Μια καρδιά τον χειμώνα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μια καρδιά τον χειμώνα
Un cœur en hiver
Η κινηματογραφική αφίσα
ΣκηνοθεσίαΚλοντ Σοτέ
ΠαραγωγήPhilippe Carcassonne[1][2] και Jean-Louis Livi[1][3][2]
ΠρωταγωνιστέςΝτανιέλ Ωτέιγ[3], Εμμανουέλ Μπεάρ[3], Αντρέ Ντισολιέ[3], Maurice Garrel, Brigitte Catillon, Dominique de Williencourt, Élizabeth Bourgine, Jacques Villa, Jean-Claude Bouillaud, Jean-Luc Bideau, Jeffrey Grice, Luben Yordanoff, Myriam Boyer, Nanou Garcia, Στανισλάς Καρέ ντε Μαλμπέργκ και Van Doude
ΦωτογραφίαYves Angelo
ΜοντάζJacqueline Thiédot
ΕνδυματολόγοςCorinne Jorry
ΔιανομήEntertainment One Films
Πρώτη προβολή1992
Διάρκεια105 λεπτά
ΠροέλευσηΓαλλία
Γλώσσαγαλλικά

Μια καρδιά τον χειμώνα (γαλλικός τίτλος: Un cœur en hiver) είναι γαλλική ταινία του Κλοντ Σοτέ που κυκλοφόρησε το 1992. Πρωταγωνιστούν η Εμμανουέλ Μπεάρ και οι Ντανιέλ Ωτέιγ και Αντρέ Ντυσολιέ. [4]

Η ταινία παρουσιάστηκε στο 49ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, όπου κέρδισε πέντε βραβεία. Στην 18η απονομή βραβείων Σεζάρ κέρδισε δύο βραβεία.

Αυτό το ρομαντικό δράμα είναι η προτελευταία ταινία του Γάλλου συγγραφέα - σκηνοθέτη Κλοντ Σοτέ. Συνεργάστηκε ξανά με τη Μπεάρ στην τελευταία ταινία του το 1995, Η Νέλλη και ο κος Αρνώ (Nelly et Monsieur Arnaud).

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μαξίμ και ο Στεφάν είναι φίλοι και εργάζονται μαζί στη ζεστή ατμόσφαιρα ενός εργαστηρίου κατασκευής και επισκευής βιολιών. Ο Μαξίμ, έμπορος βιολιών, είναι ένας ικανός, ανοιχτός και πολύ κοινωνικός άνδρας. Αντίθετα, ο Στεφάν, μοναχικός κι εσωστρεφής, είναι αφοσιωμένος στη δουλειά του, είναι αυθεντία στην επισκευή βιολιών.[5]

Ο Μαξίμ ερωτεύεται μια όμορφη νεαρή βιολίστρια διεθνούς φήμης, την Καμίγ Κεσλέρ με την οποία σκοπεύει να ξεκινήσει μια νέα ζωή και το εξομολογείται στον Στεφάν, ο οποίος ακούει αδιάφορα αυτό το νέο και δεν δείχνει κανένα συναίσθημα όταν η όμορφη νεαρή γυναίκα του εμπιστεύεται το βιολί της για επισκευή. Αλλά σύντομα, μεταξύ των συναντήσεων στο εργαστήριό του και των προβών και των ηχογραφήσεων που παρακολουθεί, ο Στεφάν πλησιάζει την Καμίγ. [6]

Μεταξύ των τριών χαρακτήρων δημιουργείται μια περίπλοκη σχέση. Η συγκρατημένη στάση του Στεφάν, που παραμένει οχυρωμένος στον εαυτό του χωρίς να εκδηλώνει τα συναισθήματά του, εξοργίζει και προκαλεί την Καμίγ. Παθητικά, και σχεδόν ακούσια, ο Στεφάν συμμετέχει σε ένα παιχνίδι αποπλάνησης. Μέσα από βλέμματα, δημιουργείται μια ανησυχητική οικειότητα μεταξύ τους. Ωστόσο, όταν η Καμίγ του εξομολογείται την αγάπη της, αυτός ο μυστηριώδης και σιωπηλός άντρας την αποκρούει. «Κάτι μέσα μου δεν ζει», ομολογεί. Αυτοκαταστροφικός, αρνείται να δοθεί σ'αυτήν την σχέση και μένει τραγικά μόνος στην αποστειρωμένη ζωή του.[7]

Ο Κλοντ Σοτέ κινηματογραφεί μια αδύνατη αγάπη με φόντο κλασικής μουσικής: γιατί το μόνο πάθος που εκφράζεται πλήρως, στις ανατροπές αυτού του ερωτικού τριγώνου, είναι αυτό που κάθε ένας από τους πρωταγωνιστές αφιερώνει στην τέχνη του. Η ταινία περιλαμβάνει μια σειρά από παραστάσεις μουσικής δωματίου με έργα του Μωρίς Ραβέλ, του αγαπημένου συνθέτη της Καμίγ.[8]

Βραβεύσεις και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

2 Βραβεία Σεζάρ:

  • Β’ Ανδρικού Ρόλου (Αντρέ Ντυσολιέ)
  • Σκηνοθεσίας (Κλοντ Σοτέ)

5 Βραβεία στο Φεστιβάλ Βενετίας:

Η ταινία ήταν υποψήφια και για τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας και για βραβείο BAFTA Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.[9]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]