Μίλος Τζούριτς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μίλος Ν. Τζούριτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Милош Н. Ђурић (Σερβικά)
Γέννηση14  Ιανουαρίου 1892[1][2][3] ή 3  Ιανουαρίου 1892[4]
Benkovac
Θάνατος5  Δεκεμβρίου 1967[1][2][3]
Βελιγράδι
Χώρα πολιτογράφησηςΑυστροουγγαρία
Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων
Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας
Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΣερβικά[5]
αρχαία ελληνικά[6]
λατινική γλώσσα[6]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Βελιγραδίου
Σχολή Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφιλόσοφος[4]
φιλόλογος[4]
διδάσκων πανεπιστημίου
μεταφραστής
συγγραφέας
καθηγητής[4]
κλασικός φιλόλογος[7]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Βελιγραδίου
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΤάγμα του Αγίου Σάββα
Order of Labour
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μίλος Ν. Τζούριτς (Σέρβικα Κυριλλικά : Милош Н. Ђурић), ήταν Σέρβος κλασικός φιλόλογος, ελληνιστής, κλασικός μεταφραστής, φιλόσοφος, καθηγητής πανεπιστημίου και πλήρες μέλος της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών . [8] Τα βιβλία του Τζούριτς και [9] [10] οι μεταφράσεις κλασικών λογοτεχνικών έργων όπως η Ιλιάδα, η Οδύσσεια και η Ποιητική του Αριστοτέλη εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται. Σύμφωνα με την Δρ Ξένια Μαρίτσκι Γκατζάνσκι, οι πολυάριθμες συνεισφορές του Τζούριτς στον σερβικό πολιτισμό τον βάζουν στην κλίμακα παλαιότερων Σέρβων διαφωτιστών όπως ο Άγιος Σάββας και ο Ντοσιτέι Ομπράντοβιτς. [11]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν ο μεγαλύτερος γιος μιας οικογένειας οκτώ παιδιών. Ο πατέρας του Τζούριτς, Νικόλα, ήταν δάσκαλος και συγγραφέας, [11] που τον εισήγαγε στην Σερβική επική ποίηση, [12] που θα επηρέαζε τη μελλοντική του καριέρα. Ξεκίνησε να γράφει και να δημοσιεύει ποίηση και λογοτεχνική κριτική νωρίς στη ζωή. Το 1918, ο Τζούριτς ζούσε στο Όσιγιεκ, όπου προσπάθησε να δημοσιεύσει ένα έργο για τη Σερβική επική ποίηση με τίτλο Smrt majke Jugovića. Οι κρατικοί λογοκριτές της Αυστροουγγαρίας, που είχαν έδρα στο Όσιγιεκ, απαγόρευσαν το έγγραφο με το επιχείρημα ότι "απειλεί τα εθνικά συμφέροντα". Ο Τζούριτς αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου και υπερασπίστηκε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ το 1929.

Εργάστηκε ως δάσκαλος σε ένα γυμνάσιο στο Ζέμουν και τη Σρέμσκα Μιτρόβιτσα, όπου δημοσίευσε ποιήματα και δοκίμια σε ένα τοπικό περιοδικό Σερβία. [11] Συνέχισε να εργάζεται ως καθηγητής πανεπιστημίου διδάσκοντας την ιστορία της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας, μια θέση που κατείχε για τέσσερις δεκαετίες. [13] [14]

Η μαριονέτα κυβέρνηση της Σερβίας τον ανάγκασε σε πρόωρη συνταξιοδότηση και τον έστειλε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μπάντζικα. [15] [16] Ο μοναδικός του γιος ο Ράστκο πέθανε στο μέτωπο στη Σλαβονία το 1945. [12] Ο Τζούριτς αφιέρωσε όλα του τα έργα από εκείνο το σημείο και μετά σε αυτόν.

