Μαλατέστα Γ΄ Μαλατέστα

Μαλατέστα Γ΄ Μαλατέστα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1299;
Θάνατος	26 Αυγούστου 1364;
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	κοντοτιέρος
Οικογένεια
Τέκνα	Παντόλφο Β΄ Μαλατέστα; Μαλατέστα Ουνγκάρο; Ginevra Malatesta
Γονείς	Παντόλφο Α΄ Μαλατέστα και Taddea
Αδέλφια	Γκαλεότο Α΄ Μαλατέστα
Οικογένεια	Οίκος των Μαλατέστα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Lord
Θυρεός
	δεδομένα

Ο Μαλατέστα Γ΄ ο Καταστροφέας της Οικογένειας, ιταλ. Malatesta III Guastafamiglia, (π. 1299 - 18 Αυγούστου 1364) ήταν Ιταλός κοντοτιέρος και κύριος του Ρίμινι.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν γιος του Παντόλφο Α΄, άρχοντα του Πέζαρο, του Φάνο, της Σενιγκάλλια και του Ρίμινι. Αδελφός του ήταν ο Γκαλεότο Α΄.

Μαζί με τον Παντόλφο Α΄ συμμετείχε στη "σταυροφορία" που κήρυξε ο πάπας Ιωάννης ΙΒ΄ κατά του Φεντερίκο Α΄ του Ουρμπίνο, πρωταγωνιστή σφαγών και καταστροφών. Πιθανότατα έλαβε μέρος στη δολοφονία τόσο του Ρινάλντο ντα Πολέντα άρχοντα της Ραβέννας, όσο και του Ουμπέρτο Μαλατέστα. Όταν ο Παντόλφο Α΄ απεβίωσε το 1326, η κυριότητα πήγε στον ανιψιό του Φεραντίνο· ο Μαλατέστα Γ΄ έλαβε το Πέζαρο. Αργότερα μέσα από μία περίπλοκη σειρά ραδιουργιών, έκανε τον παπικό απεσταλμένο (legatus) να εκτοπίσει τον Φεραντίνο από το Ρίμινι. Αιχμάλωτοι από τους Έστε στη μάχη της Φεράρα (14 Απριλίου 1333), ο Μαλατέστα Γ΄ και ο Γκαλεότο Α΄ αφέθηκαν ελεύθεροι, για να πολεμήσουν εναντίον των παπικών στρατευμάτων. Ξανακατέκτησαν μεγάλο μέρος της Ρομάνια· αρχικά επανατοποθέτησαν τον Φεραντίνο στο Ρίμινι και κατέλαβαν το Φοσσομπρόνε και το Φάνο. Ωστόσο, σύντομα φυλάκισαν τον Φεραντίνο με προδοσία στο κάστρο της Γκραντάρα και ανέλαβαν την κυριότητα (dominiο) του Ρίμινι και την γύρω ύπαιθρο.

Το 1336 ο Φεραντίνο απελευθερώθηκε από τον Nόλφο ντα Μοντεφέλτρο και ακολούθησε ένας μακρύς πόλεμος. Η κατάσταση άλλαξε, όταν η Πίζα και οι Βισκόντι του Μιλάνου κήρυξαν τον πόλεμο στη Φλωρεντία. Το 1342 ο Μαλατέστα Γ΄ και ο Γκαλεότο Α΄ προσλήφθηκαν για να διοικήσουν τον στρατό της Φλωρεντίας, ως επικεφαλής 200 ανδρών, αλλά με ελάχιστη επιτυχία. Την ίδια χρονιά τα δύο αδέλφια υπέγραψαν ειρήνη με τον πάπα, επιβεβαιώνοντας τα εδάφη τους: ο Γκαλεότο Α΄ είχε το Φάνο, ο Mαλατέστα Γ΄ το Rίμινι, ενώ οι γιοι του Παντόλφο Β΄ και Ουνγκάρο εγκαταστάθηκαν στο Πέζαρο. Ωστόσο, οι προδοτικές και διστακτικές τους στάσεις φάνηκαν ξανά, όταν φιλοξένησαν τον βασιλιά Λουδοβίκο Α΄ της Ουγγαρίας κατά την εκστρατεία του στην Ιταλία κατά του πάπα. Όταν ο πάπας κατέφυγε στην Αβινιόν, μεταστράφηκαν στους Γιβελίνους και απέκτησαν τον τίτλο των αυτοκρατορικών αντιπροσώπων (vicarii), καταφέρνοντας σύντομα να καταλάβουν την Ανκόνα, το Τζέσι, το Άσκολι και τη Σενιγκάλλια και αφαιρώντας από τον Φεραντίνο την τελευταία του ιδιοκτησία, το Μοντιάνο.

Το 1351 ο Γκαλεότο Α΄ επέστρεψε από τους Αγίους Τόπους και τα δύο αδέλφια κλήθηκαν στο βασίλειο της Νάπολης, για να καταστείλουν την αδίστακτη Μεγάλη (Μισθοφορική) Εταιρεί με επικεφαλής τον Φρα' Μοριάλε. Όταν ο τελευταίος εκδικήθηκε την επίθεση στη Ρομάνια κατά τη διάρκεια της απουσίας τους, το ίδιο το Ρίμινι βρέθηκε σε κίνδυνο. Το επόμενο έτος συμφώνησαν να πληρώσουν ως λύτρα 40.000 δουκάτα, για να σώσουν την κατάσταση.

Την ίδια εποχή ο πάπας Ιννοκέντιος ΣΤ΄ έστειλε τον στιβαρό καρδινάλιο και στρατηγό Γκιλ Αλβάρεθ Καρίγιο δε Αλβόρνοθ, για να τακτοποιήσει για πάντα την αναρχία στην παπική Ρομάνια. Τότε οι Μαλατέστα συμμάχησαν με τον Φραντσέσκο Β΄ Ορντελάφι του Φορλί και τον Τζεντίλε ντα Φολιάνο για να τους ενισχύσουν. Ωστόσο μετά από μία αρχική επιτυχία με την κατάκτηση του Φέρμο, όλες οι πόλεις τους καταλήφθηκαν από τις παπικές δυνάμεις. Ο Μαλατέστα Γ΄ έπρεπε να υποταχθεί, αλλά διατήρησε τα περισσότερα από τα εδάφη του με τον ονομαστικό τίτλο του αντιπροσώπου. Έκτοτε συνεργάστηκε στην παπική καταστολή των εναπομεινάντων ανεξάρτητων μικρών αρχόντων της Ρομάνια, καθώς και στον πόλεμο εναντίον του Μπερναμπό Βισκόντι για την υπεράσπιση της Μπολόνια, υπό τη διοίκηση ενός στρατού που αποτελείτο κυρίως από Ούγγρους μισθοφόρους. Μετά από άλλη μία σειρά από σφαγές για τις οποίες είχε γίνει διάσημος, ο Μαλατέστα Γ΄ νίκησε επανειλημμένα τον στρατό του Μιλάνου. Ωστόσο το 1363 αποσύρθηκε, αφήνοντας τον γιο του Ουνγκάρο στη διοίκηση και παραδίδοντας το Ρίμινι στον Γκαλεότο Α΄.