Μαρία Κολεσνίκοβα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαρία Κολεσνίκοβα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Марыя Аляксандраўна Калеснікава (Λευκορωσικά)
Γέννηση24  Απριλίου 1982[1]
Μινσκ[1]
Χώρα πολιτογράφησηςBelarus
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά
Λευκορωσικά
Γερμανικά
Αγγλικά
ΣπουδέςΚρατική Ακαδημία Μουσικής της Λευκορωσίας[1]
Κρατικό Πανεπιστήμιο Μουσικής και Καλών Τεχνών της Στουτγάρδης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Επηρεάστηκε απόΒίκτορ Μπαμπάρικο
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαTogether
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςArt. 361. Calls for action against national security[2]
Art. 357. Conspiracy to seize power in an unconstitutional manner[2]
Art. 361-1. Сreation and administration of an extremist formation[2]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΒραβείο Ζαχάρωφ (2020)
Lev Kopelev Prize (2021)
Διεθνές Βραβείο Θάρρους Γυναικών (2021)[3]
Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Βάκλαβ Χάβελ (2021)[4]
βραβείο Καρλομάγνος (2022)[5]
Βραβείο Ελευθερίας, Δημοκρατίας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ινστιτούτου Μελέτης Ολοκληρωτικών Καθεστώτων (2021)[6]
Stig Dagerman Prize (2022)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Μαρία Αλιαξάντραουνα Καλεσνίκαβα[α] (λευκορωσικά: Марыя Аляксандраўна Калеснікава, ρωσικά: Мария Александровна Колесникова, Μαρία Αλεξάντροβνα Κολέσνικοβα, καθιερωμένη στα ελληνικά ως Μαρία Κολεσνίκοβα,[7][8] 24 Απριλίου 1982, Μινσκ, Λευκορωσική ΣΣΔ, ΕΣΣΔ) είναι Λευκορωσίδα μουσικός και πολιτική ακτιβίστρια. Ηγέτης της ομάδας του Βίκτορ Μπαμπάρικο,[9] είναι επίσης μέλος της προεδρίας του Συμβουλίου Συντονισμού που σχηματίστηκε κατά τη διάρκεια των διαμαρτυριών στη Λευκορωσία το 2020 που αντιτίθενται στη διακυβέρνηση του Αλεξάντερ Λουκασένκο.[10] Στις 11 Σεπτεμβρίου 2020, η Διεθνής Αμνηστία αναγνώρισε την Κολεσνίκοβα ως κρατούμενη συνείδησης[11] και το 2021 της απονεμήθηκε το Διεθνούς Βραβείο Θάρρους Γυναικών.[12] Τον Σεπτέμβριο του 2021 καταδικάστηκε σε 11ετή κάθειρξη για «εξτρεμισμό» και «παράνομη απόπειρα κατάληψης της εξουσίας». [13]

Νεαρή ηλικία και μουσική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Κολεσνίκοβα γεννήθηκε στις 24 Απριλίου 1982 στο Μινσκ σε μια οικογένεια μηχανικών. Έχει μία αδελφή που ονομάζεται Τατσιάνα.[14] [15]

Στην ηλικία των 17 ετών, η Κολεσνίκοβα άρχισε να διδάσκει το φλάουτο σε γυμνάσιο (ιδιωτικό σχολείο) στο Μινσκ. Έπαιξε επίσης το φλάουτο στην Εθνική Ακαδημαϊκή Ορχήστρα Συναυλιών της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας υπό τη διεύθυνση του Μιχαΐλ Φίνμπεργκ. Η Κολεσνίκοβα αποφοίτησε από την Κρατική Ακαδημία Μουσικής της Λευκορωσίας ως φλαουτίστας και μαέστρος.[14] Σε ηλικία 25 ετών, άρχισε να μαθαίνει να παίζει όργανα πρότερης μουσικής στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών στη Στουτγκάρδη της Γερμανίας.[16] Πήρε δύο πτυχία Master - στην Πρότερη Μουσική και στη Νέα Μουσική - το 2012.[17] Στη δεκαετία του 2010, η Κολεσνίκοβα εμφανίστηκε σε συναυλίες και συμμετείχε ενεργά στην οργάνωση διεθνών πολιτιστικών προγραμμάτων στη Λευκορωσία και τη Γερμανία, συμπεριλαμβανομένης μίας σειράς διαλέξεων με τον τίτλο «Μουσικά μαθήματα για ενήλικες».[18] [19]

