Μαργαρίτα Αλντομπραντίνι
| Μαργαρίτα Αλντομπραντίνι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Margherita Aldobrandini (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 29 Μαρτίου 1588 Duchy of Castro |
| Θάνατος | 9 Αυγούστου 1646[1][2] Πάρμα |
| Τόπος ταφής | Πάρμα |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ρανούτσο Α΄ Φαρνέζε της Πάρμας (από 1600)[3] |
| Τέκνα | Οκτάβιος Φαρνέζε Μαρία Αικατερίνη Φαρνέζε Εδουάρδος Α΄ Φαρνέζε Βικτώρια Φαρνέζε Φραγκίσκος Μαρία Φαρνέζε |
| Γονείς | Giovanni Francesco Aldobrandini και Olimpia Aldobrandini |
| Οικογένεια | House of Aldobrandini |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αντιβασιλιάς |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μαργαρίτα Αλντομπραντίνι, ιταλ.: Margherita Aldobrandini (29 Μαρτίου 1588 - 9 Αυγούστου 1646) ήταν Ιταλίδα ευγενής, μέλος του Οίκου των Αλντομπραντίνι, και με τον γάμο της έγινε δούκισσα της Πάρμας και της Πλακεντίας κατά την περίοδο 1600-1622. Διετέλεσε επίσης επίτροπος και των δύο δουκάτων κατά την περίοδο 1626-1628 εκ μέρους του ανήλικου γιου της.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οικογένεια και πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννημένη στο κάστρο του Καποντιμόντε στο δουκάτο του Κάστρο στις 29 Μαρτίου 1588, η Μαργαρίτα ήταν το μεγαλύτερο παιδί και κόρη του Τζιαν Φραντσέσκο Αλντομπραντίνι και της Ολυμπίας Αλντομπραντίνι, [α] ανιψιάς του καρδινάλιου Ιππόλυτου Αλντομπραντίνι, ο οποίος έγινε ο πάπας Κλήμης Η΄ το 1592. [4] Το 1593, μετά από πρόσκληση του θείου της ποντίφικα, οι γονείς της Μαργαρίτας μετακόμισαν στη Ρώμη. Ο πάπας ήθελε να ενισχύσει τη θέση της οικογένειας Αλντομπραντίνι στα Παπικά Κράτη, και παρείχε προστασία στους συγγενείς του. Ο πατέρας της Μαργαρίτας απολάμβανε ιδιαίτερη εμπιστοσύνη στον ποντίφικα, ο οποίος του απένειμε τους τίτλους του κόμη της Σαρσίνα και της Μελντόλα (αργότερα προήχθη στον τίτλο του πρίγκιπα το 1597), και η μητέρα της ήταν η αγαπημένη του ανιψιά. Ο ποντίφικας προστάτευσε επίσης τα παιδιά της ανιψιάς του: ανύψωσε τον μεγαλύτερο γιο τους Σαλβέστρο στον βαθμό του καρδιναλίου, και για τις μεγαλύτερες κόρες Μαργαρίτα και Έλενα άρχισαν να ψάχνουν συζύγους ευγενών Οίκων. [5]
Ως μνηστήρες για τη Μαργαρίτα, ο πάπας εξέτασε τις υποψηφιότητες πριγκίπων από τους Οίκους της Σαβοΐας και των Μεδίκων, ακόμη και του βασιλιά Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας. Ωστόσο, οι υποψήφιοι δεν ενδιαφέρθηκαν για την πρόταση. Από το 1598 ο πάπας ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για τον γάμο της Μαργαρίτας με τον Ρανούτσο Α΄ Φαρνέζε δούκα της Πάρμας & Πλακεντίας. Αυτός ο γάμος υποτίθεται ότι θα σταθεροποιούσε τη σχέση μεταξύ των Οίκων Αλντομπραντίνι και Φαρνέζε, και θα οδηγούσε σε πολιτική συμμαχία μεταξύ της Αγίας Έδρας και του δουκάτου της Πάρμας. Κατά τη διάρκεια μακρών και δύσκολων διαπραγματεύσεων, τα μέρη κατέληξαν σε συμφωνία για το ποσό της προίκας της νύφης, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας καταβλήθηκε από το ταμείο των Παπικών Κρατών. Η συμφωνία γάμου υπογράφηκε στη Ρώμη, με την ενεργό συμμετοχή Ισπανών διπλωματών και των καρδιναλίων Πιέτρο Αλντομπραντίνι και Οδοάρδο Φαρνέζε. [5]
