Μάχη της Πιστόρια
| Μάχη της Πιστόρια | |
|---|---|
| Πληροφορίες ασχολίας | |
Η μάχη της Πιστόρια, λατιν.: Pistoria διεξήχθη στις αρχές Ιανουαρίου 62 π.Χ. μεταξύ των δυνάμεων της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας και του Κατιλίνα, ενός συγκλητικού συνωμότη που είχε οργανώσει μια απόπειρα συνωμοσίας κατά των υπάτων τον προηγούμενο χρόνο.
Αφού αποκαλύφθηκε η συνωμοσία του στις αρχές Νοεμβρίου του 63 π.Χ. και καταγγέλθηκε από τον Κικέρωνα, ο Κατιλίνας αποσύρθηκε από τη Ρώμη και πήγε βόρεια στην Ετρουρία, για να ενώσει τις δυνάμεις του με τον άνθρωπό του εκεί, τον Γάιο Μάνλιο. [1] Αφού έφτασε εκεί, ο Κατιλίνας έλαβε τα υπατικά διακριτικά. Αυτός και ο Mάνλιος ανακηρύχθηκαν εχθροί (hostes) από τη Σύγκλητο. Αυτή διόρισε επίσης τον Γάιο Αντώνιο Υβρίδα –συνύπατο με τον Κικέρωνα το 63 π.Χ. [2]– να ηγηθεί στρατού κατά των εξεγερμένων. [3] Η εκστρατεία του Αντώνιου συνεχίστηκε και το νέο έτος, και ανακλήθηκε από ανθύπατος. [4]
Μετά την είδηση της κατάρρευσης της συνωμοσίας με το τέλος των ηγετών της στη Ρώμη, ο Κατιλίνας προσπάθησε να διαφύγει για την Πέραν των Άλπεων Γαλατία, αλλά εμποδίστηκε από τρεις λεγεώνες υπό τον Κόιντο Καικίλιοα Μέτελλο Κέλερ. [5] Με αποκλεισμένο τον δρόμο διαφυγής του προς τη Γαλατία, αποσύρθηκε νότια από τα περάσματα των Απεννίνων και προς το στρατόπεδο του Αντώνιου στις Φαισούλες (Faesulae). [6] Όταν ο Αντώνιος ενισχύθηκε από ένα απόσπασμα με επικεφαλής τον Πόπλιο Σέστιο τις τελευταίες ημέρες του Δεκεμβρίου, μετακινήθηκε, για να εμπλακεί με αυτούς του Κατιλίνα [7], εμπλέκοντάς τους πιθανώς τις πρώτες ημέρες του Ιανουαρίου. [8]
Μέχρι τη στιγμή της μάχης, ο στρατός του Κατιλίνα είχε αποσυρθεί κάπου βόρεια, και ήταν των τριών χιλιάδων. [9] [10] Η ισχύς των δυνάμεων του Αντώνιου είναι ασαφής, αλλά ο Σαλούστιος υπονοεί ότι ο στρατός του υπερτερούσε αριθμητικά του Κατιλίνα. [11] Την ημέρα της μάχης, ο Αντώνιος προσβλήθηκε από ποδάγρα (ουρική αρθρίτιδα) και πέρασε τη διοίκηση στον λεγάτο του, Μάρκο Πετρέιο. [12] Οι δυνάμεις του Κατιλίνα αρχικά κράτησαν, αλλά ο Πετρέιος κάλεσε την πραιτωριανή κοόρτη του και διέλυσε το κέντρο του Κατιλίνα, κατατροπώνοντας τον στρατό του Κατιλίνα. [12] Ο Κατιλίνας βρέθηκε νεκρός στη μέση τού εχθρού του, πολύ πιο μπροστά από τη γραμμή της μάχης του. [12]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Golden 2013, σελ. 129.
- ↑ Broughton 1952, σελ. 165.
- ↑ Golden 2013· Broughton 1952.
- ↑ Broughton 1952, σελ. 175.
- ↑ Sumner 1963.
- ↑ Sumner 1963, σελ. 217
- ↑ Sumner 1963, σελ. 217.
- ↑ See Sumner 1963, σελ. 218.
- ↑ Sumner 1963, σελ. 215
- ↑ Gruen 1995, σελ. 430
- ↑ Sall. Cat., 53.20
- ↑ 12,0 12,1 12,2 Sall. Cat..
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Broughton, Thomas Robert Shannon (1952). The magistrates of the Roman republic. 2. New York: American Philological Association.
- Golden, Gregory K (2013). Crisis management during the Roman Republic. Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-05590-2. OCLC 842919750.
- Gruen, Erich (1995). The last generation of the Roman republic. Berkeley: University of California Press. ISBN 0-520-02238-6.
- Sallust (1921) [1st century BC]. «Bellum Catilinae». Sallust. Loeb Classical Library. Μτφρ. Rolfe, John C. Cambridge: Harvard University Press – μέσω LacusCurtius.
- Sumner, GV (1963). «The last journey of L Sergius Catilina». Classical Philology 58 (4): 215–219. doi:. ISSN 0009-837X. https://www.jstor.org/stable/266531.
- Phillips, EJ (1976). «Catiline's conspiracy». Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte 25 (4): 441–448. ISSN 0018-2311. https://www.jstor.org/stable/4435521.
- Yavetz, Z (1963). «The failure of Catiline's conspiracy». Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte 12 (4): 485–499. ISSN 0018-2311. https://www.jstor.org/stable/4434810.