Μαρτύριος Ιεροσολύμων
| Μαρτύριος Ιεροσολύμων | |
|---|---|
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πατριάρχης[1] |
| Περίοδος ακμής | 5ος αιώνας[1] |
Ο Μαρτύριος ήταν επίσκοπος Ιεροσολύμων. Εκλέχθηκε το 478 και διετέλεσε επίσκοπος μέχρι το 486. Αρχικά μόνασε στην Λαύρα του Αγίου Ευθυμίου και μετά σε μοναστήρι το οποίο είχε ιδρύσει στα 473. Μετά προσελήφθη από τον Αναστάσιο Α΄ Ιεροσολύμων στον κλήρο του Ναό της Αναστάσεως ως χωρεσπίσκοπος και μάλλον ως σκευοφύλακας. Έστειλε απεσταλμένο στον Ζήνωνα, αλλά ναυάγησε και δεν έφτασε στον προορισμό του. Υπήρξε υπέρμαχος της Δ Οικουμενικής Συνόδου, αλλά δεν είχε τη δύναμη να συγκρουσθεί με το Ενωτικόν του Ζήνωνα [2], Πέθανε στις 13 Απριλίου 486.[3]
Είναι ένας από την σειρά των λαμπρών και πεπαιδευμένων εκπροσώπων του μοναχισμού εις την περιοχήν εκείνην της Παλαιστίνης.[4]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 102398518. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, Ιστορία της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, εν Αθήναις, 1970, σελ.199-200. Βλάσιος Φειδάς, Εκκλησιαστική Ιστορία τ. Α, Αθήνα, 2002³, σελ.665
- ↑ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, Ιστορία της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, εν Αθήναις, 1970, σελ.204
- ↑ Ιωάννης Ζηζιούλας, «Ιερουσαλήμ. Εκκλησιαστική Ιστορία», Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τομ.6, Αθήναι, 1965, στ.833
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, Ιστορία της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, εν Αθήναις, 1970
- Ιωάννης Ζηζιούλας, «Ιερουσαλήμ. Εκκλησιαστική Ιστορία», Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τομ.6, Αθήναι, 1965, στ.833-843
- Βλάσιος Φειδάς, Εκκλησιαστική Ιστορία τ. Α, Αθήνα, 2002³