Δούκισσα της Πάρμας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 7 Μαΐου 1600 στη Ρώμη, ο πάπας Κλήμης Η΄ εόρτασε τον γάμο μεταξύ του δούκα Ρανούτσο Α΄ Φαρνέζε και της Μαργαρίτας Αλντομπραντίνι. Κατόπιν αιτήματος του πάπα, ο γάμος πραγματοποιήθηκε χωρίς ειδικές εορταστικές εκδηλώσεις, και αυτό το γεγονός αντικατοπτρίστηκε σε αλληγορική μορφή στην τέχνη και τη λογοτεχνία της εποχής. Η ένωση ενός 30χρονου γαμπρού και μίας 11χρονης νύφης δοξάστηκε από τους σύγχρονους ποιητές σε επιθαλάμια και μαδριγάλια. Πιστεύεται ότι ο γάμος του δούκα και της ανιψιάς τού πάπα ενέπνευσε τον κύκλο τοιχογραφιών με τίτλο «Οι Έρωτες των Θεών», ένα έργο του καλλιτέχνη από τη Μπολόνια, Αννίμπαλε Καρράτσι, και του εργαστηρίου του, το οποίο βρίσκεται στη δυτική πτέρυγα του Παλάτσο Φαρνέζε στη Ρώμη. Στις 4 Ιουνίου, μαζί με τον σύζυγό της, η Μαργαρίτα έφυγε από τη Ρώμη για την Πάρμα, συνοδευόμενη από ένοπλους φρουρούς και μία πομπή από την αριστοκρατία της Πάρμας. Στον δρόμο, οι νεόνυμφοι επισκέφθηκαν τη Βικτώρια Φαρνέζε, σύζυγο του δούκα του Ουρμπίνο, μεγάλη θεία τού συζύγου τής Μαργαρίτας. Την 1η Ιουλίου έφθασαν στο δουκάτο της Πάρμας. Η νεαρή δούκισσα πέρασε το καλοκαίρι στο καστέλο ντι Τορεκιάρα, περιμένοντας την ολοκλήρωση των ανακαινίσεων στο δουκικό Παλάτι στην Πάρμα. Στις αρχές Οκτωβρίου έλαβε χώρα η επίσημη είσοδός της στην πρωτεύουσα του δουκάτου. [5]
Η δούκισσα δεν μπορούσε να μείνει έγκυος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είχε αρκετές αποβολές, και τα δύο πρώτα παιδιά που γέννησε τα πρώτα δέκα χρόνια του γάμου της, το 1602 και το 1603, έζησαν μόνο λίγες ώρες. Οι συγγενείς της Μαργαρίτας γνώριζαν τα γυναικολογικά της προβλήματα πριν από τον γάμο της. Επιπλέον, υποβλήθηκε σε αρκετές επεμβάσεις. Το ζήτημα της πιθανής στειρότητας της τότε νύφης του δούκα της Πάρμας ήταν επίσης γνωστό στον νεότερο αδελφό του, καρδινάλιο Οδοάρδο Φαρνέζε, ο οποίος, ωστόσο, δεν ενημέρωσε τον γαμπρό. Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι ο καρδινάλιος ήλπιζε με αυτόν τον τρόπο να γίνει διάδοχος του δουκικού θρόνου της Πάρμας, μετά το τέλος τού άτεκνου μεγαλύτερου αδελφού του. Αλλά το 1605, ο δούκας Ρανούτσο Α΄ νομιμοποίησε τον νόθο γιο του Οκτάβιο Φαρνέζε, τον οποίο, προς μεγάλη δυσαρέσκεια της Μαργαρίτας, πήρε στο δουκικό Παλάτι και άρχισε να τον εκπαιδεύει και να τον μορφώνει ως διάδοχό του. [5]
Ο δεισιδαίμων δούκας Ρανούτσο Α΄, που πίστευε στην αποτελεσματικότητα της μαγείας, έπεισε τον εαυτό του ότι ήταν θύμα της κατάρας κάποιου. Αφού δοκίμασε όλες τις ιατρικές μεθόδους, στράφηκε σε αστρολόγους και εξορκιστές, άρχισε να νηστεύει και να δίνει γενναιόδωρα ελεημοσύνη. Τελικά, διέταξε την έναρξη έρευνας για την υπόθεση μαγείας, η οποία διαπίστωσε ότι η σύζυγός του είχε υποστεί βλάβη από τις πρώην ερωμένες του δούκα, την όμορφη ευγενή Κλαούντια Κόλα και τη μητέρα της Έλενα, με το παρωνύμιο «η Ρωμαία» (le Romane). Οι γυναίκες καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν στις φυλακές της Ροκέτα. [5]
