Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μάγκνους του Χόλσταϊν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μάγκνους του Χόλσταϊν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Magnus (Γερμανικά)
Γέννηση26  Αυγούστου 1540
Παλάτι του Κρίστιανμποργκ
Θάνατος28  Μαρτίου 1583[1]
Πιλτένε
Τόπος ταφήςΠιλτένε και Καθεδρικός Ναός του Ρόσκιλε
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Δανίας
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαρίνα Βλαντιμίροβνα της Στάριτσα (από 1573)[2]
ΤέκναMary Oldenburg[3]
Eudoxia Oldenburg[3]
ΓονείςΧριστιανός Γ΄ της Δανίας και Δωροθέα της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ
ΑδέλφιαΔωροθέα της Δανίας
Άννα της Δανίας, εκλέκτορας της Σαξονίας
Φρειδερίκος Β΄ της Δανίας
Ιωάννης Β΄ του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ
ΟικογένειαΟίκος του Όλντενμπουργκ
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαparish administrator (1560 – 16ος αιώνας)[4]
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Μάγκνους, δανικά Magnus (5 Σεπτεμβρίου 1540 - 28 Μαρτίου 1583) από τον Οίκο του Όλντενμπουρκ ήταν δούκας του Χόλσταϊν (1559)[5] και μετά τιτουλάριος βασιλιάς της Λιβονίας, υποτελής του Ιβάν Δ΄ της Ρωσίας[6].

Γεννήθηκε στο κάστρο Κρίστιανσμποργκ της Κοπενχάγης και ήταν ο δευτερότοκος γιος του Χριστιανού Γ΄ της Δανίας και της Δωροθέας των Ασκάνια, κόρης του Μάγκνους Α΄ δούκα της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ.

Στα 17 έτη του εστάλη στη Γερμανία για να μορφωθεί σε διάφορες Αυλές της χώρας. Το 1559 απεβίωσε ο πατέρας του και ο Μάγκνους επέστρεψε στη Δανία για τη στέψη του μεγαλύτερου αδελφού του Φρειδερίκου Β΄ ως βασιλιά. Το ίδιο έτος ο επίσκοπος Έσελ-Βηκ & Κουρλάνδης (περιοχών στη Λιβονία) πώλησε τα εδάφη του για 30.000 τάληρα στον Φρειδερίκο Β΄. Ο βασιλιάς προτίμησε να παραχωρήσει τη Λιβονία στον Μάγκνους, αντί να διαιρέσει τα πατρικά εδάφη με τον αδελφό του. Ο Μάγκνους δέχθηκε να αποκηρύξει το δικαίωμα διαδοχής του στα δουκάτα Σλέσβιχ & Χόλσταϊν και το 1560 μετέβη με στρατό στο Έσελ, όπου αμέσως εκλέχθηκε επίσκοπος Έσελ-Βηκ & Κουρλάνδης από τον Σύλλογο του καθεδρικού ναού[7].

Βασιλιάς της Λιβονίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1570 ο Μάγκνους έφθασε στη Μόσχα, όπου ο Ιβάν Δ΄ της Ρωσίας τον έστεψε βασιλιά της Λιβονίας με αντάλλαγμα τη συμμαχία του. Ήταν η περίοδος του Πολέμου της Λιβονίας (1558-83) και οι περιοχές έπρεπε να κατακτηθούν. Έλαβε τον καταστατικό χάρτη του υποτελούς βασιλείου[8]. Ο Μάγκνους έφυγε από τη Μόσχα με 20.000 Ρώσους στρατιώτες για να καταλάβει το Ρέβαλ (νυν Τάλιν) από τους Σουηδούς. Ο Ιβάν Δ΄ ήλπιζε στη βοήθεια του Φρειδερίκου Β΄, αλλά αυτό δεν έγινε και ο Μάγκνους εγκατέλειψε την πολιορκία[5][9].

Ζήτησε από τους ευγενείς της Λιβονίας να συνασπιστούν μαζί του εναντίον των ξένων, αλλά ο ΙΒάν Δ΄ του επιτέθηκε και τον αιχμαλώτισε. Όταν ελευθερώθηκε δεν ήταν πια αυτός βασιλιάς, αλλά ο Στέφαν Μπάτορυ της Πολωνίας[10]. Έζησε τα τελευταία έτη στο κάστρο Πίλτεν στην επισκοπή της Κουρλάνδης, όπου απεβίωσε[11]. Το 1662 το λείψανό του μεταφέρθηκε στη Δανία και εναποτέθηκε στον καθεδρικό του Ρόσκιλε[12].

Νυμφεύτηκε το 1574 τη Μαρία των Ρουρικιδών, κόρη του Βλαντίμιρ (εγγονού του Ιβάν Γ΄ και της (Ζωής) Σοφίας Παλαιολογίνας) και είχε τέκνα:

  • Μαρία και Ευδοξία, απεβίωσαν 17 και 7 ετών αντίστοιχα.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Χριστιανός Α΄ της Δανίας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Φρειδερίκος Α΄ της Δανίας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Δωροθέα του Βρανδεμβούργου
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Χριστιανός Γ΄ της Δανίας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ιωάννης Κικέρων του Βρανδεμβούργου
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Άννα του Βρανδεμβούργου
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Μαργαρίτα της Θουριγγίας
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Μάγκνους δούκας του Χόλσταϊν
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ιωάννης Ε΄ της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Μάγκνους Α΄ της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Δωροθέα του Βρανδεμβούργου, δούκισσα της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Δωροθέα της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ερρίκος Δ΄ του Βολφενμπύτελ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αικατερίνη του Μπράουνσβαϊγκ-Βόλφενμπυτελ, δούκισσα της Σαξονίας-Λάουενμπουργκ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αικατερίνη της Πομερανίας, δούκισσα του Μπράουνσβαϊγκ-Λύνεμπουργκ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  1. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10555.htm#i105545. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. p10555.htm#i105545. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  4. WIAG-Pers-EPISCGatz-21744-001.
  5. 5,0 5,1 Jaques, Tony (2007). Dictionary of Battles and Sieges. Greenwood Publishing Group. σελ. 849. ISBN 0-313-33536-2. 
  6. Goodrich, S. C. (2008). «Early Russian History». A Pictorial History of England. BiblioBazaar, LLC. σελ. 150. ISBN 0-554-73173-8. 
  7. Eastern Europe: An Introduction to the People, Lands, and Culture, By Richard C. Frucht; (ISBN 1-57607-800-0); p.70
  8. Viirand, Tiiu (2004). Estonia. Cultural Tourism. Kunst Publishers. σελίδες 82–84. ISBN 9949-407-18-4. 
  9. Ivan the Terrible By Isabel De Madariaga (ISBN 0-300-11973-9)
  10. War and Peace in the Baltic, 1560–1790 By Stewart Philip Oakley (ISBN 0-415-02472-2)
  11. Frederik II and the Protestant Cause: Denmark's Role in the Wars of Religion By Paul Douglas Lockhart Page 38 Page 39
  12. Kønigsfeldt, Johannes Peter Frederik· Danske historiske forening (1856). Genealogisk-historiske tabeller over de nordiske rigers kongeslægter (στα Danish). B. Lunos bogtrykkeri,. σελ. 52. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]