Μαίρη Σελέστ
Το Μαίρη Σελέστ (αγγλ. Mary Celeste) (συχνά εσφαλμένα αναφερόμενο και ως Μαρί Σελέστ) ήταν ένα αμερικανικό εμπορικό βριγαντίνο που ανακαλύφθηκε ανεμοδαρμένο και εγκαταλελειμμένο στον Ατλαντικό Ωκεανό, έξω από τις Αζόρες Νήσους, στις 5 Δεκεμβρίου 1872. Το καναδικό βριγαντίνο Dei Gratia (Ντέι Γκράτια) το βρήκε σε μια ανάστατη, αλλά πλόιμη κατάσταση, με μερικώς μαζεμένα πανιά και με την σωσίβια λέμβο να λείπει.[1][2][3] Η τελευταία καταχώρηση στο ημερολόγιο καταστρώματος έγινε δέκα μέρες νωρίτερα. Είχε αναχωρήσει από τη Νέα Υόρκη για τη Γένοβα στις 7 Νοεμβρίου,[4] και τη στιγμή της ανακάλυψης είχε ακόμα επαρκή αποθέματα. Το φορτίο του μετουσιωμένης αλκοόλης ήταν άθικτο και τα προσωπικά αντικείμενα του καπετάνιου και του πληρώματος ήταν ανέπαφα.[5] Κανένας από αυτούς που βρίσκονταν στο σκάφος δεν έχει δώσει σημάδια ζωής από τότε.
Το Μαίρη Σελέστ κατασκευάστηκε στη Νέα Σκωτία και καθελκύστηκε υπό Βρετανική νηολόγηση ως Amazon, το 1861. Μεταφέρθηκε υπό αμερικανική κυριότητα και καταχώρηση το 1868 όταν απέκτησε και το νέο του όνομα και έκτοτε αρμένιζε χωρίς προβλήματα μέχρι το ταξίδι του 1872.[6][7] Στις ακροάσεις που ακολούθησαν στο Γιβραλτάρ σχετικά με την ανάκτηση και διάσωση του σκάφους οι δικαστικοί αξιωματούχοι εξέτασαν διάφορες πιθανότητες περί μιας εγκληματικής ενέργειας, συμπεριλαμβανομένης της ανταρσίας από το πλήρωμα του Μαίρη Σελέστ, της πειρατείας από το πλήρωμα του Dei Gratia ή άλλους και της συνωμοσίας για την πραγματοποίηση ασφαλιστικής απάτης.[8][9][10] Δεν υπήρχε πειστική απόδειξη που να υποστηρίζει αυτές τις θεωρίες, αλλά ανεπίλυτες υποψίες είχαν ως αποτέλεσμα μια σχετικά χαμηλή αμοιβή για τη διάσωση του σκάφους.[11]
Ο ασαφής χαρακτήρας των ακροάσεων βοήθησε να προωθηθεί ο συνεχιζόμενος προβληματισμός ως προς τη φύση του μυστηρίου και η ιστορία έχει επανειλημμένα περιπλεχθεί από ψευδείς λεπτομέρειες και φαντασία.[12] Υποθέσεις που έχουν προταθεί, περιλαμβάνουν τις επιπτώσεις στο πλήρωμα από τον καπνό του αλκοόλ προερχόμενο από το φορτίο, υποθαλάσσιους σεισμούς, επίθεση από γιγάντιο καλαμάρι και παραφυσική παρέμβαση.[13][14][15]
Μετά τις ακροάσεις στο Γιβραλτάρ, το Μαίρη Σελέστ συνέχισε με νέους ιδιοκτήτες. Το 1885 ο καπετάνιος του το ναυάγησε σκόπιμα έξω από τις ακτές της Αϊτής, στο πλαίσιο μιας απόπειρας ασφαλιστικής απάτης.[16][17] Η ιστορία της εγκατάλειψής του το 1872 έχει εξιστορηθεί και δραματοποιηθεί πολλές φορές σε ντοκιμαντέρ, μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και ταινίες και το όνομα του πλοίου έχει καταστεί συνώνυμο της ανεξήγητης εγκατάλειψης.[18]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Hicks, σελ. 73–75
- ↑ Fay, σελ. 38–41
- ↑ Begg, σελ. 40–41
- ↑ Begg, σελ. 30–31
- ↑ Begg, σελ. 45–46
- ↑ Fay, σελ. 192–93
- ↑ Begg, σελ. 14–16
- ↑ Fay, σελ. 76
- ↑ Begg, σελ. 78
- ↑ Hicks, σελ. 150–52
- ↑ Fay, σελ. 117–18
- ↑ «A Mystery of the Sea: Who Can Explain Why and How the Mary Celeste was Abandoned?». The Los Angeles Times: σελ. 5. June 9, 1883.
- ↑ Hastings, σελ. 122–23
- ↑ Fay, σελ. 168
- ↑ Begg, σελ. 136–39
- ↑ Hicks, pp. 178–79
- ↑ Hastings, p. 140
- ↑ Begg, σελ. 81–83
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Begg, Paul (2007). Mary Celeste: The Greatest Mystery of the Sea. Harlow, Essex: Pearson Education Ltd. ISBN 978-1-4058-3621-0.
- Fanthorpe, Lionel· Fanthorpe, Patricia (1997). The World's Greatest Unsolved Mysteries. Τορόντο: Hounslow Press. ISBN 978-0-88882-194-2.
- Fay, Charles Edey (1988). The Story of the Mary Celeste. Νέα Υόρκη: Dover Publications. ISBN 978-0-486-25730-3.
- Fujiwara, Chris (1998). Jacques Tourneur: The Cinema of Nightfall. Τζέφερσον, Βόρεια Καρολίνα: McFarland. ISBN 978-1-4766-0811-2.
- Gould, Rupert (1946). The Stargazer Talks. Λονδίνο: Geoffrey Bles. OCLC 4904905.
- Hastings, Macdonald (1972). Mary Celeste. Λονδίνο: Michael Joseph. ISBN 978-0-7181-1024-6.
- Hicks, Brian (2004). Ghost Ship: The Mysterious True Story of the Mary Celeste and her Missing Crew. Νέα Υόρκη: Random House. ISBN 978-0-345-46665-5.
- Wright, David G (2002). Joyita: Solving the Mystery. Ώκλαντ: Auckland University Press. ISBN 978-1-86940-725-4.