Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μάχη του Μπόλια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Μάχη του Μπόλια (Bolia) έλαβε χώρα το 468 μεταξύ των Οστρογότθων (δυναστεία των Αμάλ) και ενός συνασπισμού γερμανικών φυλών στη ρωμαϊκή επαρχία της Παννονίας. [1] Διεξήχθη στη νότια πλευρά του Δούναβη, κοντά στη συμβολή του με τον ποταμό Μπόλια, στη σημερινή Ουγγαρία. Οι Οστρογότθοι κέρδισαν, επιτυγχάνοντας την κυριαρχία στην Παννονία, αλλά σύντομα μετανάστευσαν νότια προς πλουσιότερες χώρες. [2] [3] [4]

Μετά το τέλος τού Αττίλα, διάφορες γερμανικές και άλλες φυλές ζήτησαν την ανεξαρτησία τους από την αυτοκρατορία του. [5] Συμμάχησαν υπό την διοίκηση του Αρδάριχου, του βασιλιά των Γεπιδών, και νίκησαν τους Ούννους και τις υποστηρικτικές τους δυνάμεις στη μάχη του Νέδαο το 454 μ.Χ. [6] Ενώ ο ρόλος των Οστρογότθων σε αυτή τη μάχη είναι ασαφής, [6] [7] οδήγησε και στην ανεξαρτησία τους. [8] Μετά τη μάχη του Νέδαο, οι πρόσφατα απελευθερωμένες φυλές αγωνίστηκαν για την κυριαρχία στην Παννονία για τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια, οι περισσότερες τελικά έγιναν ομόσπονδες (foederates) της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. [9]

Οι Αμάλ Γότθοι είχαν επικεφαλής τον Θεοδέμιρ, κουνιάδο του αρχηγού των Οστρογότθων, Βαλάμιρ, ο οποίος είχε σκοτωθεί πριν από τη μάχη. Ο συνασπισμός περιελάμβανε τους Σουηβούς υπό τον Ουνιμούνδο, τους Σκίρους υπό τον Ουνούλφο και τον Εδίκον (Εδέκο, Εδίκα), τους Σαρμάτες, τους Γεπίδες, τους Ρούγιους και πιθανότατα περιελάμβανε τους Ερούλους. [3] Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Λέων Α' υποστήριξε τον αντι-Γοτθικό συνασπισμό, παρά τις συμβουλές τού στρατηγού του Άσπαρ. [2] Παρά το τέλος τού Βαλάμιρ, οι Οστρογότθοι νίκησαν, [10] και η μάχη σηματοδότησε το τέλος των Σκίρων ως ξεχωριστού λαού. [1]

Ενώ ορισμένοι συγγραφείς [11] έχουν απλώς δηλώσει ότι ο ποταμός Μπόλια παραμένει άγνωστος, παρ' όλα αυτά, το 1934 ο ιστορικός Λούντβιχ Σμιτ προσπάθησε να ταυτίσει τον Μπόλια με τον Ιπέλ, [12] και αυτή η ταύτιση συνέχισε να ακολουθείται από τον Βόλφραμ, [2] Ωστόσο, όπως επεσήμανε ο Εμιλιέν, μία τέτοια ταύτιση δεν θα τοποθετούσε τη μάχη στην Παννονία. [13] Για να διορθώσει αυτό, ο Βόλφραμ στη συνέχεια πρότεινε ότι η μάχη διεξήχθη πέρα από τον Δούναβη από τις εκβολές του Ιπέλ στις 47°47′Β 18°53′Α, γεγονός που θα την τοποθετούσε κοντά στο σημερινό χωριό Πιλισμαρότ, στη σημερινή Ουγγαρία. Ωστόσο, η περιοχή αυτή δεν είναι πεδιάδα. Καθώς η μάχη περιγράφεται ότι έλαβε χώρα στην Παννονία σε πεδιάδα, ορισμένοι συγγραφείς την τοποθετούν περίπου 65 χιλιόμετρα δυτικότερα, στην ανατολική πλευρά της Μικρής Ουγγρικής Πεδιάδας, γεγονός που θα ταύτιζε τον ποταμό Μπόλια με τον ποταμό Κόνκο, και τοποθετεί τη μάχη κοντά στο σημερινό Τσεμ στις 47°41′Β 18°03′Α.