Το 2017, ίδρυσε την Artemp, μία δημιουργική ένωση.[16] Ξεκινώντας το 2019, υπηρέτησε ως καλλιτεχνική διευθύντρια του κλαμπ πολιτισμού OK16 στο Μινσκ.[20]

Πολιτική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Κολεσνίκοβα κάνει προεκλογική εκστρατεία για την Τσιχανόφσκαγια στο Μπαμπρούισκ στις 25 Ιουλίου 2020

Τον Μάιο του 2020, η Κολεσνίκοβα έγινε η διευθύντρια της προεδρικής προεκλογικής εκστρατείας του Βίκτορ Μπαμπάρικο στις προεδρικές εκλογές της Λευκορωσίας το 2020.[21] Ο Μπαμπάρικο συνελήφθη τον Ιούνιο και του απαγορεύτηκε να κατέβει στις προεδρικές εκλογές. Στα μέσα Ιουλίου 2020, η Κολεσνίκοβα και η Βερόνικα Τσεπκάλο συμμετείχαν στην εκστρατεία της Σβιατλάντα Τσιχανόφσκαγια.[22] [23] [24] Η Κολεσνίκοβα συμμετείχε ενεργά σε πολλές συγκεντρώσεις στη Λευκορωσία και ενθάρρυνε πολίτες της Λευκορωσίας - εργάτες, αξιωματούχοι, διπλωμάτες, αστυνομικούς, υπαλλήλους των μέσων ενημέρωσης κ.λπ. - να συμμετάσχουν στις διαμαρτυρίες. [25] [26] [27] [28]

Στις 19 Αυγούστου 2020, η Κολεσνίκοβα προσχώρησε στην 7μελή προεδρία του Συμβουλίου Συντονισμού. [29]

Στις 20 Αυγούστου, ο Αλεξάντερ Κονυούκ, Γενικός Εισαγγελέας της Λευκορωσίας, κίνησε ποινική δίωξη κατά των μελών του Συμβουλίου Συντονισμού βάσει του άρθρου 361 του Λευκορωσικού Ποινικού Κώδικα, με αιτιολογία την απόπειρα κατάσχεσης της κρατικής εξουσίας και τη ζημία της εθνικής ασφάλειας.[30] [31]

Στις αρχές Σεπτεμβρίου 2020, η Κολεσνίκοβα ανακοίνωσε τη σύσταση ενός νέου πολιτικού κόμματος, του Ραζάμ, το οποίο θα λειτουργεί ανεξάρτητα από το Συμβούλιο Συντονισμού. [32]

Φυλάκιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 20 Σεπτεμβρίου του 2020 ο πατέρας της Κολεσνίκοβα, Αλιαξάντρ Καλέσνικαου, δήλωσε ότι είχε φυλακιστεί σε κέντρο κράτησης στο Μινσκ.[33] [34]

Στις 12 Σεπτεμβρίου, η Κολεσνίκοβα μεταφέρθηκε από το Μινσκ σε προσωρινή εγκατάσταση κράτησης στη Ζόντζινα. [35]

Στις 16 Σεπτεμβρίου, η Ερευνητική Επιτροπή της Λευκορωσίας κατηγόρησε την Κολεσνίκοβα για "ενέργειες που αποσκοπούν στην υπονόμευση της εθνικής ασφάλειας της Λευκορωσίας" χρησιμοποιώντας τα μέσα ενημέρωσης και το διαδίκτυο. Αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης έως και πέντε έτη.[36]

