Μάρκος Βαλέριος Κόρβος
| Μάρκος Βαλέριος Κόρβος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Marcus Valerius Corvus (Λατινικά) |
| Γέννηση | 371 π.Χ. (περίπου)[1] Αρχαία Ρώμη |
| Θάνατος | 271 π.Χ. (περίπου) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Λατινικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ρωμαίος πολιτικός Ρωμαίος στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Marcus Valerius Maximus Corvinus[2][3] |
| Γονείς | Marcus Valerius[4] |
| Οικογένεια | Valerii Maximi |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | τριβούνος των στρατιωτών/Ρωμαϊκός στρατός |
| Πόλεμοι/μάχες | First War of the Samnites |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | ρωμαίος δικτάτωρ (302 π.Χ.–301 π.Χ.) Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[5] Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (348 π.Χ.)[5] ρωμαίος δικτάτωρ (342 π.Χ.–341 π.Χ.) Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (346 π.Χ.) Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (335 π.Χ.–334 π.Χ.) Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (300 π.Χ.)[6] Ύπατος στην αρχαία Ρώμη |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μάρκος Βαλέριος Κόρβος, λατινικά: Marcus Valerius Corvus (π. 370–270 π.Χ.), γνωστός και ως Κορβίνος, ήταν στρατιωτικός διοικητής και πολιτικός, που υπηρέτησε στην πρώιμη έως τη μέση περίοδο της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του εξελέγη ύπατος έξι φορές, ξεκινώντας από την ηλικία των 23 ετών. Διορίστηκε δικτάτορας δύο φορές, και οδήγησε τους στρατούς της Δημοκρατίας στον Α΄ Σαμνιτικό Πόλεμο. Κατέλαβε την αγορανόμος καθέδρας (curule aedile) εικοσιμία φορές σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του. Θρυλείται ότι έζησε μέχρι την ηλικία των 100 ετών. [7]
Πρώιμη σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μέλος του gens των πατρικίων Ο Βαλέρια, ο Βαλέριος έγινε γνωστός για πρώτη φορά το 349 π.Χ. όταν υπηρέτησε ως στρατιωτικός tribune υπό τον πρόξενο Λεύκιο Φούριο Κάμιλλο, ο οποίος ήταν σε εκστρατεία κατά των Γαλατών της βόρειας Ιταλίας. Σύμφωνα με την παράδοση, πριν από μια μάχη, ένας τεράστιος Γαλάτης πολεμιστής προκάλεσε οποιονδήποτε Ρωμαίο σε μια μάχη. Ο Βαλέριος, που ζήτησε και πήρε την άδεια του προξένου, δέχτηκε. Καθώς οι δυο τους πλησίαζαν ο ένας τον άλλον, ένα κοράκι εγκαταστάθηκε στο κράνος του Βαλέριου και απέσπασε την προσοχή του εχθρού πετώντας στο πρόσωπό του, επιτρέποντας στον Βαλέριο να σκοτώσει τον εχθρό του. Στη συνέχεια, οι δύο στρατοί πολέμησαν, με αποτέλεσμα την καταστροφή των Γαλλικών δυνάμεων και τη νίκη των Ρωμαίων. Ως ανταμοιβή για το θάρρος του, ο Βαλέριος έλαβε δώρο δέκα βόδια και ένα χρυσό στέμμα, καθώς και τον αγνώμονα Corvus (η λατινική λέξη για το «κοράκι»). [7]
Ανεξάρτητα από την αλήθεια της ιστορίας, μετά από αυτή τη νίκη η δημοτικότητα του Corvus εκτινάχθηκε στα ύψη. Εξελέγη πρόξενος ερήμην το 348 π.Χ. σε ασυνήθιστα νεαρή ηλικία 22 ετών. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, συνήφθη συνθήκη μεταξύ Ρώμης και Καρχηδόνας. Το επόμενο έτος ο Κόρβος εκλέχτηκε πιθανότατα στο αξίωμα του πραίτορα ακολουθούμενο από το δεύτερο προξενείο του το 346 π.Χ. Στην εκστρατεία νίκησε τους Antiates και τους Volsci, λεηλατώντας και καταστρέφοντας την πόλη Satricum εκτός από το ναό Mater Matuta . Για αυτές τις νίκες, η Γερουσία απένειμε στον Corvus τον πρώτο του θρίαμβο .