Η Μουσική Εταιρεία Κορνέλιε Στάνκοβιτς του Βελιγραδίου τον εξέλεξε πλήρες μέλος και ο Τζούριτς αργότερα διετέλεσε πρόεδρος της οργάνωσης. [17] Μεταξύ 1952 και 1957 ο Τζούριτς υπηρέτησε ως πρόεδρος της σερβικής λογοτεχνικής συντεχνίας, επικεφαλής εκδότης αρκετών ακαδημαϊκών περιοδικών και συνεισφέροντας σε 96 περιοδικά και περιοδικά. Η Ψυχαναλυτική Εταιρεία του Βελιγραδίου τον έκανε πλήρες μέλος και μετέφρασε μερικά από τα πιο σημαντικά έργα της ψυχαναλυτικής λογοτεχνίας στα Σέρβικα. [18]

Μια πλήρης βιβλιογραφία των έργων του Τζούριτς αποτελείται από περίπου 400 τίτλους, που περιέχουν περισσότερες από 10.000 σελίδες. [16] [11]

Καθηγητής Ηθικής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μαριονέτα κυβέρνηση της Σερβίας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ζήτησε από τους διακεκριμένους διανοούμενους να υπογράψουν ένα έγγραφο που απαιτούσε «τάξη και υπακοή» από αυτούς και «πατριωτισμό στην καταπολέμηση των κομμουνιστών». [17] Ο Τζούριτς αρνήθηκε να το υπογράψει [19] με την αιτιολογία ότι περισσότεροι από τους μισούς μαθητές του ήταν μέρος των Γιουγκοσλαβικών Παρτιζάνων. [10] Όταν ένας καθηγητής μουσικής τον σταμάτησε και τον προειδοποίησε ότι οι Γερμανοί δεν θα ξεχάσουν την ανυπακοή του, ο Τζούριτς απάντησε: «Είναι εύκολο για εσάς. Παίζετε κουτάλα, ενώ διδάσκω ηθική στους μαθητές! " [20] [21] Αυτή η δήλωση έγινε σύμβολο προσωπικής ακεραιότητας στη σερβική και γιουγκοσλαβική κοινωνία. [22]

Βραβεία και κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζούριτς έλαβε το βραβείο Οκτωβρίου της πόλης του Βελιγραδίου, το βραβείο της έβδομης Ιουλίου, το τάγμα του Αγίου Σάββα και το Γιουγκοσλαβικό τάγμα Εργασίας. Ένας δρόμος στο Καράμπουρμα πήρε το όνομά του. [23] Η Ένωση Μεταφραστών Λογοτεχνίας της Σερβίας απονέμει το Βραβείο Μίλος N. Τζούριτς ετησίως από το 1969. [24] [25] Θεωρείται το σημαντικότερο σερβικό βραβείο για μετάφραση. [17] Ο Μιχάηλο Πούπιν έγραψε ιδιαίτερα για το έργο και τη φιλοσοφία του. [26] Ο τίτλος μιας από τις ποιητικές συλλογές του Μίλοβαν Βιτέζοβιτς- Na času kod profesora Miloša N. Đurića - τον τιμά. [27]

Τα προσωπικά του αντικείμενα και έργα φυλάσσονται από τη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου. [28]

Έργα [11][Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρωτότυπα έργα
  • Vidovdanska etika, 1914
  • Smrt Majke Jugovića, 1918
  • Filosofija panhumanizma, 1922
  • Mit o sunčevoj sestri, 1925
  • Pred slovenskim vidicima, 1928
  • Racionalizam u savremenoj nemačkoj filosofiji, 1928
  • Problemi filosofije kulture, 1929
  • Ogledi iz grčke filosofije i umetnosti, 1936
  • Etika i politika u Eshilovoj tragediji, 1937
  • Aristotelovo etičko učenje, 1940
  • Helenska agonistika i likovne umetnosti, 1940
  • Istorija helenske književnosti u vremenu političke samostalnosti, 1951
  • Sofisti i njihov istorijski značaj, sa bibl. dotadašnjih radova, 1955
  • Kroz helensku istoriju, književnost i muziku (studije i ogledi), 1955
  • Sofoklove tebanske tragedije, 1955
  • Istorija starih Grka do smrti Aleksandra Makedonskog, 1955
  • Na izvorima umetničke lepote, ogledi o Homeru, 1957
  • Iz helenskih riznica (μελέτες), 1959
  • Aristotel, 1959
  • Platonova akademija i njen politički rad, 1960
  • Istorija helenske etike, 1961
  • Patnja i mudrost, 1962
  • Značenje izraza "radojički" u pesmi Do pojasa Laze Kostića, 1968[29]
  • Antologija stare helenske lirike, 1962
  • Istorijski izvori istorija i filosofija, 1997[30]
  • Επιλεγμένα έργα, I-VI, 1997[31]
Μεταφραστής και εκδότης
  • Srpske narodne pesme, I-XIV, εκδότης
  • Srpske narodne pripovetke, I-II, εκδότης
  • Antologija stare helenske lirike, 1962, εκδότης