Στις 10 Οκτωβρίου 2020, ο πληρεξούσιος της Κολεσνίκοβα Αλέξανδρος Πυλτσένκο ανακοίνωσε ότι ο Λουκασένκο ζήτησε συνάντηση μαζί της για να συζητήσει αλλαγές στο Σύνταγμα, το οποίο αρνήθηκε σε έκφραση αλληλεγγύης με άλλους φυλακισμένους αντιφρονούντες.[37]

Στις 8 Νοεμβρίου 2020, το γραφείο τύπου της εκστρατείας του Μπαμπάρικο ανακοίνωσε ότι οι ανακριτές είχαν παρατείνει την κράτηση της Κολεσνίκοβα έως τις 8 Ιανουαρίου 2021. [38] Στις 6 Ιανουαρίου 2021, το Συμβούλιο Συντονισμού ανακοίνωσε ότι οι ανακριτές έχουν παρατείνει την προδικαστική κράτηση της Κολεσνίκοβα έως τις 8 Μαρτίου. Αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης έως πέντε έτη, εάν καταδικαστεί. [39] [40]

Στις 12 Φεβρουαρίου, η Κολεσνίκοβα και ο δικηγόρος της Μαξίμ Ζνακ κατηγορήθηκαν για «συνωμοσία για κατάσχεση της κρατικής εξουσίας με αντισυνταγματικό τρόπο» και «ίδρυση και ηγεσία μίας εξτρεμιστικής οργάνωσης. [41] Η δικηγόρος της, Λιουτμίλα Καζάκ, έχασε την άδεια εξασκήσεων δικηγορίας από το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Λευκορωσίας, στις 19 Φεβρουαρίου.[42]

Στις 9 Μαρτίου 2021, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του Βίκτορ Μπάμπαρικο ανέφεραν ότι η προδικαστική κράτηση της Κολεσνίκοβα είχε παραταθεί έως τις 8 Μαΐου.[43] Η δικηγόρος της Ίλια Σαλέι βρίσκεται υπό κατ 'οίκον περιορισμό έως τις 16 Απριλίου.[44]

Στις 9 Σεπτεμβρίου 2021 η Κολεσνίκοβα,όπως και ο συγκατηγορούμενος της Μαξίμ Ζνακ, κρίθηκε ένοχη από δικαστήριο του Μινσκ για τις κατηγορίες του εξτρεμισμού, της υπονόμευσης της κρατικής ασφάλειας και της συνωμοσίας για την κατάληψη της εξουσίας και καταδικάστηκε σε κάθειρξη 11 ετών.[45][46]

Αντιδράσεις στη σύλληψη της Κολεσνίκοβα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καταδίκασε τη σύλληψη της 7ης Σεπτεμβρίου, χαρακτηρίζοντάς την απαράδεκτη. [47]
  • Η Γερμανία απαίτησε σαφήνεια σχετικά με το που βρίσκεται η Κολεσνίκοβα και ζήτησε την απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων στη Λευκορωσία. [48]
  • Η Λιθουανία χαρακτήρισε την απαγωγή της Κολεσνίκοβα ως ντροπή και εφάμιλλο με κάτι που θα είχε κάνει η μυστική αστυνομία του την εποχή του Στάλιν και ζήτησε την άμεση απελευθέρωσή της. [49]
  • Η Πολωνία κατήγγειλε την απαγωγή της Κολεσνίκοβα ως περιφρόνηση και ζήτησε την άμεση απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων στη Λευκορωσία. [50] [51]
  • Το Ηνωμένο Βασίλειο εξέφρασε σοβαρή ανησυχία για την ευημερία της Κολεσνίκοβα και είπε ότι η απελευθέρωσή της πρέπει να έχει την υψηλότερη προτεραιότητα. [52]
  • Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέφρασαν την ανησυχία τους για την απόπειρα εκδίωξης της Κολεσνίκοβα από τις αρχές της Λευκορωσίας. [53]
  • Η Διεθνής Αμνηστία αναγνώρισε την Κολεσνίκοβα ως φυλακισμένη συνείδησης και ζήτησε την άμεση απελευθέρωσή της. [54]
  • Η πρόεδρος της Συνέλευσης του Κοσσυφοπεδίου, Βιόζα Οσμάνι, μαζί με άλλα 9 μέλη του κοινοβουλίου, υπέγραψαν επιστολή ζητώντας την άμεση απελευθέρωση της Κολεσνίκοβα. [55] [56]

