Μελισσάνθη
| Μελισσάνθη | |
|---|---|
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Μελισσάνθη (Ελληνικά) και Ήβη Κούγια-Σκανδαλάκη (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 7 Απριλίου 1907 |
| Θάνατος | 9 Νοεμβρίου 1991 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Ιδιότητα | ποιητής, δημοσιογράφος, συγγραφέας και καθηγητής |
| Βραβεύσεις | Βραβεία Ακαδημίας Αθηνών |
Η Μελισσάνθη, το πραγματικό όνομα της οποίας ήταν Ήβη Κούγια-Σκανδαλάκη (7 Απριλίου 1907 – 9 Νοεμβρίου 1991), ήταν Ελληνίδα ποιήτρια.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Απριλίου 1907 και σπούδασε[1] γαλλική και γερμανική φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο και στην Abendschule Αθηνών. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος και καθηγήτρια γαλλικών. Ασχολήθηκε με την ποίηση και το 1930 εξέδωσε την πρώτη ποιητική συλλογή (Φωνές εντόμου). Η δεύτερη συλλογή της (Προφητείες) απετέλεσε φιλολογικό γεγονός, και μάλιστα ο Μιλτιάδης Μαλακάσης καυχιόταν ότι παρουσίασε πρώτος αυτό το ποιητικό «φαινόμενο», που «πραγματικά αγγίζει το θαύμα». Ακολούθησαν άλλες επτά συλλογές. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας της τιμήθηκε[1] με τον έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών (1936), με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1965), με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1976), με το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη κ.ά.
Η ποίησή της χαρακτηρίζεται από ευαισθησία, στοχασμό, αγωνία για τον άνθρωπο και τα προβλήματά του[2].
Απεβίωσε στις 9 Νοεμβρίου 1991, ταλαιπωρημένη από τον καρκίνο, και ενταφιάστηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν παντρεμένη από το 1932 με τον δικηγόρο και πολιτικό Ιωάννη Σκανδαλάκη.
Εκτός από τις επιμέρους τιμητικές διακρίσεις έργων της, η Μελισσάνθη τιμήθηκε για το σύνολο της ποιητικής προσφοράς της με το παράσημο Χρυσό Σταυρό του Βασιλικού Τάγματος της Ευποιίας.
Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ποιητικές συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Φωνές εντόμου, Αθήνα 1930
- Προφητείες, Αθήνα 1931
- Φλεγόμενη βάτος, Αθήνα 1935
- Ο γυρισμός του ασώτου, εκδ. «Αντωνόπουλος», Αθήνα 1936, 22 σελ. (έπαινος Ακαδημίας Αθηνών το 1938 — στη β΄ έκδοση)
- Ωσαννά (1939)
- Λυρική εξομολόγηση (1945, εύφημος μνεία Βραβείου Κωστή Παλαμά)
- Η εποχή του ύπνου και της αγρύπνιας (1950)
- Το ανθρώπινο σχήμα (1961)
- Το φράγμα της σιωπής (1965, Κρατικό Βραβείο Ποίησης)
Θεατρικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο μικρός αδελφός (1960, Σκιαρίδειο Βραβείο Παιδικού Θεάτρου)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Βιογραφικό Κούγια - Δασκαλάκη Αρχειοθετήθηκε 2020-02-10 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα του ekebi.org
- ↑ Πίππα, Ελένη (2006). Παγκόσμια Ποίηση. Αθήνα: Ιωλκός. σελ. 190 (τόμος Β΄). ISBN 978-960-426-419-3.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 17, σελ. 534
|