Μαρία των Βουρβόνων
| Μαρία των Βουρβόνων | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1318 (περίπου) |
| Θάνατος | 1387[1] Νάπολη |
| Τόπος ταφής | Σάντα Κιάρα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Γκι των Λουζινιάν (1330–1343) Ροβέρτος του Τάραντα (1347–1364) |
| Τέκνα | Ούγος του Λουζινιάν |
| Γονείς | Λουδοβίκος Α΄ της Βουρβόνης και Μαρία του Αινώ |
| Αδέλφια | Πέτρος Α΄ της Βουρβόνης Ιάκωβος Α΄ του Λα Μαρς Βεατρίκη της Βουρβόνης Margaret of Bourbon |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρίγκιπας της Αχαΐας |
Η Μαρία των Βουρβόνων (γαλλικά : Marie de Bourbon) (1315– Νάπολη 1387) ήταν σύζυγος του Ροβέρτου του Τάραντα, τιτουλάριου Λατίνου Αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης και Πρίγκιπα της Αχαΐας. Ήταν κόρη του Λουδοβίκου Α΄ δούκα του Μπουρμπόν και της Μαρίας των Αβέν, αδελφή του Πέτρου δούκα του Μπουρμπόν και του Ιακώβου κόμη του Μαρς.
Το 1330 παντρεύτηκε πρώτα στη Λευκωσία τον Γκυ των Λουζινιάν διάδοχο του Βασιλείου της Κύπρου γιο του Ούγου Δ΄. Με τον Γκυ απέκτησε ένα γιο, που τον ονόμασε Ούγο. Ο Γκυ πέθανε το 1343, πριν από τον πατέρα του. Έτσι όταν το 1359 πέθανε ο πατέρας του Γκυ, δημιουργήθηκε θέμα διαδοχής ανάμεσα στον γιο της Μαρίας, νόμιμο κληρονόμο του Στέμματος της Κύπρου και τον Πέτρο τον Α΄, νεότερο αδελφό του άντρα της.
Το 1346 ή 1347 εγκαταλείπει την Κύπρο και πηγαίνει στη Νάπολη, όπου το 1347, παντρεύεται τον Ροβέρτο του Τάραντα.[2][3] Ο Ροβέρτος της παραχώρησε εκτάσεις σε Κέρκυρα, Κεφαλληνία, Καλαμάτα και άλλες στην Αχαΐα.[2][3] Η ίδια αγόρασε τη Βαρωνία της Βοστίτσας και τη Βαρωνία του Γερακίου (Nivelet).[2][3] Από κάποιες καταγραφές που έχουν διασωθεί και αφορούν τις βαρωνίες της Αχαΐας το 1364, γνωρίζουμε ότι της ανήκαν πάνω από 16 κάστρα συμπεριλαμβανομένων του φρουρίου του Χλεμουτσίου, των Καλαμών, το παλιό οικογενειακό κάστρο των Βιλλαρδουίνων, τα κάστρα που ο Οίκος του Σαιντ-Ομέρ είχε κτίσει στο Ναβαρρίνο και το Ποντικόκαστρο στο Κατάκωλο.[4][5]
Το 1356 ο Ροβέρτος και η Μαρία εγκαθίστανται στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας, όπου ο Ροβέρτος είναι πρίγκηπάς του και την χρίζει διάδοχό του. Έμεινε στην Πελοπόννησο έως το 1363, οπότε αφού πώλησε τις βαρωνίες της Βοστίτσας και του Γερακίου στον Νέριο Α΄ Ατσαγιόλι, έφυγε από τη Βοστίτσα και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Νάπολη.[6]
Όταν όμως, το 1364, πέθανε ο Ροβέρτος, ο αδελφός του Φίλιππος Β' του Τάραντα δεν αναγνωρίζει την Μαρία ως διάδοχο του πριγκιπάτου της Αχαΐας και ανακηρύσσεται ο ίδιος πρίγκιπας. Σε αυτή την κίνηση είχε υποστήριξη και από τους βαρόνους, οι οποίοι μετά το θάνατο του Ροβέρτου, διόρισαν βάιλο του πριγκιπάτου τον βαρόνο της Χαλανδρίτσας Κεντυρία Α΄ Ζαχαρία. Η Μαρία μαζί με τον γιο της Ούγο μάζεψαν στρατό, 12.000 άντρες από την Κύπρο και την Προβηγκία, και ήλθαν στην Αχαΐα το 1366. Ανακάλυψαν ότι ο βάιλος του Φιλίππου κατήχε όλα τα φρούρια εκτός από αυτό του Ναβαρρίνου. Εκμεταλλευόμενοι την απουσία του βάιλου που είχε πάει στην Ιταλία για να ορκιστεί στον Φίλιππο και βασιζόμενοι στην υπεροπλία τους επιτέθηκαν και άρχισαν να πολιορκούν την Πάτρα, που είχε μόνο 700 ιππείς υπερασπιστές. Ο βαρόνος της Πάτρας, Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης Γ΄ Ατσαγιόλι με την βοήθεια ενός νεαρού τότε ιερέα, τού Κάρολου Ζένου, αφού κατάφερε να κρατήσει την πολιορκία για 6 μήνες, τους απώθησε και τους καταδίωξε έως τον Ζόγκλο (δηλαδή την παλαιότερη Πύλο)[6]. Με την παρέμβαση του Αμεδαίου ΣΤ΄ της Σαβοΐας συνθηκολόγησαν και η Μαρία υποχώρησε στις αξιώσεις της, με αντάλλαγμα χρηματική αποζημίωση από τον αρχιεπίσκοπο Πατρών.[7][8]
