Μεθανολικό λίθιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μεθανολικό λίθιο
Γενικά
Όνομα IUPAC Μεθανολικό λίθιο
Άλλες ονομασίες Μεθοξυ(λο)λίθιο
Μεθ(υλ)οξείδιο του λιθίου
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος LiCH3O
Μοριακή μάζα 37,975 amu
Σύντομος
συντακτικός τύπος
CH3OLi
Συντομογραφίες MeOLi
Αριθμός CAS 865-34-9
SMILES [Li+].[O-]C
InChI 1/CH3O.Li/c1-2;/h1H3;/q-1;+1 vue 3D
PubChem CID 164741
Ισομέρεια
Φυσικές ιδιότητες
Διαλυτότητα
στο νερό
Υδρολύεται
Χημικές ιδιότητες
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το μεθανολικό λίθιο[1] (αγγλικά lithium methoxide) είναι οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο, οξυγόνο και λίθιο, με μοριακό τύπο LiCH3O, αν και εκφράζεται συχνότερα με τον ημισυντακτικό τύπο CH3OLi. Συμβολίζεται, επίσης, συχνά με τη συντομογραφία MeOLi. Είναι το άλας της μεθανόλης με λίθιο. Ανήκει στα αλκοξείδια.

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επίδραση μεθανόλης σε μεταλλικό λίθιο ή στο υδρίδιο αυτού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπορεί να παραχθεί με επίδραση μεθανόλης σε μεταλλικό λίθιο (Li) ή σε υδρίδιο του λιθίου (LiOH), με ταυτόχρονη έκλυση υδρογόνου (H2)[2]:


ή

Επίδραση μεθανόλης σε άλατα ασθενέστερων από αυτήν οξέων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1. Μπορεί να παραχθεί με επίδραση μεθανόλης σε λιθιαμίδιο (LiNH2)[3]:

2. Μπορεί να παραχθεί με επίδραση μεθανόλης σε αιθινικό λίθιο ή σε καρβίδιο του λιθίου (Li2C2)[4]


ή

3. Μπορεί να παραχθεί με επίδραση μεθανόλης σε οποιοδήποτε αλκυλολίθιο (RLi)[5]

Χημική συμπεριφορά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μεθανολικό λίθιο έχει συμπεριφορά βάσης. Πιο συγκεκριμένα, το μεθοξυ ανιόν (CH3O-) είναι η συζυγής βάση της μεθανόλης ως οξύ. Μερικές εφαρμογές αυτού του φαινομένου είναι οι ακόλουθες

Υδρόλυση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μεθανολικό λίθιο υδρολύεται σχηματίζοντας μεθανόλη (CH3OLi) και οξείδιο του λιθίου (Li2O)[6]:

Παραγωγή μεθυλαιθέρων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μεθανολικό λίθιο αντιδρά με αλκυλαλογονίδια (RX), παράγοντας τους αντίστοιχους μεθυλαιθέρες (ROCH3, μέθοδος Γουΐλλιαμσον, Williamson ether synthesis)[7][8]:

Παραγωγή μεθυλεστέρων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ομοίως, το μεθανολικό λίθιο αντιδρά με ακυλαλογονίδια (RCOX), παράγοντας τους αντίστοιχους μεθυλεστέρες (RCO2CH3)[9]:

Σε αντιδράσεις απόσπασης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάση, σε αντιδράσεις απόσπασης. Για παράδειγμα[10]:

Πηγές πληροφόρησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. SCHAUM'S OUTLINE SERIES, «ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ», Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
  2. «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας» Ν. Α. Πετάση 1982
  3. Αναστάσιου Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
  4. Καραγκιοζίδη Σ. Πολυχρόνη, «Ονοματολογία Οργανικών Ενώσεων στα Ελληνικά & Αγγλικά» Β΄ Έκδοση, Θεσσαλονίκη 1991
  5. Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, «Γενική Οργανική Χημεία», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985
  6. Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη, «Ειδικά Μαθήματα Οργανικής Χημείας», ΑΠΘ, θεσσαλονίκη 1983
  7. Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Φαίδωνα Χατζημηχαλάκη, «Εργαστηριακός Οδηγός», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1986

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Για εναλλακτικές ονομασίες δείτε τον πίνακα πληροφοριών.
  2. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.2.4α.
  3. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.2.4β.
  4. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.2.4γ.
  5. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.199, §8.2.4δ.
  6. Single and mixed phase TiO2 powders by excess hydrolysis of titanium isopropoxide". Advances in Applied Ceramics 111 (3). 2012.
  7. Boyd, Robert W.; Morrison, Robert (1992). Organic chemistry. Englewood Cliffs, N.J: Prentice Hall. pp. 241–242. ISBN 0-13-643669-2.
  8. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.198, §8.3.2.
  9. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.298, §13.3Δ.
  10. Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ.187, §7.3.4.