Μαξίμ Αμμόσοφ

Μαξίμ Αμμόσοφ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	10ιουλ. / 22  Δεκεμβρίου 1897γρηγ. ή 22  Δεκεμβρίου 1897 d:Q23898234
Θάνατος	28  Ιουλίου 1938 Μόσχα
Συνθήκες θανάτου	θάνατος από μη φυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησης	Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Σπουδές	Ινστιτούτο Ερυθρών Καθηγητών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης και Ρωσικό Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Ο Μαξίμ Κίροβιτς Αμμόσοφ (ρωσικά: Макси́м Ки́рович Аммо́сов, 22 Δεκεμβρίου 1897 – 28 Ιουλίου 1938) ήταν Γιακούτιος επαναστάτης και Σοβιετικός πολιτικός που, μαζί με τον Ισιντόρ Μπαράχοφ και τον Πλάτωνα Ογιούνσκι, έπαιξαν ηγετικό ρόλο στην ίδρυση της Αυτόνομης Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Γιακουτίας.

Από το 1937 υπηρέτησε ως Πρώτος Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κιργιζίας μέχρι την απομάκρυνσή του κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εκκαθάρισης το 1938.

Νεανικά χρόνια

Ο Αμμόσοφ γεννήθηκε σε μια φτωχή οικογένεια και μεγάλωσε από τον θείο του λόγω της φτώχειας των γονιών του. Εντάχθηκε στο επαναστατικό κίνημα το 1916 και ένα χρόνο αργότερα τον Μάρτιο εντάχθηκε στους Μπολσεβίκους.

Τον Μάρτιο του 1917 έγινε γραμματέας του εκτελεστικού γραφείου της Επιτροπής των Γιακούτιων για τη Δημόσια Ασφάλεια. Από τον Μάρτιο του 1918 έως τον Μάρτιο του 1920 ήταν εξόριστος στη Σιβηρία, όπου εργάστηκε στις υπόγειες οργανώσεις του Τομσκ, του Ιρκούτσκ και του Τσελιάμπινσκ.

Σοβιετικός πολιτικός

Ο Αμμόσοφ (κάθεται τέταρτος από δεξιά) στο Πρώτο Παν-Γιακουτικό Συντακτικό Συνέδριο των Σοβιέτ, 1923

Από τον Μάρτιο του 1920 εξουσιοδοτήθηκε από το Γραφείο Σιβηρίας της Κεντρικής Επιτροπής του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος να ιδρύσει την Περιφερειακή Επιτροπή Γιακουτίας του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος και την Επαναστατική Επιτροπή Σιβηρίας για την Οργάνωση των Σοβιετικών Αρχών στη Γιακουτία. Τον Μάιο του ίδιου έτους ηγήθηκε της Επαναστατικής Επιτροπής της Περιφέρειας Γιακούτσκ και τον Ιούνιο του ίδιου έτους ήταν πρόεδρος του Οργανωτικού Γραφείου Περιοχής Γιακούτσκ του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Από τον Οκτώβριο του 1921 έως τον Ιούνιο του 1922 κατείχε τη θέση του επικεφαλής του τμήματος Γιακουτίας στο επαρχιακό γραφείο του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Αργότερα στάλθηκε στη Μόσχα για να παραχωρήσει στην Γιακουτία αυτονομία. Από τον Ιούνιο έως τον Δεκέμβριο του 1922, ήταν εκτελεστικός γραμματέας του περιφερειακού οργανωτικού γραφείου Γιακούτσκ του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Μετά από αυτό, μέχρι τον Μάρτιο του 1923, κατείχε τη θέση του Εκτελεστικού Γραμματέα της Περιφερειακής Επιτροπής Γιακούτσκ του Ρωσικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

Από τον Μάρτιο έως τον Αύγουστο του 1923, ήταν Λαϊκός Επίτροπος Εμπορίου και Βιομηχανίας της Αυτόνομης Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Γιακουτίας, μετά την οποία κατείχε τη θέση του Μόνιμου Αντιπροσώπου της Δημοκρατίας στο Προεδρείο της Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής στη Μόσχα. Από τον Ιούνιο του 1925 έως τον Αύγουστο του 1928 ήταν επικεφαλής του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων της Αυτόνομης Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Γιακουτίας και από τον Μάρτιο του 1927 έως τον Αύγουστο του 1928 ήταν πρόεδρος της Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής. Από τον Σεπτέμβριο του 1930 έως τον Φεβρουάριο του 1932 σπούδασε στο θεωρητικό τμήμα του Αγροτικού Ινστιτούτου του Ινστιτούτου Ερυθρών Καθηγητών.