Στις 8 Μαρτίου (Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας) το 2021 της απονεμήθηκε το Βραβείο Διεθνούς Θάρρους Γυναικών από τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τόνι Μπλίνκεν. Η τελετή ήταν εικονική λόγω της συνεχιζόμενης πανδημίας COVID-19 και περιελάμβανε μία ομιλία της Πρώτης Κυρίας, Δρ. Τζιλ Μπάιντεν. Μετά την τελετή απονομής και οι δεκατέσσερις βραβευμένοι θα μπορούσαν να συμμετάσχουν σε μία εικονική ανταλλαγή ως μέρος ενός Διεθνούς Προγράμματος Ηγεσίας Επισκεπτών.[57]

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 bigbookname.com/user/maria-kalesnikava-6175066.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 www.bbc.com/russian/news-58394712.
  3. ↑ www.state.gov/2021-international-women-of-courage-award-recipients-announced/. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2021.
  4. ↑ www.idnes.cz/zpravy/zahranicni/cena-vaclava-havla-belorusko-maryja-kalesnikavova.A210927_130817_zahranicni_kha. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2021.
  5. ↑ «Belarussische Oppositionelle: Swetlana Tichanowskaja erhält den Karlspreis 2022». (Γερμανικά) Tagesspiegel. Verlag Der Tagesspiegel. Γερμανία. 17  Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 26  Μαΐου 2022.
  6. ↑ www.ustrcr.cz/o-nas/cena-ustr/slavnostni-predani-ceny-ustr-za-svobodu-demokracii-a-lidska-prava-2021/.
  7. ↑ «Λευκορωσία: Ποια είναι η Μαρία Κολεσνίκοβα, ο φόβος και ο τρόμος του Λουκασένκο». ProtoThema. 8 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2021. 
  8. ↑ «Λευκορωσία: Σε φυλακή του Μινσκ οδηγήθηκε η αντίπαλος του Λουκασένκο, Μαρία Κολεσνίκοβα | ΚΟΣΜΟΣ». iefimerida.gr. 9 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2021. 
  9. ↑ «Belarusian opposition leader Maria Kalesnikava: 'The international community should not stand aside'». atlanticcouncil.org. 
  10. ↑ «Сябры Каардынацыйнай Рады» [Members of the Coordinating Council]. rada.vision (στα Λευκορωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2020. 
  11. ↑ «Заявление. Беларусь: "Похищают лучших из нас". Произвольные аресты и принудительные высылки из страны ведущих оппозиционеров». eurasia.amnesty.org (στα Ρωσικά). 11 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2020. 
  12. ↑ «2021 International Women of Courage Award Recipients Announced». US Department of State. 4 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2021. 
  13. ↑ Newsroom (6 Σεπτεμβρίου 2021). «Λευκορωσία: Έντεκα χρόνια φυλακή στην ηγέτιδα της αντιπολίτευσης Μαρία Κολεσνίκοβα». CNN.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2021. 
  14. ↑ 14,0 14,1 Soŭś, Hanna (4 Αυγούστου 2020). «Марыя Калесьнікава пра мову, гвалт, шопінг утрох і парады Алексіевіч». Радыё Свабода (στα Λευκορωσικά). Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020. 
  15. ↑ «Maria Kalesnikava». www.facebook.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2020. 
  16. ↑ 16,0 16,1 «Гульня ў класіку – інтэрв'ю з Марыяй Калеснікавай» [A game in the classics - an interview with Maria Kolesnikova]. 34mag.net (στα Ρωσικά). 21 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2020. 
  17. ↑ «Maria Kalesnikava : TRIO vis-à-vis». triovisavis.com (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020. 
  18. ↑ «Музыкант и серфингист. Кто такая Мария Колесникова — представитель штаба Виктора Бабарико» [Musician and surfer. Who is Maria Kolesnikova - Staff representative Victor Babariko] (στα Ρωσικά). TUT.BY. 20 Ιουλίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2020. 
  19. ↑ «Кто такая Мария Колесникова — представитель штаба Виктора Бабарико. Что о ней известно?» [Who is Maria Kolesnikova - Staff representative Victor Babariko. What is known about her?]. belaruspartisan.by (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2020. 
  20. ↑ Eremina, Ekaterina (27 Σεπτεμβρίου 2019). «Как завод превратился в культурный центр | belmarket.by» [How the factory turned into a cultural center]. www.belmarket.by. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2020. 