Το 1610 η Μαργαρίτα γέννησε τελικά ένα παιδί που επέζησε, έναν γιο, που ονομάστηκε Αλεσσάντρο από τον εκ πατρός παππού του, και ο οποίος για μία στιγμή έδωσε ώθηση στις ελπίδες της αυλής. Αλλά σύντομα έγινε σαφές ότι το παιδί ήταν κωφό, και ως εκ τούτου χαζό. Μετά από πολυάριθμες προσπάθειες να διορθωθεί η κατάσταση του αγοριού, το 1618 ανακηρύχθηκε επίσημα η αδυναμία του να κυβερνήσει το κράτος. Ο κληρονόμος του δουκικού θρόνου της Πάρμας ήταν ο δεύτερος επιζών γιος, ο Οδοάρδος (Α΄), που γεννήθηκε το 1612. Μετά τις γεννήσεις του Αλεσσάντρο και του Οδοάρδο, τα γυναικολογικά προβλήματα της Μαργαρίτα προφανώς επιλύθηκαν: μεταξύ 1613 και 1620, γέννησε πέντε ακόμη παιδιά, τρία από τα οποία επέζησαν της βρεφικής ηλικίας. [5] Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, μεταβίβασε την κληρονομική παχυσαρκία στους μεταγενέστερους εκπροσώπους τού Οίκου των Φαρνέζε. [6] Προς μεγάλη χαρά της Μαργαρίτας, ο νόθος Οκτάβιος Φαρνέζε απομακρύνθηκε από την Αυλή. Μη ικανοποιημένος με την απώλεια τής θέσης του ως κληρονόμου, έγινε μέλος μίας συνωμοσίας εναντίον τού πατέρα του, η οποία αποκαλύφθηκε, μετά την οποία φυλακίστηκε και αυτός στις φυλακές της Ροκέτα μέχρι το τέλος του.
Όπως οι περισσότεροι πολιτικοί γάμοι στον Οίκο των Φαρνέζε, ο γάμος της Μαργαρίτας ήταν δυστυχισμένος. Τα συμφέροντα των συγγενών της δούκισσας και του συζύγου της συχνά επικαλύπτονταν, γεγονός που οδήγησε σε συγκρούσεις μεταξύ τους. Ο οξύθυμος και σκληρός δούκας Ρανούτσιο Α΄ δεν άλλαξε τις ερωτικές του συνήθειες: η Μαργαρίτα έπρεπε να είναι υπομονετική με τις άτακτες σχέσεις του δούκα με άλλες γυναίκες. [6] [7] Σύμφωνα με τους συγχρόνους, η δούκισσα είχε έναν πράο χαρακτήρα. Ήταν ευσεβής γυναίκα, βοηθούσε τους φτωχούς και τους αρρώστους, προστάτευε τους μοναχούς, ειδικά τους Θεατίνους, τους οποίους το 1629 βοήθησε να εγκατασταθούν στην εκκλησία της Αγίας Χριστίνας στην Πάρμα. Η Μαργαρίτα αγαπούσε την τέχνη και την ποίηση, υποστήριζε τον ποιητή Κλαούντιο Ακιλλίνι, τον οποίο βοήθησε να αναλάβει μία έδρα στο Πανεπιστήμιο της Πάρμας. Μόνο μία φορά κατά τη διάρκεια των ετών του γάμου η δούκισσα ταξίδεψε με τον σύζυγό της εκτός Πάρμας: το 1620 πραγματοποίησαν επίσημη επίσκεψη στην Πλακεντία, όπου παρευρέθηκαν στα αποκαλυπτήρια των έφιππων ανδριάντων του δούκα και του πατέρα του Αλεξάνδρου Φαρνέζε. [5]
Η Μαργαρίτα επίτροπος της Πάρμας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο δούκας Ρανούτσο Α΄ απεβίωσε στις 5 Μαρτίου 1622. [5] Ο νεότερος αδελφός του, καρδινάλιος Οδοάρδο, ενήργησε ως επίτροπος του δουκάτου της Πάρμας εκ μέρους του 10χρονου ανιψιού του και νέου δούκα Οδοάρδο Α΄. Το τέλος του καρδιναλίου τον Φεβρουάριο του 1626 επέτρεψε στη Μαργαρίτα, πλέον χήρα δούκισσα, να γίνει η νέα επίτροπος για τον γιο της. Η διετής επιτροπεία της έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου· κατάφερε να διατηρήσει τη σταθερότητα στο δουκάτο, τηρώντας την ουδετερότητα. Στον Πόλεμο της Διαδοχής της Μάντοβας υποστήριξε τον Κάρολο Α΄ Γκοντζάγκα δούκα του Νεβέρ, ο οποίος έγινε ο επόμενος δούκας της Μάντοβας και του Μονφερράτου. [5]
Το 1628 ο δούκας Οδοάρδο Α΄ Φαρνέζε ενηλικιώθηκε, και η Μαργαρίτα παραιτήθηκε από τα καθήκοντά της ως επιτρόπου. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, ο δούκας νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα των Μεδίκων. Το 1620 ο δούκας Ρανούτσο Α΄ είχε συμφωνήσει στον γάμο του διαδόχου του με τη Μαρία Χριστίνα των Μεδίκων, τη μεγαλύτερη κόρη του Κόζιμο Β΄ μεγάλου δούκα της Τοσκάνης, αλλά λόγω των προβλημάτων υγείας της Μαρίας Χριστίνας (γεννήθηκε με παραμόρφωση και πιθανώς ήταν διανοητικά ανάπηρη) τον Φεβρουάριο του 1627 αποφασίστηκε ότι η δεύτερη κόρη του μεγάλου δούκα, Μαργαρίτα των Μεδίκων, θα γινόταν η νέα νύφη και (ως σύζυγος) η δούκισσα της Πάρμας. [5]