Τον Μάρτιο του 1932, διορίστηκε γραμματέας του Οργανωτικού Γραφείου της Περιφερειακής Επιτροπής του Καζακστάν του Κομμουνιστικού Κόμματος για την περιοχή του Δυτικού Καζακστάν, μετά την οποία έγινε ο πρώτος γραμματέας της Περιφερειακής Επιτροπής Δυτικού Καζακστάν του Κομμουνιστικού Κόματος της Σοβιετικής Ένωσης. Διατήρησε αυτή τη θέση μέχρι τον Μάιο του 1934. Επίσης από τον Φεβρουάριο του 1934 έως τον Μάρτιο του 1937 ήταν ο πρώτος γραμματέας των περιφερειακών επιτροπών Καραγκάντα και Βόρειου Καζακστάν του Κομμουνιστικού Κόματος της Σοβιετικής Ένωσης. Εκείνη την εποχή αντιτάχθηκε στις μεθόδους κολεκτιβοποίησης, που οδήγησαν σε υψηλή θνησιμότητα από την πείνα.

Από τον Μάρτιο έως τον Απρίλιο του 1937 κατείχε τη θέση του Πρώτου Γραμματέα της Περιφερειακής Επιτροπής του Κιργιζιστάν του Κομμουνιστικού Κόματος της Σοβιετικής Ένωσης και στη συνέχεια από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο υπηρέτησε ως Πρώτος Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κιργιζίας.

Σύλληψη και εκκαθάριση

Φωτογραφία σύλληψης του Αμμόσοφ, 1938.

Στις 7 Νοεμβρίου 1937, κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης των εργαζομένων αφιερωμένη στην εικοστή επέτειο της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, ειπώθηκε ένα αντεπαναστατικό σύνθημα από τον Αμμόσοφ, το οποίο ακούστηκε επίσης στο ραδιόφωνο σε όλη την πόλη Φρούνζε. Σύμφωνα με τον Συμεών Λίπκιν, που ήταν παρών, θυμάται ότι ο Αμμόσοφ φώναξε κατά λάθος «ζήτω η νίκη του φασισμού σε όλο τον κόσμο!». Στη συνέχεια αυτοδιορθώθηκε λέγοντας «Υπό τη λαμπρή ηγεσία του μεγάλου Στάλιν, εμπρός στη νίκη του κομμουνισμού σε όλο τον κόσμο!».

Την ίδια μέρα, το γραφείο έκτακτης ανάγκης της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κιργιζίας απομάκρυνε τον Αμμόσοφ από όλες τις θέσεις και έθεσε το ζήτημα της συμμόρφωσης με το κόμμα του. Στη συνέχεια, ο Αμμόσοφ έγραψε τηλεγραφήματα στον Ιωσήφ Στάλιν προσπαθώντας να εξηγήσει το λάθος του, αλλά δεν έλαβε ποτέ απάντηση:

Επέτρεψα μια αντεπαναστατική συκοφαντία. Επαναλαμβάνοντας το σύνθημα «Κάτω ο φασισμός! Ζήτω ο κομμουνισμός! », μπέρδεψα τις λέξεις και βγήκε ένα αντεπαναστατικό σύνθημα.

Ο Αμμόσοφ συνελήφθη στις 16 Νοεμβρίου 1937 στην πόλη Φρούνζε. Εκτελέστηκε στις 28 Ιουλίου 1938 στη Μόσχα.

Ο Μαξίμ Αμμόσοφ αποκαταστάθηκε μετά θάνατον στις 28 Απριλίου 1956 με απόφαση του Στρατιωτικού Συλλόγου του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Σοβιετικής Ένωσης.