Μαρία Ελισάβετ της Γαλλίας
| Μαρία Ελισάβετ της Γαλλίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 27 Οκτωβρίου 1572 Παλάτι του Λούβρου |
| Θάνατος | 2 Απριλίου 1578 Παρίσι |
| Τόπος ταφής | Βασιλική Σαιν-Ντενί |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Κάρολος Θ΄ της Γαλλίας και Ελισάβετ της Αυστρίας, βασίλισσα της Γαλλίας |
| Αδέλφια | Κάρολος του Ανγκουλέμ (younger half-brother) |
| Οικογένεια | Οίκος του Βαλουά |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μαρία Ελισάβετ της Γαλλίας (Marie-Élisabeth de France : 27 Οκτωβρίου 1572 - 2 Απριλίου 1578) ήταν Γαλλίδα πριγκίπισσα και μέλος του Οίκου των Βαλουά. Ήταν το μοναδικό παιδί του βασιλιά Καρόλου Θ΄ της Γαλλίας και της Ελισάβετ των Αψβούργων. Οι μητρικοί παππούδες της ήταν ο Μαξιμιλιανός Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και η Αρχιδούκισσας Μαρίας και οι πατρικοί παππούδες του ήταν ο Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας και η Αικατερίνη των Μεδίκων.
Ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννημένη στο παλάτι του Λούβρου, αγαπήθηκε από τους γονείς της, παρά την αναπόφευκτη απογοήτευσή τους που δεν ήταν ο αρσενικός κληρονόμος που ήλπιζαν. Βαφτίστηκε σχεδόν τέσσερις μήνες αργότερα, στις 2 Φεβρουαρίου 1573 στο Saint-Germain l'Auxerrois. Παρά τη θρησκευτική και πολιτική διαμάχη που προήλθε από τη Σφαγή της Ημέρας του Αγίου Βαρθολομαίου (η οποία είχε συμβεί μόλις δύο μήνες πριν από τη γέννησή της), μια από τις νονές της ήταν η Προτεστάντισσα βασίλισσα Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας[1] που έστειλε τον Γουλιέλμο, 3ο κόμη του Worcester ως αντιπρόσωπό της στην τελετή.[2] Νονά της ήταν και η γιαγιά της, Μαρία, και νονός της ήταν ο Εμμανουήλ Φιλιβέρτος της Σαβοΐας.
Όταν η Μαρία Ελισάβετ ήταν ηλικίας μικρότερης των δύο ετών ο πατέρας της, ο βασιλιάς Κάρολος Θ΄, πέθανε και ο θείος της έγινε ο Ερρίκος Γ΄ της Γαλλίας. Ενάμισι αργότερα, η μητέρα της επέστρεψε στη Βιέννη, ενώ η Μαρία Ελισάβετ, ως πριγκίπισσα της Γαλλίας, παρέμεινε πίσω. Αποχαιρετίστηκαν στο Château d'Amboise στις 28 Αυγούστου 1575, και δεν θα έβλεπαν η μια την άλλη ποτέ ξανά.
