Μεγάλα Χρονικά της Γαλλίας
Τα Μεγάλα Χρονικά της Γαλλίας (Γαλλικά: Les Grandes Chroniques de France) είναι ένα ιστορικό χρονικό με αρκετές καλλιτεχνικές μικρογραφίες, που αφηγείται την ιστορία του βασιλείου της Γαλλίας στην παλαιά γαλλική γλώσσα. Συγκεντρώθηκαν για πρώτη φορά μετά από βασιλικό αίτημα του Λουδοβίκου Θ΄ της Γαλλίας και στη συνέχεια εμπλουτίστηκαν με συνεχείς εκδόσεις έως το 1461. Η πρωτοβουλία γι' αυτό το χρονικό οφείλεται στον Άγιο Λουδοβίκο (πέθανε το 1270) που επιθυμούσε να διατηρηθεί και να κοινοποιηθεί η ιστορία των Φράγκων. Τα Μεγάλα Χρονικά καλύπτουν την προέλευση των Φράγκων, από τους υποτιθέμενους Τρώες προγόνους τους, μέχρι τον Κλοβίς, την περίοδο των Μεροβίγγειων, τη δυναστεία των Καρολιδών και των Καπετιδών, όλους τους μονάρχες της Γαλλίας έως τη σύγχρονη με τη συγγραφή των Χρονικών ιστορία που φθάνει έως το έτος 1461.[1] Το σύνολο διακοσμείται με υψηλής ποιότητας εικονογραφήσεις (συμπεριλαμβανομένης μιας έκδοσης με έργα του Ζαν Φουκέ).
Περίπου 130 χειρόγραφα των Μεγάλων Χρονικών έχουν σωθεί, με μεγάλες παραλλαγές μεταξύ τους, τόσο στον πλούτο, τον αριθμό και το καλλιτεχνικό στυλ των εικονογραφήσεων όσο και στο μήκος των κειμένων τους. Τα περισσότερα, ωστόσο, δημιουργήθηκαν για βασιλείς ή ευγενείς, καθώς τα Μεγάλα Χρονικά ήταν το κύριο έργο της επίσημης γαλλικής ιστοριογραφίας. [2]Η ανάλυση της επιλογής των θεμάτων που εκπροσωπούνται σύμφωνα με τις εποχές δείχνει την εξέλιξη των πολιτικών ανησυχιών των διαφόρων παραγγελιοδόχων των βιβλίων στην πάροδο του χρόνου.[3]
Το έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα Μεγάλα Χρονικά της Γαλλίας προέκυψαν ως γαλλική μετάφραση κειμένων ιστορίας στα λατινικά που παράγγειλε ο βασιλιάς Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας στους μοναχούς του Σαιν-Ντενί, οι οποίοι έγραψαν και επεξεργάστηκαν τα κείμενα και, από τον 13ο αιώνα, ήταν οι επίσημοι ιστοριογράφοι των Γάλλων βασιλέων.
Σταδιακά, νέα κεφάλαια ιστορίας προστέθηκαν με την πάροδο του χρόνου, από άλλους μοναχούς στο Σαιν-Ντενί αρχικά και στη συνέχεια στη βασιλική αυλή από την εποχή του Καρόλου Ε΄. Η τελική του μορφή έφερε το χρονικό μέχρι το θάνατο του Καρόλου Ε' το 1380. Το έργο ανάγει την καταγωγή των Φράγκων στους Τρώες της Αρχαιότητας.
Η παλαιότερη έκδοση που σώζεται είναι αυτή του Πριμάτου του Σαιν-Ντενί, ένα αντίγραφο του οποίου παρουσιάστηκε στον Φίλιππο Γ' περίπου το 1274, με 36 μινιατούρες (πολλές με πολλαπλές σκηνές) και οι ιστορίες του προέρχονταν κυρίως από άλλες πηγές χειρογράφων.[4]
Εικονογράφηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ακολουθώντας την τεχνοτροπία καλλιτεχνικών μικρογραφιών της εποχής που παρατηρούνται και σε άλλα χειρόγραφα, τα πρώτα αντίγραφα είχαν ως επί το πλείστον μικρές σκηνές, συνήθως με φόντο και όχι με τοπία ή εσωτερικό περιβάλλον. Μια σειρά από μικρογραφίες απεικονίζουν σημαντικές ιστορικές στιγμές, ιδίως μάχες, στέψεις, γάμους και σημαντικές συναντήσεις. Κατά τα μέσα του 15ου αιώνα, ο αριθμός των εικονογραφήσεων ήταν μικρότερος, περίπου 50 και σε πολυτελή αντίγραφα, αλλά οι μικρογραφίες είναι μεγαλύτερες και περιλαμβάνουν λεπτομερή τοπία ή εσωτερικά υπόβαθρα. Σκηνές τελετουργικών στιγμών, που συχνά περιλαμβάνουν μεγάλο πλήθος, είχαν γίνει πιο δημοφιλείς, αν και οι μάχες διατήρησαν το ενδιαφέρον των καλλιτεχνών. [5]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Τα Μεγάλα Χρονικά της Γαλλίας, βίντεο στο youtube.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «https://www.persee.fr/doc/Les Grandes chroniques de France». Εξωτερικός σύνδεσμος στο
|title=(βοήθεια) - ↑ Bernard Guenée, "Les Grandes Chroniques de France : Le roman aux rois (1274-1518)," in La Nation, vol. 1, pt. 2,Les lieux de mémoire, ed. Pierre Nora (Paris, Gallimard, 1986), pp 189-214.
- ↑ . «wdl.org/fr/item/19998/Grandes chroniques de France».
- ↑ . «arlima.net/eh/grandes_chroniques_de_france.html».
- ↑ Hedeman, Anne D. 1991. The Royal Image: Illustrations of the Grandes Chroniques de France, 1274-1422 (Berkeley: University of California Press), p. 180
|