Το 1369, δολοφονείται ο βασιλιάς της Κύπρου Πέτρος ο Α΄ και ο γιος της Μαρίας εγκαταλείπει την Ελλάδα για να διεκδικήσει το Στέμμα της Κύπρου. Το 1370, η Μαρία και ο γιος της Ούγο συμφώνησαν με τον Φίλιππο τον Β΄ να εγκαταλείψουν την Αχαΐα, εκτός από την Καλαμάτα, έναντι ετήσιου εισοδήματος 6.000 φλωρινίων.[9][10]
Πέθανε στη Νάπολη το 1387 και είναι θαμμένη στην εκκλησία της Santa Chiara. Επειδή ο γιος της Ούγος του Λουζινιάν είχε πεθάνει χωρίς κληρονόμους το 1385, έκανε τον ανιψιό της, γιο του Πέτρου, Λουδοβίκος Β΄ της Βουρβόνης μοναδικό κληρονόμο της.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παντρεύτηκε πρώτα τον Γκυ των Πουατιέ-Λουζινιάν, τιτουλάριο πρίγκιπα της Γαλιλαίας (γιο του Ούγου Δ΄ της Κύπρου) και ίχε τέκνο:
- Ούγος 1335-1285, διεκδικητής διάδοχος της Κύπρου, δικεδικητής των κτήσεων της μητέρας του στο πριγκιπάτο της Αχαΐας.
Μετά η Μαρία παντρεύτηκε δεύτερη φορά, με τον Ροβέρτο των Καπετιδών-Ανζού πρίγκιπα του Τάραντα, παλατινό κόμη της Κεφαλληνίας-Ζακύνθου, πρίγκιπα της Αχαΐας, τιτουλάριο Λατίνο αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης.
Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00003700.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 407
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 285
- ↑ Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 410
- ↑ Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 287
- ↑ 6,0 6,1 Ιστορία της πόλεως Πατρών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι το 1821, Στέφανος Θωμόπουλος, επιμέλεια Βασίλη Λάζαρη, Αχαϊκές εκδόσεις, ISBN 9607960084
- ↑ Λάμπρου-Μιλλερ, σελ 410-412
- ↑ Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 287-288
- ↑ Μίλλερ, μετάφρ. Λάμπρου, 1909-10, Tόμος A', βλ. πηγές σελ. 413
- ↑ Miller, W. (1908), βλ. πηγές, σελ. 289
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Rüdt de Collenberg, W.H. 1975/1977. « Les grâces papales autres que les dispenses matrimoniales accordées à Chypre de 1308 à 1378 ». Epeteris 8. 187-252.
- Rüdt de Collenberg, W.H. 1979/1980. « Les Lusignan de Chypre ». Epeteris 10. 85-319.
- Troubat, O. 1987. « La France et le royaume de Chypre au XIVe siècle: Marie de Bourbon, impératrice de Constantinople ». Revue Historique 278. 3-22.
- Ιστορία της Φραγκοκρατίας εν Ελλάδι (1204-1566) / Ουΐλλιαμ Μίλλερ, μετάφρ. Σπυρ. Π. Λάμπρου, μετά προσθηκών και βελτιώσεων, Εν Αθήναις Ελληνική Εκδοτική Εταιρεία, 1909-1910
- (Αγγλικά) Miller, W. (1908) "The Latins in the Levant. A History of Frankish Greece (1204-1566)" (Cambridge and New York). Αρχειοθετήθηκε 10/11/2017. Ανακτήθηκε 17/06/2017.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Marie de Bourbon (morte en 1387) της Γαλλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |