Μαξίμ Τανκ
._%D0%AF%D1%9E%D0%B3%D0%B5%D0%BD_%D0%A1%D0%BA%D1%83%D1%80%D0%BA%D0%BE_(%D0%9C%D0%B0%D0%BA%D1%81%D1%96%D0%BC_%D0%A2%D0%B0%D0%BD%D0%BA)_(1930-35).jpg)
Ο Μαξίμ Τανκ (λευκορωσικά : Максiм Танк, Ρωσικά : Максим Танк, πραγματικό όνομα Ζαούχιεν Σκούρκα, 17 Σεπτεμβρίου 1912 - 7 Αυγούστου 1995) ήταν Σοβιετικός δημοσιογράφος, ποιητής και μεταφραστής της Λευκορωσίας.
Παιδική ηλικία και ακτιβισμός στη Δυτική Λευκορωσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σκούρκα γεννήθηκε σε μια πλούσια[5] οικογένεια αγροτών στο χωριό Πιλκάουσατσινα (λευκορωσικά: Пількаўшчына), τώρα στο Μινσκ Βομπλάστ, στη Λευκορωσία. Το 1914, η οικογένειά του κατέφυγε στη Μόσχα ως πρόσφυγες εξαιτίας του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου[6] και έζησε εκεί μέχρι το 1922. Λόγω της πείνας στη Ρωσία, η οικογένεια επέστρεψε στο χωριό της, το οποίο τότε υπαγόταν στην Πολωνία.
Το 1928, ο Σκούρκα προσχώρησε σε μια μυστική κομμουνιστική οργάνωση νεολαίας στο σχολείο του στο Ραντάσκοβισι. Παρά τις καλές επιδόσεις του στο σχολείο, το 1929 εκδιώχθηκε μαζί με πολλούς άλλους μαθητές για συμμετοχή σε διαμαρτυρία κατά του κλεισίματος των λευκορωσικών σχολείων από τις πολωνικές αρχές. Εκδιώχθηκε επίσης από το επόμενο σχολείο του στο Βίλνιους για συμμετοχή σε μαθητικές διαμαρτυρίες.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, συμμετείχε στον παράνομο κομμουνιστικό κίνημα της Λευκορωσίας με αποτέλεσμα να συλληφθεί το 1932 και να φυλακιστεί στο Βίλνιους. [7]
Στα τέλη του 1932, διέσχισε παράνομα τα σύνορα με τη Σοβιετική Ένωση και προσχώρησε στην παράνομη ομάδα της Λευκορωσίας στο Μινσκ. Τελικά συνελήφθη από τις σοβιετικές αρχές, ανακρίθηκε από το NKVD[6] και απελάθηκε στην Πολωνία. Μετά την επιστροφή του, ήταν μέλος του παράνομου τμήματος νεολαίας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Δυτικής Λευκορωσίας στο Βίλνιους και στο Ναβαχρουντάκ. Συνελήφθη πολλές φορές και πέρασε συνολικά δύο χρόνια στη φυλακή.
Το 1936 έγινε δεκτός στο παράνομο Κομμουνιστικό Κόμμα της Δυτικής Λευκορωσίας.
Καριέρα στην ΕΣΣΔ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την προσάρτηση της Δυτικής Λευκορωσίας από τη Σοβιετική Ένωση, ο Σκούρκα εργάστηκε ως δημοσιογράφος πολιτισμού και υπεύθυνος εκπαίδευσης στη Βιλέϊκα.[7] Μετά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Σκούρκα κατέφυγε στο Σαράτοφ και στη συνέχεια επέστρεψε στο Μέτωπο του Μπριάνσκ για να εργαστεί ως δημοσιογράφος για αρκετές σοβιετικές εκδόσεις.[7] Το 1945 - 1948, ο Σκούρκα εργάστηκε ως συντάκτης στο σατιρικό περιοδικό Vozhyk. Από το 1948 έως το 1966 ήταν αρχισυντάκτης του μεγάλου λευκορωσικού λογοτεχνικού περιοδικού Polymia.[6]
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1940, ο Σκούρκα κατείχε διάφορες ανώτερες θέσεις στο νομοθετικό σύστημα του Σοβιέτ της Λευκορωσίας. Το 1947-1971 ήταν μέλος του Ανώτατου Σοβιέτ της Λευκορωσίας και πρόεδρός του από το 1963 μέχρι το 1971.[6] Επίσης, από το 1969 μέχρι το 1989 ήταν μέλος του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ.[7]
Μετά την κήρυξη ανεξαρτησίας της Λευκορωσίας, ο Μαξίμ Τανκ παραδέχτηκε ότι ήταν υποστηρικτής της λευκορωσικής Λευκής, Κόκκινης και Λευκής σημαίας και αντιτάχθηκε στο αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα για την αλλαγή των εθνικών συμβόλων της Λευκορωσίας που διοργάνωσε ο πρόεδρος Αλεξάντερ Λουκασένκο.[5]
Πέθανε στο Μινσκ τον Αύγουστο του 1995.