Α΄ και Β΄ Σαμνιτικός Πόλεμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κόρβος υπηρέτησε ως αγορανόμος καθέδρας (curule aedile) το 345 π.Χ., πριν οις στρατιωτικές του ικανότητες τον εκλέξουν ύπατο για 3η φορά το 343 π.Χ. Εκείνο το έτος είδε το ξεκίνημα του Α΄ Σαμνιτικού Πολέμου, στον οποίο ο Κόρβος κέρδισε νίκες στη μάχη του όρους Γαύρος και στη μάχη της Σουέσουλα. Μετά την τελευταία νίκη, ο Κόρβος είχε περίπου 40.000 ασπίδες και 170 εχθρικά λάβαρα στοιβαγμένα μπροστά του στο πεδίο της μάχης. Ο Κόρβος επέστρεψε στη Ρώμη για να εορτάσει τον 2ο θρίαμβό του. Στη συνέχεια επέστρεψε στο μέτωπο του νότιου πολέμου τον χειμώνα, για να προστατεύσει την Καμπανία από τις επιδρομές των Σαμνιτών.
Το έτος 342 π.Χ. ήταν ένα έτος κρίσης για το ρωμαϊκό κράτος, με τις ρωμαϊκές λεγεώνες να σταθμεύουν γύρω από την Καπύη (Capua), καθώς και τις γύρω πόλεις της Καμπανίας να επαναστατούν και να βαδίζουν στη Ρώμη. Σε απάντηση, ο Κόρβος διορίστηκε δικτάτορας για να αντιμετωπίσει τους στασιαστές. Συναντώντας τους επικεφαλής ενός στρατού περίπου οκτώ μίλια έξω από τη Ρώμη, διαπραγματεύτηκε, αντί να δώσει μία μάχη. Χρησιμοποιώντας την προηγούμενη σχέση του με τον στρατό για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, κατέληξε σε συμφωνία. Ο Κόρβος προώθησε τους νόμους (τους ne cui militum fraudi secessio fuit) , που παρείχε στους στασιαστές στρατιώτες ασυλία από δίωξη, εμπόδισε την αφαίρεση του ονόματος ενός στρατιώτη από τον κατάλογο της υπηρεσίας χωρίς τη συγκατάθεσή του, και απαγόρευσε κάθε τριβούνο του στρατού να υποβιβαστεί στον βαθμό του εκατόνταρχου. Ωστόσο, αρνήθηκε να συμφωνήσει στη μείωση του συντελεστή αμοιβής για τους ιππείς και στην άμεση εκτέλεση των δέκα ανδρών (decemviri). Υποστηρίχτηκε επίσης ότι, κατά τη διάρκεια των προβλημάτων που επέφεραν το πέρασμα των leges genuciae, ο Κόρβος πρότεινε στη Σύγκλητο να συμφωνήσει με τις πληβειακές απαιτήσεις, για την κατάργηση όλων των χρεών. Αυτό απορρίφθηκε αδικαιολόγητα. Ιστορικοί όπως ο Γκάρυ Φόρσαϋθ και ο Σ. Π. Ώκλεϋ θεωρούν τα υποτιθέμενα γεγονότα της ανταρσίας ως μεταγενέστερες λογοτεχνικές εφευρέσεις, αν και οι νόμοι που ψηφίστηκαν εκείνη τη χρονιά είναι ακριβείς.