  1. 1 2 Reynolds, Robert L.; Lopez, Robert S. (1946). «Odoacer: German or Hun?». The American Historical Review 52 (1): 40. doi:10.2307/1845067. https://archive.org/details/sim_american-historical-review_1946-10_52_1/page/40. «In the opening clashes the Ostrogothic king, Valamir, father of Theodoric the Great, lost his life; but shortly after, the Sciri met with crushing defeat near the Bolia river (468 A.D.)».
  2. 1 2 3 Wolfram, Herwig (1990). «The Ostrogothic Kingdom in Pannonia». History of the Goths. Berkeley, California: University of California Press. σελίδες 264–265. ISBN 978-0-520-06983-1.
  3. 1 2 Gračanin, Hrvoje; Škrgulja, Jana (2014). «The Ostrogoths in Late Antique Southern Pannonia». Acta Archaeologica Carpathica 49: 165–205, page 176. http://journals.pan.pl/dlibra/publication/94603/edition/81624/content.
  4. ↑ Christie, Neil (2007). «From the Danube to the Po: The defence of Pannonia and Italy in the fourth and fifth centuries AD». Στο: Poulter, Andrew G., επιμ. The Transition to Late Antiquity, On the Danube and Beyond. Proceedings of the British Academy. Oxford, England: Oxford University Press. σελίδες 547–580. ISBN 978-0-19-726402-7.
  5. ↑ Maenchen-Helfen, Otto (1973). The World of the Huns: Studies in Their History and Culture. Berkeley, California: University of California Press. σελίδες 143–144. ISBN 978-0-520-01596-8.
  6. 1 2 Hodgkin, Thomas (1891). Theodoric the Goth: The Barbarian Champion of Civilization. New York: G. P. Putnam's Sons. σελ. 29.
  7. ↑ Wolfram 1990, σελ. 259
  8. ↑ Kim, Hyun Jin (2013). The Huns, Rome and the Birth of Europe. Cambridge, England: Cambridge University Press. σελ. 113. ISBN 978-1-107-00906-6.
  9. ↑ Wolfram 1990, σελ. 260
  10. ↑ While Jordanes, and most other authors, state that the Ostrogoths won, Kim states that they lost, apparently based upon the fact that they subsequently moved south further into the Roman Empire. Kim, Hyun Jin (2015). Huns. Milton Park, Oxfordshire: Routledge. σελ. 119. ISBN 978-1-317-34090-4.
  11. ↑ For example Thompson, E. A. (2002). Romans and Barbarians: The Decline of the Western Empire. Madison, Wisconsin: University of Wisconsin Press. σελ. 19. ISBN 978-0-299-08704-3., originally published in 1982.
  12. ↑ This identification was made in 1934 in the second edition of his book on the eastern Germanic tribes. Schmidt, Ludwig (1934). Geschichte der deutschen Stämme bis zum Ausgang der Völkelrwanderung: Die Ostgermanen (στα Γερμανικά) (second έκδοση). Munich: C.H. Beck. σελ. 275., and followed by Wolfram, as stated in his review by Émilienne, Demougeot (1983). «Herwig Wolfram, Geschichte der Goten, 1979» (στα γαλλικά). Revue des Études Anciennes 85 (3): 314–319. http://www.persee.fr/doc/rea_0035-2004_1983_num_85_3_5542_t1_0314_0000_3. using the 1941 printing of Schmidt.
  13. ↑ Émilienne 1983, σελ. 318
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μάχη_του_Μπόλια&oldid=11323490"