Μάχη του Σολφερίνο

Μάχη του Σολφερίνο
Δεύτερος Ιταλικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας
Πίνακας της Μάχης
Χρονολογία	24 Ιουνίου 1859
Τόπος	Σολφερίνο, Βασίλειο της Λομβαρδοβενετίας
Έκβαση	Αποφασιστική Νίκη ων Γαλλοϊταλών Τέλος της Ιταλικής Επανάστασης
Αντιμαχόμενοι
Γαλλία Βαίλειο της Σαρδηνίας Αυστριακή Αυτοκρατορία
Ηγετικά πρόσωπα
Ναπολέων Γ΄ Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄ Φραγκίσκος Ιωσήφ Α΄ της Αυστρίας
Δυνάμεις
82.935 πεζικό, 9.162 ιππικό 37.174 πεζικό 1.562 ιππικό 119.783 πεζικό 9.490 ιππικό
Απώλειες
17.191 22.310

Η Μάχη του Σολφερίνο (που αναφέρεται στην Ιταλία ως Μάχη του Σολφερίνο και του Αγίου Μαρτίνου) στις 24 Ιουνίου 1859 είχε ως αποτέλεσμα τη νίκη του συμμαχικού γαλλικού στρατού υπό τον Ναπολέοντα Γ΄ και του στρατού του Πεδεμοντίου-Σαρδηνίας υπό τον Βίκτωρα Εμμανουήλ Β΄ (γνωστοί από κοινού ως Γαλλο-Σαρδηνική συμμαχία) εναντίον του αυστριακού στρατού υπό τον αυτοκράτορα Φραγκίσκο Ιωσήφ Α΄. Ήταν η τελευταία μεγάλη μάχη στην παγκόσμια ιστορία όπου όλοι οι στρατοί βρίσκονταν υπό την προσωπική διοίκηση των μοναρχών τους. Ήσαν παρατεταγμένοι 300.000 στρατιώτες και από τις δύο πλευρές στη σημαντική μάχη, η μεγαλύτερη από τη Μάχη της Λειψίας το 1813. Ο αριθμός των διαθέσιμων στρατιωτών ήταν περίπου 130.000 αυστριακά στρατεύματα και συνολικά 140.000 γαλλικά και συμμαχικά στρατεύματα του Πεδεμοντίου. Ο πραγματικός αριθμός των εμπλεκόμενων στη μάχη ήταν προφανώς ακόμη μικρότερος. Μετά τη μάχη, ο Αυστριακός αυτοκράτορας απέφυγε την περαιτέρω άμεση διοίκηση του στρατού.

Η μάχη οδήγησε τον Ελβετό Ερρίκος Ντυνάν να γράψει το βιβλίο του «Μια Ανάμνηση του Σολφερίνο». Αν και δεν ήταν μάρτυρας της μάχης (η δήλωσή του περιέχεται σε μια «αδημοσίευτη σελίδα» που περιλαμβάνεται στην αγγλική έκδοση του 1939 που εκδόθηκε από τον Αμερικανικό Ερυθρό Σταυρό), περιηγήθηκε στο πεδίο της μάχης μετά τη μάχη και συγκινήθηκε πολύ από αυτό που είδε. Ο Ερρίκος Ντυνάν διέμενε εκείνη την εποχή στο Καστιλιόνε ντελλε Στιβιέρε. Λέγεται ότι με την άμαξά του μετέφερε πολλούς τραυματισμένους στρατιώτες και από τις δύο πλευρές στον Ντουόμο του Καστιλιόνε ντελε Στιβιέρε, όπου τους φρόντισαν οι ντόπιες γυναίκες. Τρομοκρατημένος από τα βάσανα των τραυματισμένων στρατιωτών που άφησαν στο πεδίο της μάχης, ο Ντυνάν ξεκίνησε μια διαδικασία που οδήγησε στις Συμβάσεις της Γενεύης και στην ίδρυση του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού. Σήμερα στο Καστιλιόνε υπάρχει μουσείο του Ερυθρού Σταυρού.