Ο Κόρβος εξελέγη ύπατος για 4η φορά το 335 π.Χ., για άλλη μία φορά ως απάντηση σε μία κλιμακούμενη στρατιωτική κατάσταση στην Ιταλία. Οι Σιδικινοί είχαν σχηματίσει συμμαχία με τους Aύσονες από τις Κάλες, και η Σύγκλητος σκόπευε να στείλει κάποιον με αποδεδειγμένη στρατιωτική πείρα. Σε ρήξη με την παράδοση, οι ύπατοι δεν έβαλαν κλήρο για τις επαρχίες τους: αντ' αυτού η Σύγκλητος ανέθεσε την περιοχή γύρω από τις Κάλες απευθείας στον Κόρβο. Πολιόρκησε με επιτυχία, και εισέβαλε στην πόλη. Μετά την κατάληψή τους, οι Ρωμαίοι ίδρυσαν αποικία 2.500 ανδρών. Γι' αυτή τη νίκη, ο Κόρβος έλαβε έναν 3ο θρίαμβο, και την τιμή να φέρει το επίθετο (cognomen) Καλενός.
Το 332 π.Χ. ο Κόρβος διορίστηκε ως μεσοβασιλιάς (interrex), ένα αξίωμα που ανέλαβε ξανά το 320 π.Χ. Μπορεί επίσης να υπηρέτησε ως λεγάτος υπό τον δικτάτορα Λεύκιο Παπίριο Κούρσορα το 325 π.Χ. κατά τη διάρκεια του Β' Σαμνιτικού Πολέμου. Το 313 π.Χ. διορίστηκε ως ένας από τους τρεις άνδρες εκτελεστές της αποικίας (triumviri coloniae deducendae), στους οποίους δόθηκε η εξουσία να ιδρύσουν μία λατινική αποικία στη Σατίκουλα. Το 312 π.Χ. ο ίδιος ή ο γιος του υπηρέτησε ως ύπατος με συνάδελφό του τον Πόπλιο Δέκιο Μου. Στη συνέχεια το 310 π.Χ. ονομάστηκε και πάλι λεγάτος υπό τον Λεύκιο Παπίριο Κούρσορα, και πολέμησε σε μία μεγάλη μάχη στο Longulae εναντίον των Σαμνιτών. Το 308 π.Χ. εξελέγη πραίτωρ για 4η φορά, ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του στις Longulae.
Μετέπειτα σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κόρβος διορίστηκε δικτάτορας για 2η φορά το 302 π.Χ., ως απάντηση στην εξέγερση των Mαρσών στο Aρρέτιον (Aretso) και το Καρσεόλι. Ο Κόρβος, όχι μόνο νίκησε τους Μαρσούς στη μάχη, αλλά κατέλαβε και τις οχυρωμένες πόλεις Μιλιονία, Πλεστίνα και Φρεσιλία. Οι Mαρσοί μήνυσαν για ειρήνη, και για τις νίκες του επί αυτών, ο Κόρβος κέρδισε τον 4ο θρίαμβό του. Διορίστηκε ξανά δικτάτορας το 301 π.Χ., αυτή τη φορά για να συμμετάσχει σε επιχειρήσεις κατά των Ετρούσκων. Ενώ ο Κόρβος βρισκόταν στη Ρώμη και έπαιρνε την οιωνοσκοπία του διοικητή του ιππικού (magister equitum) (πιθανώς του Mάρκου Αιμίλιου Παύλου) έπεσε σε ενέδρα του εχθρού, και αναγκάστηκε να υποχωρήσει στο στρατόπεδό του, χάνοντας ένα μέρος τού στρατού του. Ο Κόρβος, ερχόμενος γρήγορα για να τον σώσει, ενεπλάκη και νίκησε τους Ετρούσκους στη μάχη, κερδίζοντας έναν επιπλέον θρίαμβο.
Το 300 π.Χ. ο Κόρβος εξελέγη ύπατος για 5η φορά. Κατά τη διάρκεια της θητείας του νίκησε ορισμένους επαναστάτες Αικουιανούς και συμμετείχε στην ψήφιση δύο νομοθεσιών. Η πρώτη ήταν η Lex Ogulnia, η οποία είχε ως αποτέλεσμα το άνοιγμα του Συλλόγου των αρχιερέων και του Συλλόγου των οιωνοσκόπων στους πληβείους. Η δεύτερη, που νομοθέτησε ο ίδιος, ήταν η επέκταση του provocatio, ή δικαίωμα προσφυγής στον λαό, ο οποίος πλέον κατέστησε παράνομη τη χρήση αυστηρής βίας (συγκεκριμένα δολοφονίες ή μαστιγώσεις από τους ανώτερους δικαστές) εντός της πόλης της Ρώμης. Στη συνέχεια, το επόμενο έτος (299 π.Χ.), αφού η Σύγκλητος εξέτασε το ενδεχόμενο να τον διορίσει δικτάτορα για 4η φορά, ο Κόρβος εξελέγη αντικαταστάτης ύπατος (suffect consul) μετά το τέλος του Τίτου Μάνλιου Τορκουάτου, ο οποίος ήταν επικεφαλής του πολέμου με τους Ετρούσκους. Με την άφιξη του Κόρβου, οι Ετρούσκοι αρνήθηκαν να δώσουν μάχη, αλλά παρέμειναν στις οχυρωμένες πόλεις τους. Αν και ο Κόρβος έβαλε φωτιά σε ολόκληρα χωριά για να τους τραβήξει έξω, οι Ετρούσκοι αρνήθηκαν να εμπλακούν.
Μετά την 6ο υπατεία του, ο Κόρβος αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή. Απεβίωσε σε ηλικία 100 ετών, γύρω στο έτος 270 π.Χ.
Χαρακτήρας και υστεροφημία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ένας άνθρωπος με σημαντικά στρατιωτικά ταλέντα, ο Κόρβος διέθετε επίσης μία ευγενική και φιλική φύση. Πολύ δημοφιλής στους στρατιώτες που τους οδήγησε στη μάχη, και με τους οποίους μοιραζόταν τα πεδία μάχης, φέρεται να αγωνιζόταν μαζί τους στους αθλητικούς αγώνες, που έπαιζαν κατά τον ελεύθερο χρόνο τους. Υπήρξε επίσης ενθουσιώδης υποστηρικτής της μεταρρύθμισης, συμπαραστεκόμενος με τους πληβείους κατά τη διάρκεια της συνεχιζόμενης Σύγκρουσης των Τάξεων. Υποστήριζε ότι οι μεταβαλλόμενες ανάγκες ενός επεκτεινόμενου κράτους, απαιτούσαν μία αναπροσαρμογή των ευκαιριών που παρέχονται στους πληβείους, για το καλό της Ρώμης.
Στους μεταγενέστερους Ρωμαίους συγγραφείς, λειτούργησε ως αξιομνημόνευτο παράδειγμα των ευεργεσιών που έδωσε η Τύχη (Fortuna). Ένα άγαλμα του Κόρβου στεκόταν στην Αγορά του Αυγούστου, δίπλα στα αγάλματα άλλων Ρωμαίων ηρώων. Παρ' όλα αυτά, ο αναλυτής Βαλέριος Αντίας μπορεί να υπερέβαλε τον κατάλογο των επιτευγμάτων του.
Υποσημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αρχαίος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Livy, Η ιστορία της Ρώμης
Σύγχρονος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Oakley, SP, A Commentary on Livy, Books 6–10 Vol. IV (2007)
- Forsythe, Gary, A Critical History of Early Rome from Prehistory to the First Punic War (2005)
- Broughton, T. Robert S., The Magistrates of the Roman Republic, Vol I (1951)
- Smith, William, Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, Vol I (1867)
- Arnold, Thomas, History of Rome, Vol. II (1840)
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 522. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 522. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 570. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 4,0 4,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 522. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2024.
- ↑ 5,0 5,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
- ↑ books
.google .fr /books?id=TnoxvIOoVzsC&pg=PA75. - ↑ 7,0 7,1 Drummond, Andrew (22 Δεκεμβρίου 2015). «Valerius (Maximus?) Corvus». Oxford Research Encyclopedia of Classics (στα Αγγλικά). doi:10.1093/acrefore/9780199381135.013.6680. ISBN 978-0-19-938113-5. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2023.