Μιχαήλ Νικολάγιεβιτς Ποκρόφσκι
| Μιχαήλ Νικολάγιεβιτς Ποκρόφσκι | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 17ιουλ. / 29 Αυγούστου 1868γρηγ. Μόσχα[1][2] |
| Θάνατος | 10 Απριλίου 1932[2][3][4] Μόσχα[2] |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος |
| Υπηκοότητα | Ρωσική Αυτοκρατορία, Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία και Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Σπουδές | Τμήμα Ιστορίας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Μόσχας |
| Βραβεύσεις | τάγμα του Λένιν |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ερευνητικός τομέας | ιστορία και Ιστορία της Ρωσίας |
| Αξίωμα | μέλος της Συντακτικής Συνέλευσης της Ρωσίας το 1918 και επιμελητής κειμένων |
| Ιδιότητα | ιστορικός και πολιτικός |
| Διδακτορικός καθηγητής | Vasily Klyuchevsky και Paul Vinogradoff |
| Φοιτητές του | Anna Pankratova, Militsa Nechkina, Ισαάκ Μιντς, Ė. B. Genkina, Arkady Sidorov και d:Q4184259 |
| δεδομένα () | |
Ο Μιχαήλ Νικολάγιεβιτς Ποκρόφσκι ήταν Σοβιετικός ιστορικός.
Γεννήθηκε στη Μόσχα το 1868. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Μόσχας το 1891. Το 1905 εντάχθηκε στο κόμμα των Μπολσεβίκων. Η πολιτική αναταραχή της περιόδου 1905-1907 τον υποχρέωσε να καταφύγει στο εξωτερικό, όπου παρέμεινε το διάστημα 1908-1917. Επέστρεψε στη Ρωσία το 1917 και πήρε μέρος στην Οκτωβριανή Επανάσταση με τους Μπολσεβίκους. Στρατεύτηκε στον ιδεολογικό πόλεμο που εξαπολύθηκε κατά του Τρότσκι τη δεκαετία του 1920. Κατέλαβε σημαντικές κυβερνητικές, κομματικές και ακαδημαϊκές θέσεις. Το 1929 έγινε δεκτός στην Ακαδημία Επιστημών. Έθεσε την ιστορία στην υπηρεσία του κόμματος. Θεωρούσε ότι η ιστορία αποτελούσε πολιτική προσανατολισμένη προς το παρελθόν. Είχε διατυπώσει την άποψη ότι η Μεγάλη Ρωσία θεμελιώθηκε στα κόκαλα των μη ρωσικών εθνών. Έγραψε δε ότι «Κατά το παρελθόν, εμείς οι Ρώσοι υπήρξαμε οι μεγαλύτεροι κλέφτες της Γης».
Το 1929, το Ινστιτούτο Ιστορίας που ανήκε στη Ρωσική Ένωση Επιστημονικών Ινστιτούτων Έρευνας στις Κοινωνικές Επιστήμες, αποφασίστηκε να υπαχθεί στην Ακαδημία. Ενώ έως τότε αντικείμενό του ήταν η επιστημονική έρευνα, πλέον προσανατολίστηκε στην υποστήριξη των θέσεων και της πολιτικής του κόμματος. Με άλλα λόγια έγινε οργανισμός άσκησης προπαγάνδας. Πολλοί συνάδελφοι του Ποκρόβσκι υπέστησαν διώξεις. Δεν τους υπερασπίστηκε.
Ήταν συνεπής μαρξιστής. Παρά ταύτα, ο Στάλιν του καταλόγισε ότι οι απόψεις του ήταν αντιμαρξιστικές και δεν είχαν επιστημονική βάση. Ο λόγος ήταν ότι έρχονταν σε αντίθεση με την πολιτική του της ισχυρής, με ιμπεριαλιστικές τάσεις ΕΣΣΔ. Το 22ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης τον αποκατέστησε το 1961.
Έγραψε μεταξύ άλλων: «Ιστορία της Ρωσίας από τους παλαιοτάτους χρόνους», «Ιστορική σκιαγράφηση του ρωσικού πολιτισμού» και μια σύντομη ιστορία της Ρωσίας που κυκλοφόρησε το 1920 με πρόλογο του Λένιν, που έγραψε ότι του άρεσε πολύ.
Πέθανε στη Μόσχα στις 10 Απριλίου 1932.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Mikhail-Nikolayevich-Pokrovsky. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6gn1mt9. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 50, σελ. 10
|