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

 

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11174171p.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Hrvatski biografski leksikon» (Κροατικά) 1983. 5026.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Proleksis enciklopedija» (Κροατικά) 19032.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/147187. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  5. ↑ CONOR.SI. 12765027.
  6. ↑ 6,0 6,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2009220473. Ανακτήθηκε στις 8  Φεβρουαρίου 2023.
  7. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js2009220473. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  8. ↑ «Члан САНУ». 7 Απριλίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
  9. ↑ «ЂУРИЋ Милош Н. | Енциклопедија Српског народног позоришта» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 «Savršen prevodilac – Miloš N. Đurić». Blog prevodilačke agencije Libra | Prevodioci.co.rs (στα Σερβικά). 22 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 Maricki Gađanski, Ksenija. «Srpska kultura pre i posle Miloša N. Đurića». Naučnici, istraživači i tumači II. https://www.arhivsrem.org.rs/site/wp-content/uploads/2013/06/081.pdf. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «Први су учитељи судбоносни». Politika Online. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
  13. ↑ «Na helenskim izvorima». Nedeljnik Vreme. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2020. 
  14. ↑ Hadži-Đokić, Silvana (23 Δεκεμβρίου 2017). «KNJIŽEVNI GURU XL – PREPORUKA ZA ČITANJE Milovan Vitezović: „Ispit kod profesora Miloša N. Đurića». Ekspres.net (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2020. 
  15. ↑ Bondžić, Dragomir (2011). «Beogradski univerzitetski profesori i Drugi svetski rat». Zbornik radova s Desničinih susreta: 278. http://ckhis.ffzg.unizg.hr/files/file/pdf/Desnicini-susreti/DS-2011-pdf/DS-2011-20-Bondzic.pdf. 
  16. ↑ 16,0 16,1 «Prvi su učitelji sudbonosni». Politika Online. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2020. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 «Na helenskim izvorima». Nedeljnik Vreme. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
  18. ↑ Damnjanović, Srđan (2012). Miloš N. Đurić i psihoanaliza helenske etike, σελ. 17. https://www.arhivsrem.org.rs/site/wp-content/uploads/2013/06/026.pdf. 
  19. ↑ Bondžić, Dragomir (2011). «Beogradski univerzitetski profesori i Drugi svetski rat». Zbornik radova s Desničinih susreta: 24. http://ckhis.ffzg.unizg.hr/files/file/pdf/Desnicini-susreti/DS-2011-pdf/DS-2011-20-Bondzic.pdf. 
  20. ↑ Lazić, Anđelija (5 Φεβρουαρίου 2017). «NAJVOLJENIJI BEOGRADSKI PROFESOR: Studenti su ga zvali ČIKA MIŠA, a malo ko danas zna za njegovu PATNJU! | Dnevno.rs». www.dnevno.rs (στα Κροατικά). Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2020. 
  21. ↑ Simonović, Piše: Branislav. «Ko svira u diple na Beogradskom univerzitetu?». Dnevni list Danas (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
  22. ↑ A, G. «Spomen ploča u čast Miloša N. Đurića». Blic.rs (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
  23. ↑ «Čika Miše Đurića Palilula (Beograd), ulica i objekti na mapi». PlanPlus.rs (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2020. 
  24. ↑ «Dobitnici nagrade Miloš N. Đurić za 2019. | SEEcult.org». www.seecult.org. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2020. 
  25. ↑ «Stevan Tontić received the Miloš N. Đurić Translation Prize». english.traduki.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2020. 
  26. ↑ «МУДРОСТ СЕ ПАТЊОМ СТИЧЕ». Политикин забавник. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
  27. ↑ Сретеновић, М. «На часу код Чарапићевог бреста». Politika Online. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
  28. ↑ http://arhiva.unilib.rs/unilib/o_nama/izdanja/2008/misa-djuric.pdf
  29. ↑ Марибор, IZUM-Институт информацијских знаности. «Значење израза "радојички" у песми До појаса Лазе Костића :: COBISS+». plus.sr.cobiss.net (στα Σερβικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
  30. ↑ «ISTORIJSKI IZVORI ISTORIJA I FILOSOFIJA - Miloš N. Đurić». www.delfi.rs. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
  31. ↑ «Izabrana dela Miloša N. Đurića 1-6 : Miloš Đurić». www.kucazasunce.com. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2020. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μίλος_Τζούριτς&oldid=10406929"