Μίρο (βασιλιάς των Σουηβών)
| Μίρο (βασιλιάς των Σουηβών) | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 6ος αιώνας |
| Θάνατος | 583 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλικίας[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Εβόρικ |
| Γονείς | Θεοδέμιρ (βασιλιάς των Σουηβών) |
| Οικογένεια | Σουάβοι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | king of the Suebi (570–583)[1][2][3] |
Ο Μίρο, Miro, Mir, Mirio, λατινικά: Mirus, (άκμασε 570-583) ήταν ο Σουηβός βασιλιάς της Γαλαισίας (μετέπειτα Γαλικίας) από το 570 έως το τέλος του το 583. Η βασιλεία του σημαδεύτηκε από προσπάθειες να σφυρηλατήσει συμμαχίες με άλλα Ορθόδοξα, σύμφωνα με τη Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας, χριστιανικά έθνη με στόχο τον έλεγχο της δύναμης των Αρειανών Βησιγότθων υπό τον Λιουβίγγελδ. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του δημιουργήθηκαν σχέσεις τόσο με τη Φραγκία, όσο και με τη Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Αυτοκρατορία και το βασίλειο έφτασε στο απόγειό του, αλλά κατέρρευσε μέσα σε τρία χρόνια από το τέλος του. [4] [5]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μίρο είχε καλές σχέσεις με την Εκκλησία κατά τη διάρκεια της βασιλείας του. Το 572 συγκάλεσε τη Β΄ Σύνοδο της Μπράγκας, ένα συμπληρωματικό συμβούλιο της Α΄ Συνόδου της Μπράγκα του 561. [5] Έχει προταθεί μάλιστα, λόγω της έλλειψης υπογράφοντος για την επισκοπή του Ντούμιο στις συνοδικές πράξεις, ότι ο ίδιος ο Μίρο μπορεί να εκπροσωπούσε αυτήν την έδρα. [6]
Ο Μίρο διατήρησε επίσης «οικείες και φιλικές» σχέσεις με τον Μάρτιν του Ντούμιο, τον αρχιεπίσκοπο της Μπράγκα και μητροπολίτη της Γαλαισίας. [5] Το κύριο έργο του Μάρτιν, Φόρμουλα για μία Έντιμη Ζωή (Formula Vitae Honestae), είναι αφιερωμένο σε αυτόν και το Προτροπή για Ταπεινοφροσύνη (Exhortatio Humilitatis), που τυπώθηκε ανάμεσα στα έργα του Μάρτιν, πιθανότατα απευθύνεται επίσης σε αυτόν. [5] Πράγματι, ο Μάρτιν παρότρυνε τους συμβούλους του Μίρο να διαβάσουν τη Φόρμουλά του, για να μπορέσουν να νουθετούν καλύτερα τον βασιλιά. [7]
Την ίδια χρονιά με το συμβούλιο της Μπράγκα, ο Μίρο διεξήγαγε μία εκστρατεία εναντίον των Ρου(ν)κόνων της Κανταβρίας, πιθανώς μίας βασκικής φυλής, [5] με σκοπό να επεκτείνει το βασίλειό του. [8] Αυτή η επίθεση σε έναν λαό μέσα στο γοτθικό βασίλειο ήταν ίσως μία δικαιολογία για τα γοτθικά αντίποινα εναντίον των Σουηβών. Το 573 ο Λιουβιγγέλδ υπέταξε την περιοχή της "Σαβάρια" (πιθανώς μεταξύ Θαμόρα και Σαλαμάνκα) με την πιθανή πρόθεση να προλάβει τον Mίρο. [8] Το 574 «επανέφερε την επαρχία [της Κανταβρίας] στην κυριαρχία του». [8] Σε απάντηση, ο Μίρο έστειλε απεσταλμένους στον Γκούντραμ τον Φράγκο βασιλιά της Βουργουνδίας και ένα σταθερό αγκάθι στο πλευρό του Λιουβιγγέλδ, αλλά τους αναχαίτισε και τους κράτησε καθ' οδόν ο σύμμαχος του Λεοβιγίλδ, Χιλπέριχ Α' ο Φράγκος βασιλιάς της Νευστρίας. [5] [9]
