Μάρκος Καίλιος Ρούφος
| Μάρκος Καίλιος Ρούφος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Marcus Caelius Rufus (Λατινικά) |
| Γέννηση | 28 Μαΐου 82 π.Χ.[1] Τέραμο |
| Θάνατος | 48 π.Χ. Θούριοι |
| Αιτία θανάτου | πεσών σε μάχη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Λατινικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | τριβούνος των πληβείων Πραίτορας Ταμίας (Quaestor) Αγορανόμος (Aedilis) |
Ο Μάρκος Καίλιος Ρούφος, λατινικά: Marcus Caelius Rufus (απεβ. το 48 π.Χ.) ήταν ρήτορας και πολιτικός στην ύστερη Ρωμαϊκή Δημοκρατία. Γεννήθηκε σε μια πλούσια ιππική οικογένεια από το Interamnia Praetuttiorum (νυν Τέραμο), στην κεντροανατολική ακτή της Ιταλίας. Είναι περισσότερο γνωστός για τη δίωξη του Γάιου Αντώνιου Υβρίδα το 59 π.Χ. Ήταν επίσης γνωστός για τη δίκη του για δημόσια βία (de vi publica) τον Μάρτιο του 56 π.Χ., όταν ο Κικέρων τον υπερασπίστηκε στην υπάρχουσα ομιλία Pro Caelio, και ως παραλήπτης και συγγραφέας μερικών από τις πιο καλογραμμένες επιστολές στο ad Familiares corpus της σωζόμενης αλληλογραφίας του Κικέρωνα (Βιβλίο 8). Μπορεί να είναι ο Ρούφος που ονομάζεται στα ποιήματα του Γ. Β. Κάτουλλου.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα είκοσί του, ο Καίλιος συνδέθηκε με τον Μ. Λ. Κράσσο και τον Κικέρωνα, ενώ συνδέθηκε επίσης για λίγο με τον Κατιλίνα και τη συνωμοσία του. Ο Καίλιος επέτυχε για πρώτη φορά φήμη μέσω της επιτυχούς δίωξής του το 59 π.Χ. του Γάιου Αντώνιου Υβρίδα για διαφθορά. Ο Αντώνιος Υβρίδας είχε υπηρετήσει ως ύπατος με τον Κικέρωνα για το έτος 63 π.Χ., και η δίωξή του ήταν ένδειξη της αρνητικής πολιτικής ατμόσφαιρας προς τον Κικέρωνα εκείνη την εποχή. Ένα χρόνο αργότερα, το 58 π.Χ., ο Κικέρων εξορίστηκε, με τις προσπάθειες του πολιτικού του εχθρού Πόπλιου Κλόδιου Πούλχερ. Ο Κικέρων ανακλήθηκε από την εξορία το 57 π.Χ. με τη βοήθεια του συμμάχου του Tίτου Άννιου Μίλωνα, ο οποίος ήταν τριβούνος εκείνη την εποχή.
Κάπου γύρω στο 57 π.Χ. ο Καίλιος και η Κλωδία πιστεύεται ότι είχαν μια σχέση, που έληξε σκληρά. Το 56 π.Χ. ο Καίλιος διώχθηκε για vis (βία), συγκεκριμένα για δολοφονία πρέσβη. Τον υπερασπίστηκε επιτυχώς ο Κράσσος και, πιο διάσημα, ο Κικέρων, ο οποίος στην ομιλία του Pro Caelio υποστήριξε ότι ο εισαγγελέας, Aτρατίνος, χειραγωγήθηκε από την Κλοδία για να εκδικηθεί τον Καίλιο για μια υπόθεση που πήγε στραβά.
Ο Καίλιος ήταν τριβούνος των πληβείων το 52 π.Χ. [2] και αγορανόμος καθέδρας (curule aedile) το 50 π.Χ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έγραψε μια σειρά από πνευματώδεις και κατατοπιστικές επιστολές στον Κικέρωνα, ο οποίος υπηρετούσε ως ανθύπατος της Κιλικίας εκείνη την εποχή. Μετά από πολύ δισταγμό, ο Καίλιος τάχθηκε στο πλευρό του Ιούλιου Καίσαρα εναντίον του Πομπήιου στον εμφύλιο πόλεμο, προειδοποιώντας τον Κικέρωνα να μην ευθυγραμμίσει τις τύχες του με τον Πομπήιο: το 48 π.Χ., ανταμείφθηκε με το αξίωμα του praetor peregrinus (δικαστής αγωγών με ξένους). Ωστόσο, όταν sτο προτεινόμενο πρόγραμμα ελάφρυνσης του χρέους του αντιτάχθηκε η Σύγκλητος και ανεστάλη από το αξίωμα, συμμετείχε σε μια εξέγερση κατά του Καίσαρα, η οποία συντρίφθηκε γρήγορα. Κατά τη διάρκεια αυτής της εξέγερσης σκοτώθηκε ο Καίλιος. [3]
Στον Κάτουλλο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Καίλιος μπορεί να εμφανίζεται στην ποίηση του Κάτουλλου με το επίθετο (cognomen) του Ρούφου. Ο Ρούφος στις Ωδές (Carmne) 69 και 77, όπως προτείνεται από τον Ράιζ να είναι ο Καίλιος, που απορρίφθηκε από τον Ρόμπινσον Έλις. Ο Κάτουλλος γράφει για έναν πρώην φίλο που ονομάζεται Ρούφος, που τον πρόδωσε με απροσδιόριστο τρόπο, αναφερόμενος ίσως στη σχέση με την Κλοδία (συνήθως ταυτίζεται με την αγαπημένη, τότε υβρισμένη Λεσβία της ποίησης του Κάτουλλου), την υποτιθέμενη απόπειρα του Καίλιου να τη δηλητηριάσει ή τις επόμενες επιθέσεις εναντίον της μέσω του Κικέρωνα (στον λόγο του Pro Caelio). Ο Κάτουλλος κρύβει αυτόν τον Ρούφο σε ένα επίγραμμα που τελειώνει:
Το άρπαξες, αλίμονο, το σκληρό δηλητήριο της ζωής μας
αλίμονο, αλίμονο καταστροφέας της φιλίας μας: Κάτουλλος, 77.5–6.
Στο Caelius στο 58, ο Κάτουλος φαίνεται να περιμένει ένα ευήκοο ους, καθώς θρηνεί για την ερωτική ασέβεια της Λεσβίας. Ο πρώτος είναι μια επιθετικότητα που χλευάζει τον Ρούφο για σωματική προσβολή, που διώχνει τις γυναίκες.
Στην αυτοκρατορική ιστοριογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένας επιδεικτικός, πνευματώδης, φιλόδοξος και εριστικός χαρακτήρας, ο Καίλιος τράβηξε την προσοχή του ανήλικου ιστορικού Βελλήιος Πατέρκουλος τον επόμενο αιώνα.
Στη λαϊκή κουλτούρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ο Mάρκος Καίλιος Ρούφος εμφανίζεται σε πολλά βιβλία στη σειρά ιστορικών μυθιστορημάτων Roma Sub Rosa του Στέβεν Σέυλορ, που διαδραματίζεται κατά την πτώση της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας.
- Ο Ρούφος κατέχει εξέχουσα θέση στα μυθιστορήματα του Κικέρωνα του Βρετανού μυθιστοριογράφου Ρόμπερτ Χάρις.
Πρωτογενής πηγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Cic. Brut. 79.273
- Πεντάδυμο. Inst. VI. 3,69
- Πεντάδυμο. Inst. Χ. 1. 115
- Πεντάδυμο. Inst. Χ.2.25
- Tac. Καντράν. 18, 21, 25
- Πλίνιος, NH 7,165
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αρχαίες Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Clark, Albert Curtis (επιμ.) Oxford Classical Texts, M. Tulli Ciceronis Orationes vol. I (Oxford University Press, 1905)
- υπέρ του έρωτος. Roscio Amerino (σελ. 1–58) - de imperio Cn. Pompei ad Quirites (σελ. 59–90) - pro A. Cluentio (σελ. 91–184) - Στο L. Catilinam (orationes IV) (σελ. 185–242) -- I. oratio qua L. Catilinam emisit, στον βιότοπο Senatu -- II. oratio secunda, habita ad populum -- III. oratio tertia, habita ad populum -- IV. oratio quarta, βιότοπος στο Senatu - pro L. Murenam (σελ. 243–292) - pro M. Caelio (σελ. 293–333)
Σύγχρονα έργα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Boissier, G: Ο Κικέρων και οι φίλοι του : μελέτη της ρωμαϊκής κοινωνίας την εποχή του Καίσαρα (1897) [1]
- Austin, RG: M. Tulli Ciceronis pro M. Caelio oratio, 3η έκδοση (Oxford University Press, 1960),
- Εισαγωγή με βιβλιογραφία (i-xxxii) - Λατινικό κείμενο (1-39) - Σχόλιο (40-143) - Παραρτήματα και Προσθήκες (144-175) - Δείκτες (176-180)
- Volponi, M: "M. Celio Rufo, ingeniose nequam ", MIL 31.3 (1970), 197-280
- Sumner, Graham V: The Orators in Cicero's Brutus: Prosopography and Chronology (συμπληρωματικός τόμος Phoenix 11, University of Toronto Press, 1973)
- Alexander, Michael C: Trials in the Late Roman Republic, 149 π.Χ. έως το 50 π.Χ. (συμπληρωματικός τόμος Phoenix 26, University of Toronto Press, 1990)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Πλίνιος ο Πρεσβύτερος: «Naturalis historia» (Λατινικά) Αρχαία Ρώμη.
- ↑ Millar, Fergus (1998). The Crowd in Rome in the Late Republic. Ann Arbor, MI: University of Michigan Press. σελίδες 182. ISBN 978-0-472-10892-3.
- ↑ Dio, Cassius. «XLII, 25». Roman History.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Encyclopædia Britannica Marcus Caelius Rufus
- ET Merrill, Commentary on Catullus, Intr. 59
- Robinson Ellis, A commentary on Catullus, lix, σημείωση 1