Μάριο Γκαρσία Μενοκάλ
| Μάριο Γκαρσία Μενοκάλ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Mario García Menocal (Ισπανικά)[1] |
| Γέννηση | 17 Δεκεμβρίου 1866[2] Jagüey Grande |
| Θάνατος | 7 Σεπτεμβρίου 1941 Σαντιάγο ντε Κούβα |
| Τόπος ταφής | Colón Cemetery, Havana |
| Χώρα πολιτογράφησης | Κούβα |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο Κορνέλ Cornell University College of Engineering |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός[3] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Mariana Seva de Menocal |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρόεδρος της Κούβας (1913–1921) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αουρέλιο Μάριο Γκαμπριέλ Φρανσίσκο Γκαρσία Μενοκάλ υ Ντεόπ (ισπ. Aurelio Mario Gabriel Francisco García Menocal y Deop, 17 Δεκεμβρίου 1866 – 7 Σεπτεμβρίου 1941) ήταν ο τρίτος στην ιστορία Πρόεδρος της Κούβας, κατέχοντας το αξίωμα από το 1913 έως το 1921. Στη διακυβέρνησή του η Κούβα εισήλθε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με το μέρος των Συμμάχων.
Σχολείο και σπουδές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μάριο Γκαρσία Μενοκάλ γεννήθηκε στην πόλη Χαγουέυ Γκράντε, στην Επαρχία Ματάνσας της τότε ισπανικής Κούβας. Σε ηλικία 13 ετών στάλθηκε ως εσωτερικός μαθητής σε σχολεία των ΗΠΑ, συγκεκριμένα στο Τσάπακουα της πολιτείας της Νέας Υόρκης και μετά στο Πολιτειακό Γεωργικό Κολέγιο του Μέριλαντ, το σημερινό Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ στο Κόλετζ Παρκ.
Το 1884 έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, από την πολυτεχνική σχολή του οποίου απεφοίτησε[4] το 1888.
Σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ως νέος άνδρας, ο Γκαρσία Μενοκάλ συμμετείχε στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας της Κούβας, που κατέληξε στην ανεξαρτησία της νήσου από την Ισπανία μόνο μετά και από τον Ισπανοαμερικανικό πόλεμο του 1898. Στη συνέχεια ο Γκαρσία Μενοκάλ εξελίχθηκε σε έναν εξέχοντα συντηρητικό πολιτικό.
Πρόεδρος της Κούβας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Α΄ θητεία (1913-1917)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μενοκάλ εκλέχθηκε Πρόεδρος της Κούβας στις εκλογές του 1912 και έγινε γνωστός για την ισχυρή υποστήριξη που έδινε στις επιχειρήσεις. Στα τέλη του Ιουλίου του 1914 διακόπηκε η συμμαχία του Εθνικού Συντηρητικού Κόμματος με έναν κλάδο του Φιλελεύθερου Κόμματος της Κούβας, με αποτέλεσμα ο Μενοκάλ να απολέσει τον έλεγχο του κουβανικού Κονγκρέσου.[5]
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1916 ο Πρόεδρος Μενοκάλ ίδρυσε τη Ναυτική Ακαδημία της Κούβας (το αντίστοιχο της ελληνικής Σχολής Ναυτικών Δοκίμων).[6] Σαράντα ημέρες αργότερα επανεξελέγη στις Προεδρικές Εκλογές του 1916, το αποτέλεσμα των οποίων ωστόσο αμφισβητήθηκε έντονα από πολλούς, ακόμα και από πνευματικούς ταγούς της χώρας, ως προϊόν νοθείας. Η πολιτική αναταραχή που ακολούθησε εξελίχθηκε σύντομα σε ένοπλη εξέγερση με υποκινητή τον πρώην Πρόεδρο Χοσέ Μιγκέλ Γκόμες και στρατιωτικό επικεφαλής τον διοικητή Λούις Σολάνο. Η εξέγερση απέτυχε, κυρίως εξαιτίας εσωτερικών διαιρέσεων. Ο Μενοκάλ ανέστειλε τότε την έκδοση εφημερίδων σχετιζόμενων με το Φιλελεύθερο Κόμμα, όπως ήταν οι Heraldo de Cuba, La Nacion και La Prensa. Μέχρι τα μέσα Ιουνίου του 1917 η εξέγερση είχε ουσιαστικά καταπνιγεί.[7]
Β΄ θητεία (1917-1921)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην πλέον σημαντική ίσως απόφαση της προεδρίας του, ο Μενοκάλ υπέγραψε την κήρυξη πολέμου της Κούβας εναντίον της Γερμανικής Αυτοκρατορίας στις 7 Απριλίου 1917, εισερχόμενος έτσι στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μία μόλις ημέρα μετά τις ΗΠΑ. Αυτό πιστεύεται από πολλούς ότι απέβλεπε σε επιπλέον στήριξη των ΗΠΑ προς την κυβέρνησή του. Τον Δεκέμβριο κήρυξε επιπροσθέτως τον πόλεμο και κατά της Αυστροουγγαρίας.