Το 575 ο Λιουβιγγέλδ εισέβαλε στα «Αρεγενσιακά Όρη» κοντά στην Ουρένσε και συνέλαβε «τον άρχοντα της περιοχής, μαζί με τη γυναίκα, τα παιδιά και τα πλούτη του, θέτοντας την περιοχή υπό την εξουσία του». [9] Ο Ασπίδιος, ο «άρχοντας της περιοχής», μπορεί να ήταν Ιβηρο-ρωμαίος γαιοκτήμονας, που είχε ταχθεί στο πλευρό των Σουηβών. [9] Το 576 ο Λιουβιγγέλδ βάδισε ξανά στα νότια σύνορα της Γαλικίας (τον Δούρο) και απείλησε το μικρό βασίλειο, ιδρύοντας μάλιστα την πόλη Villa Gothorum (σύγχρονο Tόρo). Ο Mίρο μήνυσε για ειρήνη και την απέκτησε για λίγο. [5] Το 580 ο Mίρο προσπάθησε να υποστηρίξει τον καθολικό γιο του Λιουβιγγέλδ, Ερμινίγελδ, στην εξέγερση. [5]
Για τα γεγονότα γύρω από το τέλος του Mίρο, οι σύγχρονες και σχεδόν-σύγχρονες μαρτυρίες συγκρούονται. Σύμφωνα με τον Γρηγόριο του Τουρ, το 583 ο Μίρο οδήγησε έναν στρατό για να πολιορκήσει τη Σεβίλλη από τον Λιουβίγγελδ, αλλά οι δύο βασιλείς έκαναν μία διάσκεψη, πριν ο Μίρο φτάσει στη Σεβίλλη και επέστρεψε στη Γαλικία, όπου απεβίωσε λίγο μετά, υποτίθεται από την επιρροή του κακού αέρα και του νερού της Bαιτικής. [5] Από την άλλη πλευρά, δύο Ίβηρες χρονικογράφοι, ο Ιωάννης του Μπίκλαρ και ο Ισίδωρος της Σεβίλλης, συμφωνούν ότι απεβίωσε πριν από τη Σεβίλλη, ενώ βοηθούσε τον Λιουβιγγέλδ στην πολιορκία της πόλης. [5] Η σύγχρονη επιστήμη ευνοεί την ερμηνεία του Γρηγορίου, λαμβάνοντας υπόψη τις συμμαχίες του Μίρο με τη Φραγκία και το Βυζάντιο, την εχθρότητα των Σουηβών με τους Γότθους και την κοινή Ορθόδοξη πίστη των Σουηβών και των εξεγερμένων. [10]
Τον διαδέχθηκε στην επαρχία Γαλαισία ο έφηβος γιος του Εβόρικ. [10] [11] Άφησε επίσης μία χήρα, τη Σισεγου(ν)τία, η οποία παντρεύτηκε τον Aνδέκα, ο οποίος καθαίρεσε τον Eβόρικ και ανέλαβε να κυβερνήσει το Σουηβικό βασίλειο της Γαλαισίας (Gallaccia Suevorum regnum). [10] [11]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Γρηγόριος Τουρώνης: «Historiarum libri decem». (λατινική γλώσσα) Historia Francorum.
- ↑ (λατινική γλώσσα) Chronicle of Fredegar. books
.google .es /books?id=OJpTAwAAQBAJ&printsec=frontcover #v=onepage&q=%22Mirionis%20regis%20Galliciae%22&f=false. - ↑ Martin of Braga: www
.monumenta .ch /latein /xanfang .php?n=232. - ↑ Arias, 67.
- ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 "Miro."
- ↑ Arias, 59, who cites the Parochiale Suevum in support. The Parochiale refers to Ad Dumio familia seruorum, which is similar to sueuorum.
- ↑ Arias, 28.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Arias, 30.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Arias, 31.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Arias, 32.
- ↑ 11,0 11,1 FMG
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Arias, Jorge C. "Identity and Interaction: The Suevi and the Hispano-Romans." Ph.D. dissertation. University of Virginia: Spring 2007.
- "Miro." In Henry Wace and William C. Piercy, edd. A Dictionary of Christian Biography and Literature. London: John Murray, 1911. Reprinted as Dictionary of Christian Biography and Literature to the End of the Sixth Century A.D., with an Account of the Principal Sects and Heresies. United States: Hendrickson Publishers, 1999. (ISBN 1-56563-460-8).
- Medieval Lands Project. Spain: Vandals, Suevi, and Visigoths. "Mirón."