Επιλεγμένα έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συλλογές ποιημάτων:
- Σε στάδια ( λευκορωσικά: На этапах , 1936)
- Το χρώμα των βακκίνιων ( λευκορωσικά: Журавінавы цвет, 1937)
- Κάτω από τον ιστό ( λευκορωσικά: Пад мачтай, 1938)
- Ακονίστε τα όπλα ( λευκορωσικά: Вастрыце зброю ), Πέρα από τον πύρινο ουρανό ( λευκορωσικά: Праз вогненны небасхіл , και τα δύο το 1945)
- Για να ξέρετε ( λευκορωσικά: Каб ведалі , 1948)
- Πάνω στην πέτρα, σίδερο, χρυσό ( λευκορωσικά: На камні, жалезе і золаце, 1951)
- Στο δρόμο ( λευκορωσικά: У дарозе , 1954)
- Ένα ίχνος αστραπής ( λευκορωσικά: След бліскавіцы , 1957)
- Το καθημερινό μου ψωμί ( λευκορωσικά: Мой хлеб надзённы , 1962)
- Μια γουλιά νερό ( λευκορωσικά: Глыток вады , 1964)
- Ακούστε, η άνοιξη έρχεται ( λευκορωσικά: Паслухайце, вясна ідзе , 1990)
- Η αψίδα μου ( λευκορωσικά: Мой каўчэг, 1994)
Ποιήματα:
- Νάρατς ( λευκορωσικά: Нарач, 1937)
- Γιανούκ Σιαλίμπα ( λευκορωσικά: Янук Сяліба, 1942)
Βιβλία παραμυθιών:
- "Ο παραμυθάς Μπάι Βεντ" (1955, 1984)
- Το άλογο και το λιοντάρι (1955)
- "Αναπληρωματικοί ένορκοι. Θρύλοι »(1960)
- Πυγολαμπίδα (1970)
Συλλογές ποίησης για παιδιά:
- "Το κλαδί και το σπουργίτι" (1946)
- Η ιστορία της αρκούδας (1947)
- "Ποιήματα" (1948)
- Η Υπεύθυνη Υπόσχεση (1949)
- "Μεταξύ των δασών του Νέμαν" (1951, 1987)
Μνήμη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Κρατικό Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο της Λευκορωσίας στο Μινσκ μετονομάστηκε σε Maksim Tank το 1995. Υπάρχει ένα μνημείο του Μαξίμ Τανκ στο Μιαντζιέλ και ένας δρόμος, που πήρε το όνομά του στο Μινσκ .
Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Λαϊκός ποιητής της Λευκορωσίας, 1968
- Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας, 1974
- Τέσσερις φορές βραβευμένος με το Τάγμα του Λένιν
- Παράσημο της Οκτωβριανής Επανάστασης
- άλλα σοβιετικά και πολωνικά βραβεία
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /135646. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2024.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ 5,0 5,1 Skurko, Andrej (17 Σεπτεμβρίου 2012). «Дубы Максіма Танка: пра Яўгена Скурко піша Андрэй Скурко» [The oaks of Maksim Tank: Andrej Skurko writes about Jaŭhien Skurko]. nn.by (στα Belarusian). Naša Niva. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 «Біяграфія Максіма Танка» [Biography of Maksim Tank]. maksimtank.ru (στα Belarusian). Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 «Жыццёвы i творчы шлях Максiма Танка» [The life and writing of Maksim Tank]. Official website of the Miadziel Regional Executive Committee (στα Belarusian). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2016.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Maksim Tank στο Wikimedia Commons- Танк Максим . warheroes.ru (στα ρωσικά)
- Максим Танк (Евгений Иванович Скурко) . Λευκορωσική Ακαδημία Επιστημών. bas-net.by (στα ρωσικά)
|