  21. ↑ «'Any Belarusian could replace me' Maria Kolesnikova — the last member standing of the opposition 'women's triumvirate' — says she's not going anywhere». Meduza. 11 Αυγούστου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2020. 
  22. ↑ Rozovsky, Liza (28 Αυγούστου 2020). «The flute player who's showing Belarusians how to topple a tyrant». Haaretz.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020. 
  23. ↑ Wesolowsky, Tony (23 Ιουλίου 2020). «Women Lead The Charge Against Belarus's Longtime Ruler». RadioFreeEurope/RadioLiberty. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2020. 
  24. ↑ «Belarus opposition activist Maria Kalesnikava: change 'worth fighting for'». Channel 4 News (στα Αγγλικά). 24 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020. 
  25. ↑ Евгений Шуваев (16 Αυγούστου 2020). «Соратница Тихановской Мария Колесникова приехала на митинг оппозиции в Минске». Известия (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2020. 
  26. ↑ «Соратница Тихановской Мария Колесникова прибыла на митинг оппозиции в Минске». ТАСС. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2020. 
  27. ↑ «Официальное заявление штаба Виктора Бабарико». 
  28. ↑ «Протесты в Беларуси: день восьмой. Онлайн». Новая газета - Novayagazeta.ru (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2020. 
  29. ↑ «Структура Координационного Совета». rada.vision (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020. 
  30. ↑ «МАЯ КРАІНА БЕЛАРУСЬ». Telegram (στα Ρωσικά). 20 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020. 
  31. ↑ Irfan, Muhammad (20 Αυγούστου 2020). «Belarus Opens Criminal Probe Against Oppositions Coordination Council- Prosecutor General». UrduPoint. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020. 
  32. ↑ «Opposition in Belarus gründet neue Partei» [Opposition in Belarus founds new party]. tagesschau.de (στα Γερμανικά). 1 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2020. 
  33. ↑ «Police in Belarus jail Maria Kolesnikova, the last opposition leader who was still free and in the country». Meduza (στα Αγγλικά). 9 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2020. 
  34. ↑ «Belarusian opposition member Kolesnikova arrested in Minsk». written at Minsk (στα αγγλικά). Moscow: TASS. 9 September 2020. https://tass.com/world/1198989. Ανακτήθηκε στις 9 September 2020. 
  35. ↑ «Марию Колесникову перевели из минского СИЗО в Жодино». Vedomosti (στα Ρωσικά). 12 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2020. 
  36. ↑ Vasilyeva, Nataliya; Crisp, James (17 September 2020). «Belarus protest leader Maria Kolesnikova charged with incitement to undermine national security». The Telegraph (Telegraph Media Group Limited). https://www.telegraph.co.uk/news/2020/09/17/belarus-protest-leader-maria-kolesnikova-charged-incitement/. Ανακτήθηκε στις 15 October 2020. 
  37. ↑ «Мария Колесникова отказалась участвовать во встрече с Лукашенко» (στα ru). Interfax.ru. 13 October 2020. https://www.interfax.ru/world/731287. Ανακτήθηκε στις 15 October 2020. 
  38. ↑ «Belarus Extends Pretrial Detention Of Opposition Figure Kalesnikava» (στα αγγλικά). Radio Free Europe/Radio Liberty. 6 November 2020. https://www.rferl.org/a/belarus-extends-pretrial-detention-of-opposition-figure-kalesnikava/30934213.html. Ανακτήθηκε στις 7 November 2020. 
  39. ↑ «Belarus Extends Pretrial Detention Of Opposition Figure Kalesnikava». Radio Free Europe/Radio Liberty. 6 January 2021. https://www.rferl.org/a/belarus-extends-kalesnikava-detention-kalesnikava/31036653.html. Ανακτήθηκε στις 27 January 2021. 
  40. ↑ Deutsche Welle (9 Ιανουαρίου 2021). «Лукашенко оставил Колесникову под арестом: близкие о ее судьбе». YouTube (στα Ρωσικά). Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2021. 
  41. ↑ https://www.dw.com/ru/v-belarusi-predjavleny-novye-obvinenija-marii-kolesnikovoj-i-maksimu-znaku/a-56544006
  42. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2021. 
  43. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2021. 
  44. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2021. 
  45. ↑ «Belarus jail terms for opposition figures Kolesnikova and Znak» (στα αγγλικά). BBC News. 2021-09-06. https://www.bbc.com/news/world-europe-58395120. Ανακτήθηκε στις 2021-09-19. 