Ο Pierre de Bourdeille, (του οποίου η θεία, η κυρία Crissé, ήταν γκουβερνάντα της Μαρίας Ελισάβετ) περιγράφει την πριγκίπισσα στα γραπτά του. Αναφέρει ότι ήταν όμορφη, αλλά και ασυνήθιστα έξυπνη και πρόθυμη να μάθει, κάποτε φερόταν περισσότερο σαν ενήλικας παρά σαν παιδί. Μνημόνευσε τα ονόματα των προγόνων της, τόσο των Βαλουά όσο και των Αψβούργων, και θα έλεγε με υπερηφάνεια ότι άνηκε σε αυτά τα μεγάλα βασιλικά σπίτια. Δυναστικά, η Μαρία Ελισάβετ ήταν σημαντική επειδή ήταν το μόνο εγγόνι του Ερρίκου Β΄ και της Αικατερίνης των Μεδίκων που άνηκε στον Οίκο των Βαλουά, παρά το γεγονός ότι είχαν τέσσερις γιους που έφτασαν στην ενηλικίωση. Αν η Μαρία Ελισάβετ ήταν άνδρας, θα ήταν κληρονόμος στο θρόνο της Γαλλίας και αν είχε ζήσει αρκετά καιρό, θα μπορούσε να συνέχισε τον Οίκο των Βαλουά και να εμποδίσει κάποιους από τους επόμενους πολέμους πάνω στη διαδοχή και τη θρησκεία. Ακόμη και ως γυναίκα (δηλαδή, απαγορευόταν από τον Σαλικό νόμο να κυβερνήσει μια γυναίκα από μόνη της), ως εκπρόσωπος του Οίκου των Βαλουά και ως μέλος του Οίκου των Αψβούργων, ίσως έπαιζε ρόλο στην ανακούφιση της διαδοχής κρίση μέσω του γάμου της, ίσως ακόμη και να γινόταν βασιλική σύζυγος της Γαλλίας. Έτσι, ο πρόωρος θάνατός της ήταν μια έμμεση αιτία τουλάχιστον ενός μέρους της διαμάχης που ακολούθησε.
Η Μαρία Ελισάβετ κατοικούσε αρχικά στην Amboise και στο Μπλουά, αλλά αργότερα μετακόμισε στο Παρίσι. Πέθανε στις 2 Απριλίου 1578 στο Hôtel d'Anjou, προφανώς από ασθενική υγεία, ηλικίας μόλις πεντέμισι ετών.[3][4][5][6] Θρηνήθηκε βαθιά από το βασίλειο, παρά την νεότητά της, για την καλοσύνη, τη χάρη και την απαλότητά της. Οκτώ ημέρες αργότερα, στις 10 Απριλίου, θάφτηκε σε έναν θόλο στη Βασιλική του Αγίου Ντενίς, δίπλα στον πατέρα της. Στις 17 Οκτωβρίου του 1793, ο τάφος της βεβηλώθηκε από τους επαναστάτες και τα κατάλοιπα της ρίχτηκαν σε έναν κοινό τάφο. Το 1817 ξαναθάφτηκε στο οστεοφυλάκιο της Βασιλικής.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Jacqueline Boucher, Deux épouses et reines à la fin du XVIe siècle : Louise de Lorraine et Marguerite de France, Saint-Étienne, Publications of the University of Saint-Étienne, 1995, p. 60. In 1580, Queen Margaret of Navarre sold the Hôtel to her Chancellor Guy Du Faur, Seigneur de Pibrac.
- Oraison funebre de treshaute et vertueuse princesse Marie Isabeau de France fille de Treshaut et Treschrestien Roy Charles IX, amateur de toute vertu, et protecteur de la Foy. Pronounced in Notre-Dame of Paris on 11 April 1578, by Arnaud Sorbia, Royal Chaplain. This prayer was published in Lyon in 1578 by Rigaud Benoit, and is preceded by a dedicatory letter to Margaret de Valois, dated 16 April 1578. See Jacqueline Vons (éd.),Dédicace à l’Oraison funèbre et Tombeau de Marie-Élisabeth de France (1572-1578). Documents posted on Cour de France.fr on 3 May 2010 as part of the research project "La médecine à la cour de France". (Cour-de-france.fr: Article 1417).
- Orieux, Jean (2007). Caterina de' Medici. Un'italiana sul trono di Francia. Milano: Arnoldo Mondadori. ISBN 88-04-30464-2.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Elizabeth I Tudor (website in French)
- ↑ Cokayne, G. E. C. (1959). "Earl of Worcester". In White, G. H. The Complete Peerage. XII, part 2 (2nd ed.). London: St. Catherine Press. p. 853.
- ↑ L’Estoile, Journal, o. c., p. 180.
- ↑ Pierre de L’Estoile, Registre-Journal du règne de Henri III, vol. II (1576-1578), Genève: Droz, 1996, p. 180.
- ↑ Brantôme, Œuvres complètes, o. c., vol. VIII, p. 248.
- ↑ Brantôme, Vie des dames illustres, o. c., II, article XIII, pp. 313-315.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Marie Elisabeth of France της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |