Λούκιος Βεργίνιος Ρούφος
| Λούκιος Βεργίνιος Ρούφος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 14 (πιθανώς) Κόμο |
| Θάνατος | 97 Ρώμη |
| Αιτία θανάτου | πτώση από ύψος |
| Συνθήκες θανάτου | θανατηφόρο δυστύχημα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Λατινικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός πολιτικός στρατιωτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός Ύπατος στην αρχαία Ρώμη |
Ο Λούκιος Βεργίνιος Ρούφος, λατιν.: Lucius Verginius Rufus (15 μ.Χ. - 97· μερικές φορές λανθασμένα ονομάζεται Λούκιος Βιργίνος Ρούφος) ήταν Ρωμαίος διοικητής της Άνω Γερμανίας στα τέλη του 1ου αι. Διετέλεσε τρεις φορές ύπατος (το 63, το 69 και το 97). Γεννήθηκε κοντά στο Κόμον, την γενέτειρα του Πλίνιου του Πρεσβύτερου και του Πλίνιου του Νεότερου.
Ο Βεργίνιος Ρούφος γεννήθηκε στη Βόρεια Ιταλία ως μέλος γένους ιππέων. Έγινε ύπατος το 63 υπό τον Αυτοκράτορα Νέρωνα. Μετά την υπατεία του, ο Βεργίνιος Ρούφος έγινε κυβερνήτης της Άνω Γερμανίας. Όταν ο Γάιος Ιούλιος Βίνδηξ επαναστάτησε εναντίον του Νέρωνα το 67, ο Βεργίνιος Ρούφος οδήγησε στρατό εναντίον του, και νίκησε τον επαναστάτη το 68 κοντά στη σημερινή Μπεζανσόν. Μετά την πτώση του Νέρωνα, οι λεγεώνες υπό τον Βεργίνιο Ρούφο τον χαιρέτησαν ως Αυτοκράτορα έναντι του Σέρβιου Σουλπίκιου Γάλβα (σύμμαχου του Βίνδηκα), αλλά ο Βεργίνιος Ρούφος αρνήθηκε να δεχτεί την πορφύρα. Μετά το τέλος του Μάρκου Σάλβιου Όθωνα τον Απρίλιο του 69, οι στρατιώτες πρόσφεραν ξανά τον θρόνο στον Βεργίνιο, αλλά εκείνος τον αρνήθηκε και πάλι. Ο Βεργίνιος κατέφυγε σε ένα κτήμα στο Άλσιον, στις ακτές της Ετρουρίας, βορειοδυτικά της Ρώμης. Εκεί μελετούσε, συνέθετε ποιήματα και είχε έναν λογοτεχνικό κύκλο.
Μετά τη δολοφονία του Αυτοκράτορα Δομιτιανού, ο Μάρκος Κόκειος Νέρβας εξελέγη Αυτοκράτορας από τη Σύγκλητο. Ο Νέρβας επέλεξε ως συνύπατό του για το 97 τον ηλικιωμένο Βεργίνιο Ρούφο, ο οποίος είχε δελεαστεί να επιστρέψει από τη συνταξιοδότησή του. Ωστόσο, όταν ο Βεργίνιος Ρούφος επρόκειτο να εκφωνήσει μία ομιλία, έριξε κάτω ένα βιβλίο που κρατούσε, και ενώ έσκυψε για να το σηκώσει, γλίστρησε και έσπασε το ισχίο του. Απεβίωσε λίγο αργότερα σε ηλικία 82 ετών, και η κηδεία του έγινε με κρατική τελετή.
Στην δημόσια ταφή με την οποία τιμήθηκε, ο ιστορικός Τάκιτος (τότε ύπατος) εκφώνησε τον επικήδειο λόγο. Ο Πλίνιος ο Νεότερος, ο γείτονάς του και ο φύλακάς του, έχει καταγράψει τις γραμμές, που ο Βεργίνιος είχε διατάξει να χαραχθούν στον τάφο του: Hic situs est Rufus, pulso qui Vindice quondam Imperium asseruit non sibi sed patriae ("Εδώ βρίσκεται ο Ρούφος, ο οποίος αφού νίκησε τον Βίνδηκα, δεν ανέλαβε την εξουσία, αλλά την έδωσε στην πατρίδα".
Τα ερείπια του τάφου του βρίσκονται στη Λαδίσπολι και η κοντινή ρωμαϊκή βίλα μπορεί να ήταν δική του.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Δίων Κάσσιος, Ρωμαϊκή Ιστορία 63.23.1-24.4
- Γουέλς, Κόλιν. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Κέιμπριτζ, Μασαχουσέτη: Χάρβαρντ, 1992. 153-154
- Πλίνιος, Επιστολές, Βιβλίο II.1, IX.19
- Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Virginius Rufus, Lucius". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Livius.org: Lucius Verginius Rufus Archived