Τον Ιούλιο του 1917 ο Μενοκάλ ανέστειλε την ισχύ ορισμένων συνταγματικών διατάξεων και συνεκάλεσε μια έξτρα κοινοβουλευτική περίοδο για το Κογκρέσο. Η ισχύς του Συντάγματος αποκαταστάθηκε πάνω από ένα έτος αργότερα, στις 14 Αυγούστου 1918, με ένα άλλο προεδρικό διάταγμα του Μενοκάλ.
Η άλλη σημαντική πρωτοβουλία του Μενοκάλ ήταν η δημιουργία ενός εθνικού νομίσματος, του κουβανικού πέσο. Μέχρι τότε οι κάτοικοι της Κούβας χρησιμοποιούσαν ως νόμισμα τόσο το ισπανικό ρεάλι όσο και το αμερικανικό δολάριο.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Gerardo Castellanos, όταν έφυγε από την εξουσία το 1921, ο Μενοκάλ άφησε άδειο το θησαυροφυλάκιο της χώρας. Υποτίθεται ότι δαπάνησε 800 εκατομμύρια δολάρια κατά την οκταετή παραμονή του στο ανώτατο αξίωμα και άφησε πίσω του χρέος 40 εκατομμύρια δολάρια της εποχής.[8]
Γενικώς, ο Μενοκάλ ξεκίνησε θέλοντας να βάλει τέλος στα σκάνδαλα διαφθοράς και ισχυρίστηκε ότι ήταν αφοσιωμένος στη διοικητική ακεραιότητα, υιοθετώντας το σύνθημα «ειλικρίνεια, ειρήνη και δουλειά». Ωστόσο παρά τις προθέσεις του, η διαφθορά εντάθηκε στην κυβέρνησή του από το 1913 έως το 1921.[9] Οι περιπτώσεις απάτης έγιναν πιο συχνές, ενώ ιδιωτικοί παράγοντες και εργολάβοι διαπλέκονταν συχνά με δημόσιους λειτουργούς και νομοθέτες. Ο Τσαρλς Έντουαρντ Τσάπμαν αποδίδει την αύξηση της διαφθοράς στην έκρηξη παραγωγής ζάχαρης που σημειώθηκε στην Κούβα υπό τη διοίκηση του Μενοκάλ.[10] Επιπλέον, η έναρξη του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου επέτρεψε στην κουβανική κυβέρνηση να χειραγωγήσει τις τιμές της ζάχαρης, τις πωλήσεις των εξαγωγών και τις άδειες εισαγωγής.
Τα μετά την προεδρία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά το 1921 ο Μενοκάλ συνέχισε την ανάμιξή του στην ενεργό πολιτική, θέτοντας και πάλι υποψηφιότητα για Πρόεδρος το 1924. Επεχείρησε μια επανάσταση το 1931 και όταν αυτή απέτυχε αυτοεξορίσθηκε στις ΗΠΑ. Μετά από λιγότερο από μια πενταετία ωστόσο επέστρεψε στην Κούβα και έγινε και πάλι υποψήφιος για την Προεδρία το 1936 για μια τελευταία φορά. Πέντε ακόμα χρόνια αργότερα πέθανε στο Σαντιάγο ντε Κούβα σε ηλικία 74 ετών.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γκαρσία Μενοκάλ ήταν έγγαμος, με τη Μαριάνα Σέβα υ Ροδρίγες (Mariana Seva y Rodríguez) και μαζί απέκτησαν τρία τέκνα: τον Μάριο, τον Ραούλ και τη Γεωργίνα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 pantheon
.world /profile /person /Mario _García _Menocal. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. - ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Fogel (25 Νοεμ. 2005), σσ. 27 κ.ε.
- ↑ «Menocal Loses Congress», The New York Times, 30 Ιουλίου 1914
- ↑ «Panorama histórico: Ensayo de cronología cubana: Desde 1492 hasta 1933 Tomo III». Ucar, García y Cía. 1934.
- ↑ «Papers Relating to the Foreign Relations of the United States, with the Address of the President to Congress December 4, 1917 - Office of the Historian».
- ↑ «Panorama histórico : Ensayo de cronología cubana : Desde 1492 hasta 1933 Tomo III». Ucar, García y Cía. 1934.
- ↑ Thomas 1998.
- ↑ Chapman, Charles E. (2005) [1927]. A history of the Cuban Republic: a study in Hispanic American politics. Whitefish, Mont.: Kessinger. ISBN 978-1417903115. OCLC 67235524.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Argote-Freyre, Frank (2006). Fulgencio Batista: From Revolutionary to Strongman
. New Brunswick, New Jersey: Rutgers University Press. ISBN 978-0-8135-3701-6. OCLC 59223855. - Otero, Juan Joaquin (1954). Libro De Cuba, Una Enciclopedia Ilustrada Que Abarca Las Artes, Las Letras, Las Ciencias, La Economia, La Politica, La Historia, La Docencia, Y ElProgreso General De La Nacion Cubana - Edicion Conmemorative del Cincuentenario de la Republica de Cuba, 1902-1952 (στα Ισπανικά).