  46. ↑ Giagkinis, Ioannis (6 Σεπτεμβρίου 2021). «Πολυετής κάθειρξη στην Μαρία Κολεσνίκοβα από δικαστήριο του Μινσκ». euronews. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2021. 
  47. ↑ «Germany seeks answers over Belarus opposition figure 'kidnap'». Channel News Asia. AFP. 7 September 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-09-07. https://web.archive.org/web/20200907200550/https://www.channelnewsasia.com/news/world/germany-seeks-answers-over-belarus-opposition-figure-kidnap-13089020. Ανακτήθηκε στις 7 September 2020. 
  48. ↑ Davlashyan, Naira (7 Σεπτεμβρίου 2020). «Belarus: Germany demands answers on 'kidnapped' dissident Kolesnikova». euronews (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2020. 
  49. ↑ Osborn, Andrew; Vasilyeva, Maria (7 September 2020). «Belarusian protest leader disappears after being detained by masked men». Irish Independent. https://www.independent.ie/world-news/belarusian-protest-leader-disappears-after-being-detained-by-masked-men-39512194.html. Ανακτήθηκε στις 7 September 2020. 
  50. ↑ «"Działania poniżej jakichkolwiek standardów". Wiceminister spraw zagranicznych o porwaniu Kalesnikawej» (στα Πολωνικά). Polskie Radio 24. 7 Σεπτεμβρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020. 
  51. ↑ @ (7 Σεπτεμβρίου 2020). «The kidnapping of M. Kalesnikava is unacceptable. Treating opposition leaders in such an unlawful & contemptible manner is below any standards. We expect that all political prisoners in #Belarus are promptly released from custody. Dialogue is the solution, not force!» (Tweet). Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020 – μέσω Twitter.  Missing or empty |user= (help); Missing or empty |number= (help)
  52. ↑ Sky News (7 September 2020). «Belarus protests: UK says release of 'abducted' Maria Kolesnikova must be 'highest priority'». Yahoo! News UK. https://uk.news.yahoo.com/belarus-protests-uk-says-release-132200948.html. Ανακτήθηκε στις 7 September 2020. 
  53. ↑ «US Considering Sanctions Against Belarus After 'Unjustified Violence and Repression' Pompeo Says» (στα αγγλικά). Voice of America. 9 September 2020. https://www.voanews.com/europe/us-considering-sanctions-against-belarus-after-unjustified-violence-and-repression-pompeo. Ανακτήθηκε στις 9 September 2020. 
  54. ↑ «BELARUS: FREE OPPOSITION LEADER MARYIA KALESNIKAVA». Amnesty International. 23 September 2020. https://www.amnesty.org/en/documents/eur49/3106/2020/en/. Ανακτήθηκε στις 30 September 2020. 
  55. ↑ @ (4 Οκτωβρίου 2020). «Together with 9 other Kosovo MP colleagues, we joined Members of U.S. Congress @WilliamKeating, @Marcy_Kaptur and more than 300 transatlantic legislators from 30+ countries, in signing a letter to the illegitimate President of Belarus, #Lukashenko...» (Tweet). Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2020 – μέσω Twitter.  Missing or empty |user= (help); Missing or empty |number= (help)
  56. ↑ @ (4 Οκτωβρίου 2020). «...demanding the immediate release of opposition leader Marya Kalesnikava and all other political prisoners. #Kosovo stands with the people of Belarus and supports efforts against human rights offenders in Belarus. @HouseForeign @EP_President» (Tweet). Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2020 – μέσω Twitter.  Missing or empty |user= (help); Missing or empty |number= (help)
  57. ↑ D. | AP, Sonia PÉrez. «3 female Guatemalan judges defend rule of law» (στα αγγλικά). Washington Post. ISSN 0190-8286. https://www.washingtonpost.com/world/the_americas/3-female-guatemalan-judges-defend-rule-of-law/2021/03/08/df7ebc6e-8036-11eb-be22-32d331d87530_story.html. Ανακτήθηκε στις 2021-03-09. [νεκρός σύνδεσμος]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Το όνομα που χρησιμοποιεί είναι μίξη του ρωσικού Μαρία (Мария) και του λευκορωσικού Καλεσνίκαβα (Калеснікава). Δεν έχει ξεκαθαρίσει αν προτιμά το ρωσικό (Αλεξάντροβνα/Александровна) ή το λευκορωσικό (Αλιαξάντραουνα/Аляксандраўна) πατρωνυμικό.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