Λίγα είναι γνωστά για τη χήρα δούκισσα μετά το τέλος της επιτροπείας της. Το μόνο βέβαιο είναι ότι έζησε στην Αυλή του γιου της. Η Μαργαρίτα Αλντομπραντίνι απεβίωσε στην Πάρμα στις 9 Αυγούστου 1646. Ο γιος της, δούκας Οδοάρδο Α΄, απεβίωσε λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 11 Σεπτεμβρίου. [5]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Μαργαρίτα και ο Ρανούτσο Α΄ απέκτησαν εννέα παιδιά, πέντε από τα οποία επέζησαν της ενηλικίωσης: [8]
- Αλεσσάντρο Φραντσέσκο Μαρία (8 Αυγούστου 1602), απεβ. κατά τη γέννηση.
- Μαρία (5 Σεπτεμβρίου 1603), απεβ. κατά τη γέννηση.
- Αλεσσάντρο (5 Σεπτεμβρίου 1610 – 24 Ιουλίου 1630), διάδοχος πρίγκιπας της Πάρμας & Πλακεντίας, κωφάλαλος εκ γενετής, αποκλεισμένος από τη διαδοχή.
- Οδοάρδος (28 Απριλίου 1612 – 11 Σεπτεμβρίου 1646) δούκας της Πάρμας & Πλακεντίας. Νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα των Μεδίκων και είχε τέκνα.
- Οράτιος (7 Ιουλίου 1613 – 28 Φεβρουαρίου 1614), πέθανε 1 έτους.
- Μαρία Αικατερίνη (18 Φεβρουαρίου 1615 – 25 Ιουλίου 1646), παντρεύτηκε τον Φραγκίσκο Α΄ των Έστε δούκα της Μόντενα και είχε παιδιά.
- Μαρία (29 Απριλίου 1618), απεβ. κατά τη γέννησή της.
- Βικτώρια (29 Απριλίου 1618 – 10 Αυγούστου 1649), παντρεύτηκε τον Φραγκίσκο Α΄ των Έστε δούκα της Μόντενα και είχε τέκνα.
- Φραγκίσκος Μαρία (19 Αυγούστου 1620 – 13 Ιουλίου 1647), καρδινάλιος.
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Margherita's parents were distant cousins, both members of the Aldobrandini family: Gianfrancesco was a descendant of Jacopo Aldobrandini (born ca. 1388), Priori di Libertà during 1431–1437, while Olimpia was a descendant of Jacopo's older brother Aldobrandino Aldobrandini (died 1453), also Priori di Libertà in 1417 and Gonfaloniere di Giustizia della Repubblica di Firenze in 1434.[4]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλική) The Peerage. p313.htm#i3130. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλική) Genealogics. 2003. I00002989.
- ↑ p313.htm#i3130. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 Lupis Macedonio, Marco. «ALDOBRANDINI — Libro d'Oro della Nobiltà Mediterranea» (στα Ιταλικά). www.genmarenostrum.com. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 Raissa, Teodori. «MARGHERITA Aldobrandini, duchessa di Parma e Piacenza — Dizionario Biografico degli Italiani: Volume 70 (2008)» (στα Ιταλικά). www.treccani.it. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ 6,0 6,1 Alfieri, Luigi. «Ranuccio I: le luci, le ombre — Storia della città dal Mille al Millenovecento: Parma. La vita e gli amori» (στα Ιταλικά). www.gazzettadiparma.it. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ Fragnito, Gigliola. «RANUCCIO I Farnese, duca di Parma e Piacenza — Dizionario Biografico degli Italiani: Volume 86 (2016)» (στα Ιταλικά). www.treccani.it. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ Rosini, Patrizia. «Genealogia di Casa Farnese» (PDF). Nuovo Rinascimento (στα Ιταλικά). www.nuovorinascimento.org. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Margarita Aldobrandini στο Wikimedia Commons