νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, εγκληματικές πράξεις συνδεόμενες με πυρηνικές και ραδιενεργές ουσίες, παράνομη διακίνηση μεταναστών, εμπορία ανθρώπων, εγκλήματα σχετικά με μηχανοκίνητα οχήματα, ανθρωποκτονία εκ προθέσεως και βαριά σωματική βλάβη, παράνομο εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων και ιστών, απαγωγή, παράνομη κατακράτηση και περιαγωγή σε ομηρία, ρατσισμός και ξενοφοβία, ληστεία και διακεκριμένη κλοπή, παράνομη διακίνηση πολιτιστικών αγαθών (συμπεριλαμβανομένων των αρχαιοτήτων και των έργων τέχνης), υπεξαίρεση και απάτη, «προστασία» έναντι χρημάτων και εκβίαση, παραποίηση/απομίμηση και πειρατεία προϊόντων, πλαστογραφία και διακίνηση διοικητικών εγγράφων, πλαστογραφία χρημάτων και μέσων πληρωμής, εγκλήματα στον τομέα της πληροφορικής, διαφθορά, παράνομη διακίνηση όπλων, πυρομαχικών και εκρηκτικών, παράνομο εμπόριο απειλούμενων ζωικών ειδών, παράνομο εμπόριο απειλούμενων φυτικών ειδών και φυτικών ποικιλιών, εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος (περιλαμβανομένης της ρύπανσης από τα πλοία), παράνομη διακίνηση ορμονικών ουσιών και άλλων αυξητικών παραγόντων.[11] Η Eurojust ασκεί την αρμοδιότητά της για αδικήματα που θίγουν τα οικονομικά συμφέροντα της Ένωσης, σε υποθέσεις που αφορούν κράτη μέλη που συμμετέχουν σε προγράμματα ενισχυμένης συνεργασίας, και για τα υπόλοιπα κράτη μέλη μόνο κατόπιν αιτήσεως των ιδίων.[12][13][14]

Το[νεκρός σύνδεσμος] πρώην κτήριο της Eurojust στη Χάγη, και πρώην προσωρινή έδρα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου

Καθήκοντα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Eurojust δεν έχει την αρμοδιότητα για τη διερεύνηση ή τη δίωξη των εγκλημάτων, αλλά εργάζεται για τον συντονισμό των ερευνών και των διώξεων μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ κατά την αντιμετώπιση του διασυνοριακού εγκλήματος.[15][16] Μπορεί επίσης να συνδράμει στις έρευνες και τις διώξεις μεταξύ ενός αιτούντος κράτους μέλους και ενός τρίτου κράτους όπου υπάρχει συμφωνία συνεργασίας ή ειδική ανάγκη.[17]

Τα καθήκοντα της Eurojust ενδέχεται να διαφέρουν ανάλογα με το αν ενεργεί ως συλλογικό όργανο ή μέσω των εθνικών μελών της. Στα επιχειρησιακά και λοιπά καθήκοντα του οργανισμού περιλαμβάνονται:[15]

  • Να ενημερώνει τις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών σχετικά με τις έρευνες και τις διώξεις των οποίων έχει γνώση και οι οποίες έχουν επιπτώσεις στο επίπεδο της Ένωσης ή θα μπορούσαν να αφορούν και άλλα κράτη μέλη πέραν των άμεσα ενεχομένων.
  • Να επικοινωνεί με τις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών προκειμένου να εξασφαλίσει τον καλύτερο δυνατό συντονισμό των ερευνών και των διώξεων.
  • Να παρέχει υποστήριξη για τη βελτίωση της συνεργασίας μεταξύ των αρμοδίων αρχών των κρατών μελών.
  • Να συνεργάζεται και να διαβουλεύεται με το Ευρωπαϊκό Δικαστικό Δίκτυο.[18]
  • Να συνεργάζεται στενά με την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία σε θέματα που αφορούν τις αρμοδιότητές της.
  • Να παρέχει επιχειρησιακή, τεχνική και οικονομική στήριξη στις διασυνοριακές επιχειρήσεις και έρευνες των κρατών μελών.[19]
  • Να στηρίζει τα κέντρα εξειδικευμένης εμπειρογνωμοσύνης της Ένωσης και να συνεργάζεται με τα θεσμικά και λοιπά όργανα και οργανισμούς της ΕΕ, καθώς και με δίκτυα που έχουν συσταθεί στον χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης.
  • Να στηρίζει τις δράσεις των κρατών μελών για την καταπολέμηση μορφών σοβαρών αδικημάτων.[20]
  • Να διευκολύνει την εκπόνηση και την εφαρμογή νομικών πράξεων της ΕΕ, όπως τα ευρωπαϊκά εντάλματα σύλληψης και οι αποφάσεις κατάσχεσης ή δέσμευσης.[2]
  • Να συμβάλλει στην επίλυση διαφορών για θέματα δικαιοδοσίας[2].
  • Να οργανώνει κέντρα συντονισμού[2].

Φόρτος εργασίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τότε που συστάθηκε, η Eurojust χειρίζεται ολοένα και αυξανόμενο αριθμό υποθέσεων. Το 2002 χειρίστηκε 202 υποθέσεις. Το 2016 τα κράτη μέλη ζήτησαν τη συνδρομή της σε 2.306 νέες υποθέσεις. Η πλειοψηφία των περιστατικών αφορούσαν 2 κράτη μέλη. Το 2010, το 1/5 των περιστατικών αφορούσε 3 ή περισσότερες χώρες. Το 2016 η Eurojust διοργάνωσε 249 συνεδριάσεις συντονισμού μεταξύ των εκπροσώπων των εθνικών αρχών και των οργανισμών της ΕΕ.[21] Διοικεί τουλάχιστο 10 κέντρα συντονισμού τα οποία διοργανώνουν ημερίδες κοινής δράσης, όπου οι συμμετέχοντες ανταλλάσσουν πληροφορίες για σοβαρές υποθέσεις οργανωμένου εγκλήματος που αφορούν περισσότερα από ένα κράτη.

Οργάνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Eurojust περιλαμβάνει τα εθνικά μέλη, το συλλογικό όργανο, το εκτελεστικό συμβούλιο και τον διοικητικό διευθυντή. Τα εθνικά μέλη αντιπροσωπεύουν τα κράτη μέλη και έκαστο μέλος επικουρείται από έναν αναπληρωτή και έναν βοηθό. Το συλλογικό όργανο απαρτίζεται από όλα τα εθνικά μέλη και 1 εκπρόσωπο της Επιτροπής. Ο Πρόεδρος και οι 2 Αντιπρόεδροι της Eurojust εκλέγονται από το συλλογικό όργανο. Το εκτελεστικό συμβούλιο απαρτίζεται από τον Πρόεδρο και τους αντιπροέδρους της Eurojust, 1 εκπρόσωπο της Επιτροπής και 2 άλλα μέλη του συλλογικού οργάνου. Ο Διοικητικός διευθυντής διορίζεται από το συλλογικό όργανο για τετραετή θητεία και είναι υπόλογος σε αυτό.

Η διοικητική οργάνωση του οργανισμού περιλαμβάνει μονάδες, υπηρεσίες και γραμματείες: το Λογιστήριο, τα Γραφεία Προϋπολογισμού, Οικονομικών και Προμηθειών, τη Γραμματεία του συλλογικού οργάνου, το Γραφείο Εταιρικών Επικοινωνιών, την Υπηρεσία Προστασίας Δεδομένων, το Γραφείο Εκδηλώσεων και Λογιστικής, το Γραφείο Ανθρωπίνων Πόρων, τη Μονάδα Διαχείρισης Πληροφοριών, το Γραφείο Θεσμικών Υποθέσεων, το Γραφείο Νομικών Υποθέσεων, το Γραφείο Επιχειρήσεων, το Γραφειό Σχεδιασμού, Προγραμματισμού & Αναφορών, και τις Υπηρεσίες Ασφαλείας και Εγκαταστάσεων.[22]

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «EUR-Lex - 02002D0187-20090604 - EN - EUR-Lex». eur-lex.europa.eu (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2019. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Anonymous (16 Ιουνίου 2016). «Eurojust». Ευρωπαϊκή Ένωση (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2019. 
  3. ↑ Κανονισμός (ΕΕ) 2018/1727του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Νοεμβρίου 2018, σχετικά με τον οργανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη συνεργασία στον τομέα της ποινικής δικαιοσύνης (Eurojust) και την αντικατάσταση και την κατάργηση της απόφασης 2002/187/ΔΕΥ του Συμβουλίου, 2018-11-21, http://data.europa.eu/eli/reg/2018/1727/oj/ell, ανακτήθηκε στις 2019-05-03 
  4. ↑ «TAMPERE EUROPEAN COUNCIL 15 AND 16 OCTOBER 1999 PRESIDENCY CONCLUSIONS». Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2012. 
  5. ↑ «Treaty of Nice, Art. 1. pt. 7». Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2012. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 «The history of Eurojust». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2012. 
  7. ↑ Maylis Labayle· Hans G. Nilsson (2010). «The Role and organisation of Eurojust: added value for judicial co-operation in criminal matters». Στο: Jörg Monar. The institutional dimension of the European Union’s Area of Freedom, Security and Justice. Brussels: Peter Lang. ISBN 978-90-5201-615-3. 
  8. ↑ «EUR-Lex - 32002D0187 - EN». Eur-lex.europa.eu. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2013. 
  9. ↑ «Decision on the location of the seats of certain offices and agencies of the European Union». Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2012. 
  10. ↑ «iberred.org». iberred.org. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2013. 
  11. ↑ «Council Decision of 6 April 2009 establishing the European Police Office, Art. 4 (1) and Annex I». Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2012. 
  12. ↑ «Eurojust Decision Art. 4». Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2012. 
  13. ↑ Eurojust Annual Report 2010. 2011. ISBN 978-92-95029-53-8. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2019. 
  14. ↑ Κανονισμός (ΕΕ) 2018/1727του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Νοεμβρίου 2018, σχετικά με τον οργανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη συνεργασία στον τομέα της ποινικής δικαιοσύνης (Eurojust) και την αντικατάσταση και την κατάργηση της απόφασης 2002/187/ΔΕΥ του Συμβουλίου, 2018-11-21, http://data.europa.eu/eli/reg/2018/1727/oj/ell, ανακτήθηκε στις 2019-05-03 
  15. ↑ 15,0 15,1 Maylis Labayle· Hans G. Nilsson (2010). «The Role and organisation of Eurojust: added value for judicial co-operation in criminal matters». Στο: Jörg Monar. The institutional dimension of the European Union’s Area of Freedom, Security and Justice. Brussels: Peter Lang. ISBN 978-90-5201-615-3. 
  16. ↑ Horváth, Zoltán (2012). Handbook on the European Union. Budapest: HVGorac. ISBN 978-963-258-146-0. 
  17. ↑ «Eurojust Decision Art. 3 (2)». Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2012. 
  18. ↑ «Eurojust Decision Art. 6 and 7». Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2012. 
  19. ↑ «Eurojust Decision Art. 7». Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2012. 
  20. ↑ «Eurojust Decision Art. 6». Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2012. 
  21. ↑ «Archived copy» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2017. 
  22. ↑ «Administrative Director». www.eurojust.europa.eu. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Eurojust&oldid=9800688"