π • σ • ε Παραλήπτες του Βραβείου Καρλομάγνος
1950-1969
1970-1989
1990-2009
  • Γκιούλα Χορν (1990)
  • Βάτσλαβ Χάβελ (1991)
  • Ζακ Ντελόρ (1992)
  • Φελίπε Γκονθάλεθ (1993)
  • Γκρο Χάρλεμ Μπρούντλαντ (1994)
  • Φραντς Βρανίτσκι (1995)
  • Βεατρίκη της Ολλανδίας (1996)
  • Ρόμαν Χέρτσογκ (1997)
  • Μπρόνισλαβ Γκέρεμεκ (1998)
  • Τόνι Μπλερ (1999)
  • Μπιλ Κλίντον (2000)
  • Γκιόργκι Κόνραντ (2001)
  • Ευρώ (2002)
  • Βαλερί Ζισκάρ ντ'Εσταίν (2003)
  • Πατ Κοξ \ Ειδικό Βραβείο: Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ (2004)
  • Κάρλο Ατσέλιο Τσάμπι (2005)
  • Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ (2006)
  • Χαβιέρ Σολάνα (2007)
  • Άνγκελα Μέρκελ (2008)
  • Αντρέα Ρικάρντι (2009)
    • 2010-σήμερα
    Καθιερωμένοι όροι
    Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μαρία_Κολεσνίκοβα&oldid=9804544"