Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μεχμέτ Πασάς Μπουσάτλι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μεχμέτ Πασάς Μπουσάτλι
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος1774
Χώρα πολιτογράφησηςΟθωμανική Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΤέκναΚαρά Μαχμούτ Μπουσάτι
Ιμπραήμ Μπουσάτλι
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΣαντζάκμπεης του Σκουταρίου

Ο Μεχμέτ Πασάς Μπουσάτλι (άκμασε το 1768 – Ιούνιος 1775) ήταν ο Οθωμανός διοικητής του Σαντζακίου της Σκόδρας (γνωστό ως Πασαλίκι της Σκόδρας, στη βόρεια Αλβανία), μεταξύ 1768 και Ιουνίου 1775. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Μουσταφά Πασά Μπουσάτλι, και έτσι ιδρύθηκε η κληρονομική οικογένεια Μπουσάτλι της Σκόδρας.

Το 1768, ο Μεχμέτ Πασάς έγινε κυβερνήτης του σαντζακίου της Σκόδρας.[1] Το 1769 αγωνίστηκε στην Ζαντριμά.[2] Το 1770 πολέμησε στο Μοριά εναντίον Ελλήνων και Ρώσων, και το 1772 ο ίδιος και ο γιος του, συμμετείχε στην πορεία στο Ούλτσινι.[3] Συνέχισε τις αξιώσεις της Σκόδρας πάνω από το Μαυροβούνιο και τη Μπρντα, και προγραμμάτισε να καταστείλει την εξέγερση στις αρχές του Απριλίου 1774, όπου βρισκόταν στην Ποντγκόριτσα και συναντήθηκε με ορισμένους οπλαρχηγούς της βόρειας Αλβανίας με φυλές για να συζητήσει τη σχεδιαζόμενη επιχείρηση. Το 1774, με τον θάνατο του Στσέπαν Μάλι τον ίδιο μήνα,[4] επιτέθηκε στο Κούτσι και Μπιελοπαβλίτσι[5] με 15.000 στρατιώτες,[6] αλλά ηττήθηκε ανεπανόρθωτα και επέστρεψε στη Σκόδρα. Πέθανε τονΙούνιο του 1775 και τον διαδέχθηκε ο νεαρός γιος του Μαχμούτ Πασάς.[7]

  1. Stanojević, Gligor· Vasić, Milan (1975). Istorija Crne Gore (3): od početka XVI do kraja XVIII vijeka. Titograd: Redakcija za istoriju Crne Gore. σελ. 398. 
  2. Burime të zgjedhura për historinë e Shqipërisë: Shek. VIII-XV. Universiteti Shteteror i Tiranes, Instituti i Historise dhe i Gjuhesise. 1962. σελ. 32. 
  3. Istorijski glasnik. Naučna knjiga. 1956. 
  4. Zapisi. Cetinjsko istorijsko društvo. 1939. 
  5. Летопис Матице српске. У Српској народној задружној штампарији. 1898. 
  6. Дашић, Миомир (1986). Васојевићи од помена до 1860. године. Народна књ. σελ. 303. 
  7. Istorijski zapisi. 9–10. Istorijski institut SR Crne Gore. 1956. σελ. 54.